dinsdag 20 april 2010
woensdag 7 april 2010
part 4
ko lipe,
een uurtje met de boot van ko tar utao met een touristische tussenstop in ko gai (the egg iseland) wat btw echt een fantastisch klein eilandje is. de aankomst in ko lipe was great, het regende! wat eigenlijk niet echt zo great was, was het gedropt worden ergens op een platform een 300km van het eiland omdat er geen pier is + om de lokale bootowners geld te laten verdienen. twas verdorie nog een keer 50 bath om aan land te geraken, afzetters. eenmaal aan land ETEN, allemaal razende honger na 3 dagen overleven op on ze eigen kookkunsten en dus 3 uur aan een stuk in da restaurantje doorgebracht. Verder naar een goedkoop overnachtingsplekje gezocht, wat niet bestond. oplossing met al onze zakken naar de andere kant van het eiland tjoolen om 2 bungalows (1 voor 6 en 1 voor 5 personen), voor 800 bath per nacht te huren. de rest van de dag, chillen !!! en couscous eten na 50 bth te hebben betaald voor warm water, ideoten. savonds naar het hoofdstrang gewandeld om te genieten van een welverdiende coctail en een beetje vuurspuwende mensen. de volgende dag na het slapen met 6 in 1 dubbel bed (ja het is mogelijk), zijn hebben we een ochtenduik genomen om te ontbijten met koekjes de rest van jde jam en sapalot o ja, de mama niet vergeten. ons basisvoedsel tijdens de reis was gewoon mama. de hele dag niets gedaan, beetje boekjes lenen zonder vragen en zonder de intentie om ze terug te brengen, ook beetje boekjes kopen en heerlijke fruitchakes met mozarella-pesto broodjes eten. kheb er ook aan gedach t om een tatoo te zetten, maar dhet risico dak dan in belgie niet meer binnen mag was te groot. ddie dag ook afscheid genomen van onze allerliefste dragosh. snif snif.
savonds na de snorkelprestaties van de jongens terug naar de coctails, ( op mijn kosten) want k wou mijn verjaardag op mijn laatste dag als 18-jarige vieren. helaas, iedereen om de een of andere reden veel te moe, in slaap gevallen op de matten van de bar. nuja, kato en eva waren teruggeslopen naar de hut om mijn verjaardagscadeau te halen, en dus helaas pindakaas, iedereen terug wakker. hun cadeau een massas groote schelp die op zijn minst 5 kg zwaar is door iedereen getekend. maar ondanks vervoerproblemen en voetgevaar vind ik hem super. uiteindelijk gaan slapen. ZZZZzzzzz......
volende dag op ko lipe een mega ontbijt: boterkoeken, pudding, mango en donuts. verder een luie voormiddag op het strand met geleende mentos en geleend water om ons mentaal voor te bereiden op de voor mij geheimgehouden boottocht naar een letterlijk onbewoond eiland. (tussendoor een massage for free van cato)
op dat onbewoond eiland, de beste verjaardagstaart ever, chokolade!!! slechter nieuws, mijn camerageheugen is vol, probleem, vooral omdat ik mijn fotos om de een of andere reden niet naar mijn I pod kon overzetten. vanaf dan een beetje op de anderen gerekend. na zonsondergang kwam de boot ons terug oppikken en begonnen de eerste grapjes van voel je je nie oud??? ge bent de oudste in de groep, ge zou de verantwoordelijkste moeten zijn maar helaas ontbreekt er nog iets. grrrrr JASPER!!! door gebrek aan centjes was het een heel sidmpel avondeten, maar daarom niet minder lekker en waren de cactails om te delen, het was tijd om de zakken te pakken aangezien er geen ATM op het eiland was.
de laatste ochtend in ko lipe, nog meer boeken 'lenen' en mentos en water, tijdens ons ontbijt van pannekoeken met banaan en honing. b ye ko lipe en hallo hat yai, de pot terug gebrachtnaar zijn oorspronkelijke verblijfplaats en de bus genomen naar de pier van surat. daar werden we om 3 uur smorgens gedropt, er was niets en niemand. oplossing, de mat uithalen en op de grond slapen gelijk een bende daklozen, (fotos op facebook) verder geslapen op de boot naar ko taruatao. aankomen was de hel massas farangs die komen voor de full moon met massas thaien die je niet alleen laten tot je een taxi neemt, wat we uiteindelijk hebben gedaanomdat het stappen een beetje te ver was. dan overstappen op taxiboot, waar we niet op hadden gerekend. eerste vraagprijs 1800 voor iedereen. antwoord, neen, we gaan wel wandelen, 2 bod 100 bath per persoon komt op 900: neen. 3de bod 450 voor iedereen, antwoord, neen. beginnen wandelen maar na een 200 meter al opgegeven en met hangende pootjes terugkeren naar de boot. 450 voor iedereen: ok.
maar er waren 3 onozelaars die wouden wandelen nadat hun verzekerd was dat het maar een goed uurtje stappen was. NEEN ze hebben er 4 uur over gedaan met een halve fles water onder de blakende thaise zon. aangekomen als een paar zombies smekend om water hebben ze ons een heel avontuur verteld en ons verzekerd dat het wandelen met baggage niet te doen was. wij: lachen natuurlijk. de r est van de dag zonnen en chillen, savonds verder doen en een hele conversatie met een ier en zijn zwijn. iedereen op tijd naar bed, uitgesloten mijzelf. het was 1h30 tegen ik in de bungalow kwam en door plaatsgebrek letterlijk op de deurmat heb geslapen, auw, dat was voelbaar de volgende dag.
dag van de full moon: opgestaan en met een pickup naar het partystrand pijnlijk voor je cullo. en eva haar legs want we zaten letterlijk dubbelgevouwen in de bak. aangekomen zoeken voor stokage voor ons baggage. uiteindelijk hebben we 300 bath betaald voor een kamer volledig uit glas, ideaal om je om te kleden, maar we mochten douchen, wat beter was dan we hadden verwacht. een motorcycle gehuurd op daniel op te pikken . we zijn erin geslaagd om 3 accidenten te hebben op 1 dag.
1) rachele in botsing met een ander waar ze ook the common money i kwijtgespeeld. na een ritje terug de common gevonden in de ander zijn bike. rachele in de lucht springen van opluchting.
2) eva die het rijden eens wou proberen h ad moeite om sebastian te houden en is tegen een muur gecrasht
3) martin had het parkeren niet onder de knie en is bijna stilstaand gestuikt.
tussen al deze valpartijtjes door was het terug tijd voor een verjaardagskeek, legs is ook 19, de arme schat. iedereen vol gegeten, dan gereedgemaakt voor de full moon en voor de jongens neonbodypainting. everybody redy!!!
full moon is een heel strand met enkel party alcohol en dansen, veel dansen. en o a pringen in vuurtouwen, probeersels om vuurspuwen. (achter de schermen veel kotsen en andere dingen)
en party tot zonsopgang. terugwandelend naar de kamer om een beetje beenrust vlak voor het vertrek naar chumporn kom ik tog wel de ier tegen. ipv beenrust nog een uur op het strand zitten om dronken farangs te zien passeren.
2 dagen zonder slaap en dan de boot op met martin. in stukken en beetjes slapen, om toe te komen en te horen dat er geen vans naar ranong zijn omwille van te weinig volk. ergens geslapen uit luiigheid, vraag me niet waar, maar ik heb geslapen. de volgende dag aankomst in ranong.
SLAPEN en SLAPEN en nog meer SLAPEN.
nu, na een week uitrusen en helpen met mijn gastmama in het restaurant zi jn er plannen om morgen terug te gaan naar ko payam en door te trekken naar bangkok om te zien waar ik uitkom. slaapwel en tot de fotos
dit was mijn independant travel.
xxxxx
een uurtje met de boot van ko tar utao met een touristische tussenstop in ko gai (the egg iseland) wat btw echt een fantastisch klein eilandje is. de aankomst in ko lipe was great, het regende! wat eigenlijk niet echt zo great was, was het gedropt worden ergens op een platform een 300km van het eiland omdat er geen pier is + om de lokale bootowners geld te laten verdienen. twas verdorie nog een keer 50 bath om aan land te geraken, afzetters. eenmaal aan land ETEN, allemaal razende honger na 3 dagen overleven op on ze eigen kookkunsten en dus 3 uur aan een stuk in da restaurantje doorgebracht. Verder naar een goedkoop overnachtingsplekje gezocht, wat niet bestond. oplossing met al onze zakken naar de andere kant van het eiland tjoolen om 2 bungalows (1 voor 6 en 1 voor 5 personen), voor 800 bath per nacht te huren. de rest van de dag, chillen !!! en couscous eten na 50 bth te hebben betaald voor warm water, ideoten. savonds naar het hoofdstrang gewandeld om te genieten van een welverdiende coctail en een beetje vuurspuwende mensen. de volgende dag na het slapen met 6 in 1 dubbel bed (ja het is mogelijk), zijn hebben we een ochtenduik genomen om te ontbijten met koekjes de rest van jde jam en sapalot o ja, de mama niet vergeten. ons basisvoedsel tijdens de reis was gewoon mama. de hele dag niets gedaan, beetje boekjes lenen zonder vragen en zonder de intentie om ze terug te brengen, ook beetje boekjes kopen en heerlijke fruitchakes met mozarella-pesto broodjes eten. kheb er ook aan gedach t om een tatoo te zetten, maar dhet risico dak dan in belgie niet meer binnen mag was te groot. ddie dag ook afscheid genomen van onze allerliefste dragosh. snif snif.
savonds na de snorkelprestaties van de jongens terug naar de coctails, ( op mijn kosten) want k wou mijn verjaardag op mijn laatste dag als 18-jarige vieren. helaas, iedereen om de een of andere reden veel te moe, in slaap gevallen op de matten van de bar. nuja, kato en eva waren teruggeslopen naar de hut om mijn verjaardagscadeau te halen, en dus helaas pindakaas, iedereen terug wakker. hun cadeau een massas groote schelp die op zijn minst 5 kg zwaar is door iedereen getekend. maar ondanks vervoerproblemen en voetgevaar vind ik hem super. uiteindelijk gaan slapen. ZZZZzzzzz......
volende dag op ko lipe een mega ontbijt: boterkoeken, pudding, mango en donuts. verder een luie voormiddag op het strand met geleende mentos en geleend water om ons mentaal voor te bereiden op de voor mij geheimgehouden boottocht naar een letterlijk onbewoond eiland. (tussendoor een massage for free van cato)
op dat onbewoond eiland, de beste verjaardagstaart ever, chokolade!!! slechter nieuws, mijn camerageheugen is vol, probleem, vooral omdat ik mijn fotos om de een of andere reden niet naar mijn I pod kon overzetten. vanaf dan een beetje op de anderen gerekend. na zonsondergang kwam de boot ons terug oppikken en begonnen de eerste grapjes van voel je je nie oud??? ge bent de oudste in de groep, ge zou de verantwoordelijkste moeten zijn maar helaas ontbreekt er nog iets. grrrrr JASPER!!! door gebrek aan centjes was het een heel sidmpel avondeten, maar daarom niet minder lekker en waren de cactails om te delen, het was tijd om de zakken te pakken aangezien er geen ATM op het eiland was.
de laatste ochtend in ko lipe, nog meer boeken 'lenen' en mentos en water, tijdens ons ontbijt van pannekoeken met banaan en honing. b ye ko lipe en hallo hat yai, de pot terug gebrachtnaar zijn oorspronkelijke verblijfplaats en de bus genomen naar de pier van surat. daar werden we om 3 uur smorgens gedropt, er was niets en niemand. oplossing, de mat uithalen en op de grond slapen gelijk een bende daklozen, (fotos op facebook) verder geslapen op de boot naar ko taruatao. aankomen was de hel massas farangs die komen voor de full moon met massas thaien die je niet alleen laten tot je een taxi neemt, wat we uiteindelijk hebben gedaanomdat het stappen een beetje te ver was. dan overstappen op taxiboot, waar we niet op hadden gerekend. eerste vraagprijs 1800 voor iedereen. antwoord, neen, we gaan wel wandelen, 2 bod 100 bath per persoon komt op 900: neen. 3de bod 450 voor iedereen, antwoord, neen. beginnen wandelen maar na een 200 meter al opgegeven en met hangende pootjes terugkeren naar de boot. 450 voor iedereen: ok.
maar er waren 3 onozelaars die wouden wandelen nadat hun verzekerd was dat het maar een goed uurtje stappen was. NEEN ze hebben er 4 uur over gedaan met een halve fles water onder de blakende thaise zon. aangekomen als een paar zombies smekend om water hebben ze ons een heel avontuur verteld en ons verzekerd dat het wandelen met baggage niet te doen was. wij: lachen natuurlijk. de r est van de dag zonnen en chillen, savonds verder doen en een hele conversatie met een ier en zijn zwijn. iedereen op tijd naar bed, uitgesloten mijzelf. het was 1h30 tegen ik in de bungalow kwam en door plaatsgebrek letterlijk op de deurmat heb geslapen, auw, dat was voelbaar de volgende dag.
dag van de full moon: opgestaan en met een pickup naar het partystrand pijnlijk voor je cullo. en eva haar legs want we zaten letterlijk dubbelgevouwen in de bak. aangekomen zoeken voor stokage voor ons baggage. uiteindelijk hebben we 300 bath betaald voor een kamer volledig uit glas, ideaal om je om te kleden, maar we mochten douchen, wat beter was dan we hadden verwacht. een motorcycle gehuurd op daniel op te pikken . we zijn erin geslaagd om 3 accidenten te hebben op 1 dag.
1) rachele in botsing met een ander waar ze ook the common money i kwijtgespeeld. na een ritje terug de common gevonden in de ander zijn bike. rachele in de lucht springen van opluchting.
2) eva die het rijden eens wou proberen h ad moeite om sebastian te houden en is tegen een muur gecrasht
3) martin had het parkeren niet onder de knie en is bijna stilstaand gestuikt.
tussen al deze valpartijtjes door was het terug tijd voor een verjaardagskeek, legs is ook 19, de arme schat. iedereen vol gegeten, dan gereedgemaakt voor de full moon en voor de jongens neonbodypainting. everybody redy!!!
full moon is een heel strand met enkel party alcohol en dansen, veel dansen. en o a pringen in vuurtouwen, probeersels om vuurspuwen. (achter de schermen veel kotsen en andere dingen)
en party tot zonsopgang. terugwandelend naar de kamer om een beetje beenrust vlak voor het vertrek naar chumporn kom ik tog wel de ier tegen. ipv beenrust nog een uur op het strand zitten om dronken farangs te zien passeren.
2 dagen zonder slaap en dan de boot op met martin. in stukken en beetjes slapen, om toe te komen en te horen dat er geen vans naar ranong zijn omwille van te weinig volk. ergens geslapen uit luiigheid, vraag me niet waar, maar ik heb geslapen. de volgende dag aankomst in ranong.
SLAPEN en SLAPEN en nog meer SLAPEN.
nu, na een week uitrusen en helpen met mijn gastmama in het restaurant zi jn er plannen om morgen terug te gaan naar ko payam en door te trekken naar bangkok om te zien waar ik uitkom. slaapwel en tot de fotos
dit was mijn independant travel.
xxxxx
dinsdag 6 april 2010
part 3
hoi allemaal even gedult er is een klein berichtje voor men mama.
(mijn allerliefste belgische mama. ik doe mijn best om alles neer te typen en niet te veel over te slaan, vandaar de toch wel lange berichtjes. en geloof het of niet, maar het neemt wat tijd in beslag. ik zi t nu amper een paar dagen ver en het grootste deel moet nog komen. ik heb u ook al ingelicht dat het moeilijk gaat om fotos op fb te zetten, maar ik doe mijn best.)
waar was ik gebleven. in Bankok. eenmaal aangekomen begonnen we bijna te smeken om een douche na een veel te lange busrit. saying goodbye to sebastian die voor 3 dagen terug naar zijn gastfamilie vertrok en hijgend van vermoeidheid een van gezocht die naar het huis van rachele leidde. ( haar gastmoeder had ons allen uitgenodigd om de nacht in hun huis door te brengen, wat wij allemeel enorm handig vonden. na de van was het wachten op de trein en de laatste 100 meters slepen om bijna een gevecht te beginnen over wie eerst mocht douchen. opgelucht en niet meer plakend van het zweet kwam er een 2e strorm naar de ontbijttafel. een goeie douche en een niet zoon stevig ontbijt zorgden ervoor dat we niet meer zeurden over dde was en een heel luie filmkijkende, keeketende en computergebruikende namiddag beleefden. wat in feite niet veranderde tot we gingen slapen omdat iedereen tijdens de film in slaap viel.
dag 2 in bangkok begon met het weg en weer lopen op de spullen terug in the pakken en onze weg vinden naar causan road, om daar onze bagage te droppen, te eten en kalmpjes aan onze weg te zoeken naar het placebo concert.
de grootste teleurstelling!!!! na de tikets in voorverkoop te kopen wisten ze ons mee te delen dat er geen personen onder 20j binnenmochten. na een hevige discussie en de ingang een 20 min te blokkeren hebben ze eindelijk hun gedacht veranderd toen we ons geld terug eisten.
eenmaal binnen begonnen er dan toch wel een paar zich als komplete idioten te gedragen wat miss beweisde dat ze voor bepaalde personen die 20j leeftijdsgrens hadden opgesteld. ach ja, wat kan een mens er aan doen, na een tijdje begon iedereen mee te doen. Dit trok de nodige media attentie, waar wij ons echter niets van aantrokken. Na een hele avond roepen en springen zijn we terug afgedaald naar causan om te beginnen met tequila shots en clubbing tot 6 in de morgen. wat achterafgezien geen goed idee was omdat dit een van de laatste goede nachtrust zou geweest zijn voor de rest van de trip. een ander obstakel was dat ik mijn bed niet kon vinden toen ik binnenkwam. De grond dus maar gebruikt. dit tot ik door een schaterend gelach wakker werd. ze waren met me aant lachen, de geestigaards. blijkbaar hadden ze een bed voor mij en alina gepland, en de jongnes meegedeeld dat ze op de grond moesten slapen. de uitkomst was, alina alleen in een groot bed en geen dekens genoeg om iedereen op de grond een slaapplaats te geven. kan gebeuren.
uiteindelijk na nog een luie dag en swensens ijsjes ons naar de zuidelijke busterminal gesleurd om de bus naar hat yai te nemen. MAAR!!! aalaarmm toen de telefoon ging en jasper wist mee te delen dat hij de bus zou missen. the red shirts hadden busverkeer tegengehouden waardoor hij een vliegtuig moest nemen en te laat kwam. een minimale domper. zijn tiket gelukkig kunnen inwisselen voor de volgende dag. (O ja, dragosh h eeft zich bij de groep aangesloten en ploy is weggevallen)
In HatYai. van de bus springen en stemming houden. blijven we in hat Yai om op Jasper te wachten of niet??? wat doe je met gelijkstand??? het antwoord was opsplitsen . 5 personen vertrokken naar de eilandjes en 5 bleven. en gelukkig maar want na een paar uurtjes kregen we telefoon. "kunnen jullie AUB een heel veel eten meenemen ???? we zijn aant kamperen op het strand en tzou goedkoper zijn mochten we ons eigen eten koken op kampvuur. " (tijdens dit telefoontje was ik helaas ergens aan het ronddolen aangezien ik de weg terug niet meer vond)
wij dus voor een 2e keer naar de supermarkt getjoold om heel, heel veel spaghettie,rijst,oatmeal, mama, 11 kersttomaatjes, rum en nog veel meer proviand in te slaan. in het hotel is het besef gekomen dat we geen potten hebben, wat een klein probleempje kan veroorzaken als je van plan bent om op kampvuur te koken. gelukkig is het slapen in het ostblok gasthuis van pas gekomen. de vuilinsbak was een of andere oude vergeten pot, die smeekte om mee te mogen op avontuur. uitkuisen en inpakken was de boodschap.
( dit was het begin van een nieuw tijdperk: borrowing whitout asking and without having the intention of ever returning it is minus one karma point)
Eindelijk slapen om de volgende dag vroeg op te staan, nog maar ens een 7/11 ontbijt te eten en jasper zoeken plus niet te vergeten een heleboel zakken sleuren.
OEFA eindelijk aangekomen op de pier, dnog wat meer inkopen gedaan, en gewacht.....
op de boot boek gelezen en gebruind , niet veel speciaals.
op het eiland koh tarutao, wat eigenlijk een national park is zijn we vergeten om te betalen, wat ons een stelletje illegalen maaktje, gelukkig nooit gevonden. de anderen gebeld om ons met de zakken te helpen en naar de veel te blauwe zee gedoken. later kwamen de verhaaltjes van stelende apen en the secret of the seas.
een slaatje voor lunch met puddig en 11 kersttomaatjes. AROI. (geen apen)
s avonds spaghettie1!!!!! met te weinig saus maar door de honger was het een van de beste maaltijden ooit. de bin op het vuur om de spaghettie te koken eenmaal die gekookt was alles in 1 groote pot. ( gelijk da wij zouden weggen een teile) met 1 groote lepel om door te geven. na alles op te eten een nachtelijke duik genomen om al rennend terug te keren toen we begonnen te beseffen dat het regende. shit, problem. 2 tenten voor 11 man en die tenten stonden vol met zakken. optie 2 we slapen in de toiletgebouwen of optie 3 we nemen de rum en een doos koekjes om onder het afdak voor de shop te slapen. uiteindelik kozen we voor optie 3, en ik moet eerlijk zijn dat we op dat moment content waren dat we de rum hadden, het hield ons warm en we vielen zonder veel moeite in slaap op de grond zonder kussens dekens of zachte ondergrond.
wel allen wakker geworden met een houten kop. gedouchd, ons verplaatst naar het strand om verder te slapen en besloten om te ontbijten r ond 12 uur, omdat de shop dan terug sluit en we ongezien gebruik konden maken van de brander en ketel om water te koken. oatmeal in dez plastieken pot als gisteravond en gebruik maken van dezelfde methode, eten en doorgeven.
supervol geen lunch gegeten en gewacht tot dunch om de mama gereed te maken.
die dag eigenlijk nieks gedaan behalve slapen en eten en zwemmen ( voor de meisjes + dragosh) maar voor de jongens een extra activiteit. kokosnoot jacht. na een uur te proberen om tot boven een palmboom te klimmen en te failen hebben ze besloten het halve eiland te doorzoeken tot ze er een vonden die wel mogelijk was om te beklimmen.
wij lachen en ongestoord verder lezen tot ze een paar uur later terug kwamen met een kokosnoot ( met een gat in) en verschillende schrammen en kleine wondjes op voeten en benen. nog meer lachen, en zij teleurgsteld :p.
die avond was echter wel de maks, we hebben heel de kookbazaar, water en matten meegenomen op de nacht aan de andere kant van het strand door te brengennaast een gigantisch kampvuur.
terug een nachtelijke duik genomen, maar nu moet ik eerlijk zijn, onze vrouwelogica klopte op dat moment ook niet. aangezien we geen extra kleren hadden meegenomen wouwden we zo weinig mogelijk natmaken, vandaar dat we besloten hadden om topless ge gaan zwemmen. helaas kwam het besef tot groot genoegen van de jongens, dat onze bikinitops meteen gingen nat worden op het moment we ze terug aandeden eenmaal uit het water. katze dus. nuja veel konden we er niet meer aan doen. 2 smart moment was toen we uit het water kwamen. wij lopen naar de plaats waar we ze dhadden achtergelatenom ze niet te vinden. furieus omdat het eerste wat in ons opkwam was dat de jongens ze hadden wij blijven staan, bibberen. Dragosh die een beetje medelij had was ze terug gaan vragen om met lege handen terug te komen en zeggen dat ze ze niet hebben. meer furiositeit, na een kwartier 20 min wachten had rachele een ingeving. HE, COULD IT BE THE STUFF OVER THERE??!!
jap mensen ons gerief lag op nog geen 10 meter van ons. terugkerend onder daverend gelach zijn we maar aan de rum begonnen. eenmaal die op was, gaan slapen.
de volgende morgen, een kort ontbijt, inpakken en wegwezen, naar ko lipe, onze volgende stop waar je meer over zult horen int volgend berichtje.
btw, ik was vergeten te vermelden, er waren echt stelende apen, onze appels, mijn vegitarische mama en dragosh zijn toiletzak. die dieven !!! minus karma points..
(mijn allerliefste belgische mama. ik doe mijn best om alles neer te typen en niet te veel over te slaan, vandaar de toch wel lange berichtjes. en geloof het of niet, maar het neemt wat tijd in beslag. ik zi t nu amper een paar dagen ver en het grootste deel moet nog komen. ik heb u ook al ingelicht dat het moeilijk gaat om fotos op fb te zetten, maar ik doe mijn best.)
waar was ik gebleven. in Bankok. eenmaal aangekomen begonnen we bijna te smeken om een douche na een veel te lange busrit. saying goodbye to sebastian die voor 3 dagen terug naar zijn gastfamilie vertrok en hijgend van vermoeidheid een van gezocht die naar het huis van rachele leidde. ( haar gastmoeder had ons allen uitgenodigd om de nacht in hun huis door te brengen, wat wij allemeel enorm handig vonden. na de van was het wachten op de trein en de laatste 100 meters slepen om bijna een gevecht te beginnen over wie eerst mocht douchen. opgelucht en niet meer plakend van het zweet kwam er een 2e strorm naar de ontbijttafel. een goeie douche en een niet zoon stevig ontbijt zorgden ervoor dat we niet meer zeurden over dde was en een heel luie filmkijkende, keeketende en computergebruikende namiddag beleefden. wat in feite niet veranderde tot we gingen slapen omdat iedereen tijdens de film in slaap viel.
dag 2 in bangkok begon met het weg en weer lopen op de spullen terug in the pakken en onze weg vinden naar causan road, om daar onze bagage te droppen, te eten en kalmpjes aan onze weg te zoeken naar het placebo concert.
de grootste teleurstelling!!!! na de tikets in voorverkoop te kopen wisten ze ons mee te delen dat er geen personen onder 20j binnenmochten. na een hevige discussie en de ingang een 20 min te blokkeren hebben ze eindelijk hun gedacht veranderd toen we ons geld terug eisten.
eenmaal binnen begonnen er dan toch wel een paar zich als komplete idioten te gedragen wat miss beweisde dat ze voor bepaalde personen die 20j leeftijdsgrens hadden opgesteld. ach ja, wat kan een mens er aan doen, na een tijdje begon iedereen mee te doen. Dit trok de nodige media attentie, waar wij ons echter niets van aantrokken. Na een hele avond roepen en springen zijn we terug afgedaald naar causan om te beginnen met tequila shots en clubbing tot 6 in de morgen. wat achterafgezien geen goed idee was omdat dit een van de laatste goede nachtrust zou geweest zijn voor de rest van de trip. een ander obstakel was dat ik mijn bed niet kon vinden toen ik binnenkwam. De grond dus maar gebruikt. dit tot ik door een schaterend gelach wakker werd. ze waren met me aant lachen, de geestigaards. blijkbaar hadden ze een bed voor mij en alina gepland, en de jongnes meegedeeld dat ze op de grond moesten slapen. de uitkomst was, alina alleen in een groot bed en geen dekens genoeg om iedereen op de grond een slaapplaats te geven. kan gebeuren.
uiteindelijk na nog een luie dag en swensens ijsjes ons naar de zuidelijke busterminal gesleurd om de bus naar hat yai te nemen. MAAR!!! aalaarmm toen de telefoon ging en jasper wist mee te delen dat hij de bus zou missen. the red shirts hadden busverkeer tegengehouden waardoor hij een vliegtuig moest nemen en te laat kwam. een minimale domper. zijn tiket gelukkig kunnen inwisselen voor de volgende dag. (O ja, dragosh h eeft zich bij de groep aangesloten en ploy is weggevallen)
In HatYai. van de bus springen en stemming houden. blijven we in hat Yai om op Jasper te wachten of niet??? wat doe je met gelijkstand??? het antwoord was opsplitsen . 5 personen vertrokken naar de eilandjes en 5 bleven. en gelukkig maar want na een paar uurtjes kregen we telefoon. "kunnen jullie AUB een heel veel eten meenemen ???? we zijn aant kamperen op het strand en tzou goedkoper zijn mochten we ons eigen eten koken op kampvuur. " (tijdens dit telefoontje was ik helaas ergens aan het ronddolen aangezien ik de weg terug niet meer vond)
wij dus voor een 2e keer naar de supermarkt getjoold om heel, heel veel spaghettie,rijst,oatmeal, mama, 11 kersttomaatjes, rum en nog veel meer proviand in te slaan. in het hotel is het besef gekomen dat we geen potten hebben, wat een klein probleempje kan veroorzaken als je van plan bent om op kampvuur te koken. gelukkig is het slapen in het ostblok gasthuis van pas gekomen. de vuilinsbak was een of andere oude vergeten pot, die smeekte om mee te mogen op avontuur. uitkuisen en inpakken was de boodschap.
( dit was het begin van een nieuw tijdperk: borrowing whitout asking and without having the intention of ever returning it is minus one karma point)
Eindelijk slapen om de volgende dag vroeg op te staan, nog maar ens een 7/11 ontbijt te eten en jasper zoeken plus niet te vergeten een heleboel zakken sleuren.
OEFA eindelijk aangekomen op de pier, dnog wat meer inkopen gedaan, en gewacht.....
op de boot boek gelezen en gebruind , niet veel speciaals.
op het eiland koh tarutao, wat eigenlijk een national park is zijn we vergeten om te betalen, wat ons een stelletje illegalen maaktje, gelukkig nooit gevonden. de anderen gebeld om ons met de zakken te helpen en naar de veel te blauwe zee gedoken. later kwamen de verhaaltjes van stelende apen en the secret of the seas.
een slaatje voor lunch met puddig en 11 kersttomaatjes. AROI. (geen apen)
s avonds spaghettie1!!!!! met te weinig saus maar door de honger was het een van de beste maaltijden ooit. de bin op het vuur om de spaghettie te koken eenmaal die gekookt was alles in 1 groote pot. ( gelijk da wij zouden weggen een teile) met 1 groote lepel om door te geven. na alles op te eten een nachtelijke duik genomen om al rennend terug te keren toen we begonnen te beseffen dat het regende. shit, problem. 2 tenten voor 11 man en die tenten stonden vol met zakken. optie 2 we slapen in de toiletgebouwen of optie 3 we nemen de rum en een doos koekjes om onder het afdak voor de shop te slapen. uiteindelik kozen we voor optie 3, en ik moet eerlijk zijn dat we op dat moment content waren dat we de rum hadden, het hield ons warm en we vielen zonder veel moeite in slaap op de grond zonder kussens dekens of zachte ondergrond.
wel allen wakker geworden met een houten kop. gedouchd, ons verplaatst naar het strand om verder te slapen en besloten om te ontbijten r ond 12 uur, omdat de shop dan terug sluit en we ongezien gebruik konden maken van de brander en ketel om water te koken. oatmeal in dez plastieken pot als gisteravond en gebruik maken van dezelfde methode, eten en doorgeven.
supervol geen lunch gegeten en gewacht tot dunch om de mama gereed te maken.
die dag eigenlijk nieks gedaan behalve slapen en eten en zwemmen ( voor de meisjes + dragosh) maar voor de jongens een extra activiteit. kokosnoot jacht. na een uur te proberen om tot boven een palmboom te klimmen en te failen hebben ze besloten het halve eiland te doorzoeken tot ze er een vonden die wel mogelijk was om te beklimmen.
wij lachen en ongestoord verder lezen tot ze een paar uur later terug kwamen met een kokosnoot ( met een gat in) en verschillende schrammen en kleine wondjes op voeten en benen. nog meer lachen, en zij teleurgsteld :p.
die avond was echter wel de maks, we hebben heel de kookbazaar, water en matten meegenomen op de nacht aan de andere kant van het strand door te brengennaast een gigantisch kampvuur.
terug een nachtelijke duik genomen, maar nu moet ik eerlijk zijn, onze vrouwelogica klopte op dat moment ook niet. aangezien we geen extra kleren hadden meegenomen wouwden we zo weinig mogelijk natmaken, vandaar dat we besloten hadden om topless ge gaan zwemmen. helaas kwam het besef tot groot genoegen van de jongens, dat onze bikinitops meteen gingen nat worden op het moment we ze terug aandeden eenmaal uit het water. katze dus. nuja veel konden we er niet meer aan doen. 2 smart moment was toen we uit het water kwamen. wij lopen naar de plaats waar we ze dhadden achtergelatenom ze niet te vinden. furieus omdat het eerste wat in ons opkwam was dat de jongens ze hadden wij blijven staan, bibberen. Dragosh die een beetje medelij had was ze terug gaan vragen om met lege handen terug te komen en zeggen dat ze ze niet hebben. meer furiositeit, na een kwartier 20 min wachten had rachele een ingeving. HE, COULD IT BE THE STUFF OVER THERE??!!
jap mensen ons gerief lag op nog geen 10 meter van ons. terugkerend onder daverend gelach zijn we maar aan de rum begonnen. eenmaal die op was, gaan slapen.
de volgende morgen, een kort ontbijt, inpakken en wegwezen, naar ko lipe, onze volgende stop waar je meer over zult horen int volgend berichtje.
btw, ik was vergeten te vermelden, er waren echt stelende apen, onze appels, mijn vegitarische mama en dragosh zijn toiletzak. die dieven !!! minus karma points..
zondag 4 april 2010
part 2
neen, beste mensen, een enkele trip naar bangkok , een betoging en een nacht op de bus wa niet de volledige reis. (clifhangers zijn altijd leuk, tis daarmee)
Ok, nu u weet dat ik de reis naar chiang mai heb overleefd zal ik mijn verhaal verder zetten.
eenmaal aangekomen, was het voornamelijk wachten op nieuws van jasper die rechtstreeks naar chaing rai zo u komen. het eerste nieuws dat we kregen was niet echt positief. hij had zijn aansluiting in chiang mai gemist, hierdoor hadden wij een volledige voormiddag te vullen met ons ontbijt. wat achteraf niet slecht erg bleek te zijn. de geuren van zeer zeldzaam vers gebakken brood en koekjes vulden onze neuzen, waardoor we als gehipnotiseerden in de richting van de bakkerij toeliepen. na een 3 uur lang ontbuit met didd, brood, koekjes, pannekoeken, warme choko en taart hebben we de gevel voor het bakkerijtje onveilig gemaakt met kaarten (wat in thailand een klein beetje verboden is) tot de aankomst van Jasper.
heel ons boeltje gepakt en op een non airco bus gesprongen die al boordevol zat zonder 10 farangs met hun zakken om vervolgens een so ngteauw te nemen maar een afgelegen plaatsje in de bergen.
het overdleven van wagenziekte was voor sommigen geen makkie, vandaar de oprechte blijdschap dat we aangekomen waren. het zien van zalig grote bedden had ons op dat moment volledig beoverd en na een haal lange tijd ben ik in mijn bed gestort om te slapen.
Helaas, na nog geen klein uurtje besloten een 3tal ddat we niet onze hele namiddag konden luieren. Vandaar het idee om de zonsondergang te bekijken een paar kilometer meer in de lucht bij de tempel. na 1000 en zoveel trappen bereikt een mens de tempel om te horen dat we eigenlijk nog een eindje moeten wandelen voor het de moeite waard is. buiten adem is iedereen uiteindelijk opgestaan om de trip verder te zetten. het zou wel heel ironisch geweest zijn om te moeten meedelen dat de zon al onder was vooraleer we aankwamen, dus dit was niet het geval. het was beter, er waren te veel wolken om te zien waar de zon precies was.
u zou natuurlijk denken dat een mens dit wel op voorhand zou zien, helaas zijn we allen van die klungelige stappers dat we tijdens het stappen naar onze voeten moesten kijken om niet te vallen. teleurgesteld teruggekeerd, maar met een heleboel fotos zonder de zon.
de enige volledige dag die we in chang rai spendeerden begon met dhet meest irritante geluidje dat je je kunt inbeelden. KIKIRIKEEEE veel te vroeg in de morgen. omwille van mijn ochtenhumeur dheb ik niet echt veel herinneringen aan die morgen. ons ontbijt bestond uit 7/11 stuff en instant noodels, die helaas niet betekenden dat we op het geplande uur vertrokken.
de eerste 10 minuten gingen vlot en daarna begon het algemeen bekende gesprek: tis deze kant uit --- neen, tis alier ---- neen, eerst volgen we de rechtse afslag en dan moeten we aan de eerstvolgende links afslaan. na een 10 min discussie terug vertrokken zonder dat dmen het eens was over de richting. (ik heb me afzijdig gehouden want op het eind zou ik ons van de kaart hebben doen lopen ) na 3 uur wandelen zijn we het eerste aka dorp tegengekomen, het is echt vreemd om te zien dat er mensen zijn, die maar een 2tal uur van een stad leven, maar een totaal andere leefstijl hebben. daarmee bedoel ik geen electriciteit, geen geharde wegen, huizen van huot enz . De mesen zijn er echter wel bijzonder vriendelijk. helaas spreken ze geen thais, dus onze gesprekken ware handgebonden. in dit eerste dorp waren we uitgenodigd door een oude vrouw om tee te drinken, wat de helft afsloeg uit angst voor een voedselvergiftiging en de andere halft aannam om het als een uitdaging te beschouwen. 1 keer radden bij welke ik zat. ( als je het mis hebt ken je me dan tog niet)
het dorp verlatende deelde ploy mee dat ze geen stap meer kon verzetten en naar het gasthuis zou terugkeren al liftend. wat iedereen opluchte na het veelvuldig horen van het zinnetje > zijn we er bijna?> en kilometer verder zijn we verassend genoeg tegen een bordje gelopen dat ons wist mee te delen dat onze kaartlezer geen slechten was, we zaten op de goeie weg. gelukkig. vandaar de stop om een uitgebreide wortel en brood lunch te eten. met als extra verassing kaas en marsepijn. Mmmmmm.
in de namiddag terug veel heuvelopwaarts en heuvelafwaarts gewandeld (met of zonder een extra persoon als baggage). het laatste dorp was ook iets om niet meteen te vergeten. toe we in het zicht van het dorp kwamen was er een hele bende kinderen die tegen ons begon te roepen, smeken, habaat, wat een slechte uitspreking is van het thaise 5 bath. ik en rachele die op dat moment achterop liepen hebben uiteindelijk onze rugzakken geopend om de chips en oreos te geven. eenmaal die gastjes de verpakking in hun handen kregen liepen ze weg om tegen een muur zo vlug mogelijk alles op te eten. eerlijk toegegeven, dat geeft je toch wel een steek, een gevoel van schaamte en medelijden . de andere teleurgesteld maar begripvol om de oreos waren het snel vergeten toe we de weg zagen die we als laatste 4 km moesten afleggen. zonder dorp in het vooruitzicht, enkel een asvalt weg, zijn we beginnen liften, en geloof het of niet maar de eerste was al prijs een pick up voor 9 man die een heel stuk trager reed eenmaal hij volgelagden was. maar te gelukkig dat we nie tmeer moesten wandelen, maakten we ons daar geen zorgen om. terug in de kamers gedoucht en plannen gemaakt om te eten. na ons laatste avondmaal in chiang rai zijn we stieken maar de 7/11 geslopen om heel veel bier en rum te kopen om een kaartspelletje te spelen.
( hierbij geen verdere uitleg aangezien ook onbevoegden deze blog lezen)
met 10 man in dez kamer in slaap gevallen en smorgens met dezelfde 10 personen wakker geworden op een veel te laat uur dmet een algemeen ochtenhumeur en een smeekbede om een koude douche. het heeft 4 uur geduurd eer we klaar waren om met de songteauw af te dalen om de bus naar bangkok terug te nemen. maar mensen, in dat kleine overige uurtje tog nog iets interessants gedaan. een tempel bezocht.
deze tempel genaamd de witte tempel is nog steeds een niet afgerond project. de reden voor zijn beroemdheid is het schilderwerk in de tempel. afbeeldingen van spiderman, darth vader, bush enz zorgen ervoor dat het een touristische trekplijster is. voor meer uitleg zullen julli emoeten wachten op de fotos, het is moeilijk uit te leggen zonder hen. na dit vluchtig tempelbezoekje afscheid genomen van jasper, die voor 3 dagen zou terugkeren naar oebon om later die avond zelf terug te keren naar bangkok.
lees het vervolg in part 3, ik ben doodmoe en ga slapen .
fandee nong le pi xxxx
Ok, nu u weet dat ik de reis naar chiang mai heb overleefd zal ik mijn verhaal verder zetten.
eenmaal aangekomen, was het voornamelijk wachten op nieuws van jasper die rechtstreeks naar chaing rai zo u komen. het eerste nieuws dat we kregen was niet echt positief. hij had zijn aansluiting in chiang mai gemist, hierdoor hadden wij een volledige voormiddag te vullen met ons ontbijt. wat achteraf niet slecht erg bleek te zijn. de geuren van zeer zeldzaam vers gebakken brood en koekjes vulden onze neuzen, waardoor we als gehipnotiseerden in de richting van de bakkerij toeliepen. na een 3 uur lang ontbuit met didd, brood, koekjes, pannekoeken, warme choko en taart hebben we de gevel voor het bakkerijtje onveilig gemaakt met kaarten (wat in thailand een klein beetje verboden is) tot de aankomst van Jasper.
heel ons boeltje gepakt en op een non airco bus gesprongen die al boordevol zat zonder 10 farangs met hun zakken om vervolgens een so ngteauw te nemen maar een afgelegen plaatsje in de bergen.
het overdleven van wagenziekte was voor sommigen geen makkie, vandaar de oprechte blijdschap dat we aangekomen waren. het zien van zalig grote bedden had ons op dat moment volledig beoverd en na een haal lange tijd ben ik in mijn bed gestort om te slapen.
Helaas, na nog geen klein uurtje besloten een 3tal ddat we niet onze hele namiddag konden luieren. Vandaar het idee om de zonsondergang te bekijken een paar kilometer meer in de lucht bij de tempel. na 1000 en zoveel trappen bereikt een mens de tempel om te horen dat we eigenlijk nog een eindje moeten wandelen voor het de moeite waard is. buiten adem is iedereen uiteindelijk opgestaan om de trip verder te zetten. het zou wel heel ironisch geweest zijn om te moeten meedelen dat de zon al onder was vooraleer we aankwamen, dus dit was niet het geval. het was beter, er waren te veel wolken om te zien waar de zon precies was.
u zou natuurlijk denken dat een mens dit wel op voorhand zou zien, helaas zijn we allen van die klungelige stappers dat we tijdens het stappen naar onze voeten moesten kijken om niet te vallen. teleurgesteld teruggekeerd, maar met een heleboel fotos zonder de zon.
de enige volledige dag die we in chang rai spendeerden begon met dhet meest irritante geluidje dat je je kunt inbeelden. KIKIRIKEEEE veel te vroeg in de morgen. omwille van mijn ochtenhumeur dheb ik niet echt veel herinneringen aan die morgen. ons ontbijt bestond uit 7/11 stuff en instant noodels, die helaas niet betekenden dat we op het geplande uur vertrokken.
de eerste 10 minuten gingen vlot en daarna begon het algemeen bekende gesprek: tis deze kant uit --- neen, tis alier ---- neen, eerst volgen we de rechtse afslag en dan moeten we aan de eerstvolgende links afslaan. na een 10 min discussie terug vertrokken zonder dat dmen het eens was over de richting. (ik heb me afzijdig gehouden want op het eind zou ik ons van de kaart hebben doen lopen ) na 3 uur wandelen zijn we het eerste aka dorp tegengekomen, het is echt vreemd om te zien dat er mensen zijn, die maar een 2tal uur van een stad leven, maar een totaal andere leefstijl hebben. daarmee bedoel ik geen electriciteit, geen geharde wegen, huizen van huot enz . De mesen zijn er echter wel bijzonder vriendelijk. helaas spreken ze geen thais, dus onze gesprekken ware handgebonden. in dit eerste dorp waren we uitgenodigd door een oude vrouw om tee te drinken, wat de helft afsloeg uit angst voor een voedselvergiftiging en de andere halft aannam om het als een uitdaging te beschouwen. 1 keer radden bij welke ik zat. ( als je het mis hebt ken je me dan tog niet)
het dorp verlatende deelde ploy mee dat ze geen stap meer kon verzetten en naar het gasthuis zou terugkeren al liftend. wat iedereen opluchte na het veelvuldig horen van het zinnetje > zijn we er bijna?> en kilometer verder zijn we verassend genoeg tegen een bordje gelopen dat ons wist mee te delen dat onze kaartlezer geen slechten was, we zaten op de goeie weg. gelukkig. vandaar de stop om een uitgebreide wortel en brood lunch te eten. met als extra verassing kaas en marsepijn. Mmmmmm.
in de namiddag terug veel heuvelopwaarts en heuvelafwaarts gewandeld (met of zonder een extra persoon als baggage). het laatste dorp was ook iets om niet meteen te vergeten. toe we in het zicht van het dorp kwamen was er een hele bende kinderen die tegen ons begon te roepen, smeken, habaat, wat een slechte uitspreking is van het thaise 5 bath. ik en rachele die op dat moment achterop liepen hebben uiteindelijk onze rugzakken geopend om de chips en oreos te geven. eenmaal die gastjes de verpakking in hun handen kregen liepen ze weg om tegen een muur zo vlug mogelijk alles op te eten. eerlijk toegegeven, dat geeft je toch wel een steek, een gevoel van schaamte en medelijden . de andere teleurgesteld maar begripvol om de oreos waren het snel vergeten toe we de weg zagen die we als laatste 4 km moesten afleggen. zonder dorp in het vooruitzicht, enkel een asvalt weg, zijn we beginnen liften, en geloof het of niet maar de eerste was al prijs een pick up voor 9 man die een heel stuk trager reed eenmaal hij volgelagden was. maar te gelukkig dat we nie tmeer moesten wandelen, maakten we ons daar geen zorgen om. terug in de kamers gedoucht en plannen gemaakt om te eten. na ons laatste avondmaal in chiang rai zijn we stieken maar de 7/11 geslopen om heel veel bier en rum te kopen om een kaartspelletje te spelen.
( hierbij geen verdere uitleg aangezien ook onbevoegden deze blog lezen)
met 10 man in dez kamer in slaap gevallen en smorgens met dezelfde 10 personen wakker geworden op een veel te laat uur dmet een algemeen ochtenhumeur en een smeekbede om een koude douche. het heeft 4 uur geduurd eer we klaar waren om met de songteauw af te dalen om de bus naar bangkok terug te nemen. maar mensen, in dat kleine overige uurtje tog nog iets interessants gedaan. een tempel bezocht.
deze tempel genaamd de witte tempel is nog steeds een niet afgerond project. de reden voor zijn beroemdheid is het schilderwerk in de tempel. afbeeldingen van spiderman, darth vader, bush enz zorgen ervoor dat het een touristische trekplijster is. voor meer uitleg zullen julli emoeten wachten op de fotos, het is moeilijk uit te leggen zonder hen. na dit vluchtig tempelbezoekje afscheid genomen van jasper, die voor 3 dagen zou terugkeren naar oebon om later die avond zelf terug te keren naar bangkok.
lees het vervolg in part 3, ik ben doodmoe en ga slapen .
fandee nong le pi xxxx
zaterdag 3 april 2010
part one
dag beste lezers,
Ik ben eindelijk volledig hersteld van mijn laatste avontuur.
Vergeef me als ik niet alles in 1 berichtje krijg, maar ik zal mijn best doen.
1) vertrek van thuis. samen met sebastian naar Chumporn vertrokken omdat we beiden het gevaar inzagen van een 10 uur lange busrit met enkel elkaars gezelschap. ( er zou er maar 1 aankomen) in chumporn een dagje niets gedaan genoten van de mister donut en het bevuilen van hun tafels.
O ja, ik mag zeker de heerlijke mozarella salade niet vergeten. AROI!!!!
om 8H30 na het illigaal kaartspelen in de bushalte eindelijk samen met Alexander op de bus gestapt. na een half uurtje is Martin erbij gekomen en was het gevaar om elkaar uit te moorden volledig verdwenen.
Na een zeer lange maar korte nacht op de bus zijn we met al onze baggage naar mochid het noordelijke busstation gegaan, daar onze nacht verdergezet als een paar clochards op handdoeken in het park. Heerlijk. ( de anderen daarna jaloers gemaakt omdat zij de vorige keer buiten waren geschopt omdat ze sliepen in het park)
Rond 10 uur een douche genomen in het plaatselijk toilet en onze bagage gedropt om de seua deeing te zoeken (the red shirts) die op dat moment hun betoging in Bangkok gestart waren. momenteel kunt u ze nog steeds terug vinden 2 blokken van causan road.
na een lang zoeken hebben we ze eindelijk gevonden. het is ongelofelijk. die mensen zitten gewoon aan de straatkant te eten, slapen, dansen en roepen, natuurlijk. maar waar ik wel het meest van verschoten was, is het feit dat er zelfs massage wordt gegeven. ABNORMAAL.
nuja, na een lange dag en veel wandelen de anderen: rachele, catuxa,alina, ploy en eva ontmoet om samen de bus naar het noorden,Chiang Rai te nemen, 12 uur bus, niet veel slapen en veel veel bijkletsen.
Ik ben eindelijk volledig hersteld van mijn laatste avontuur.
Vergeef me als ik niet alles in 1 berichtje krijg, maar ik zal mijn best doen.
1) vertrek van thuis. samen met sebastian naar Chumporn vertrokken omdat we beiden het gevaar inzagen van een 10 uur lange busrit met enkel elkaars gezelschap. ( er zou er maar 1 aankomen) in chumporn een dagje niets gedaan genoten van de mister donut en het bevuilen van hun tafels.
O ja, ik mag zeker de heerlijke mozarella salade niet vergeten. AROI!!!!
om 8H30 na het illigaal kaartspelen in de bushalte eindelijk samen met Alexander op de bus gestapt. na een half uurtje is Martin erbij gekomen en was het gevaar om elkaar uit te moorden volledig verdwenen.
Na een zeer lange maar korte nacht op de bus zijn we met al onze baggage naar mochid het noordelijke busstation gegaan, daar onze nacht verdergezet als een paar clochards op handdoeken in het park. Heerlijk. ( de anderen daarna jaloers gemaakt omdat zij de vorige keer buiten waren geschopt omdat ze sliepen in het park)
Rond 10 uur een douche genomen in het plaatselijk toilet en onze bagage gedropt om de seua deeing te zoeken (the red shirts) die op dat moment hun betoging in Bangkok gestart waren. momenteel kunt u ze nog steeds terug vinden 2 blokken van causan road.
na een lang zoeken hebben we ze eindelijk gevonden. het is ongelofelijk. die mensen zitten gewoon aan de straatkant te eten, slapen, dansen en roepen, natuurlijk. maar waar ik wel het meest van verschoten was, is het feit dat er zelfs massage wordt gegeven. ABNORMAAL.
nuja, na een lange dag en veel wandelen de anderen: rachele, catuxa,alina, ploy en eva ontmoet om samen de bus naar het noorden,Chiang Rai te nemen, 12 uur bus, niet veel slapen en veel veel bijkletsen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
