part 2

neen, beste mensen, een enkele trip naar bangkok , een betoging en een nacht op de bus wa niet de volledige reis. (clifhangers zijn altijd leuk, tis daarmee)

Ok, nu u weet dat ik de reis naar chiang mai heb overleefd zal ik mijn verhaal verder zetten.
eenmaal aangekomen, was het voornamelijk wachten op nieuws van jasper die rechtstreeks naar chaing rai zo u komen. het eerste nieuws dat we kregen was niet echt positief. hij had zijn aansluiting in chiang mai gemist, hierdoor hadden wij een volledige voormiddag te vullen met ons ontbijt. wat achteraf niet slecht erg bleek te zijn. de geuren van zeer zeldzaam vers gebakken brood en koekjes vulden onze neuzen, waardoor we als gehipnotiseerden in de richting van de bakkerij toeliepen. na een 3 uur lang ontbuit met didd, brood, koekjes, pannekoeken, warme choko en taart hebben we de gevel voor het bakkerijtje onveilig gemaakt met kaarten (wat in thailand een klein beetje verboden is) tot de aankomst van Jasper.
heel ons boeltje gepakt en op een non airco bus gesprongen die al boordevol zat zonder 10 farangs met hun zakken om vervolgens een so ngteauw te nemen maar een afgelegen plaatsje in de bergen.
het overdleven van wagenziekte was voor sommigen geen makkie, vandaar de oprechte blijdschap dat we aangekomen waren. het zien van zalig grote bedden had ons op dat moment volledig beoverd en na een haal lange tijd ben ik in mijn bed gestort om te slapen.
Helaas, na nog geen klein uurtje besloten een 3tal ddat we niet onze hele namiddag konden luieren. Vandaar het idee om de zonsondergang te bekijken een paar kilometer meer in de lucht bij de tempel. na 1000 en zoveel trappen bereikt een mens de tempel om te horen dat we eigenlijk nog een eindje moeten wandelen voor het de moeite waard is. buiten adem is iedereen uiteindelijk opgestaan om de trip verder te zetten. het zou wel heel ironisch geweest zijn om te moeten meedelen dat de zon al onder was vooraleer we aankwamen, dus dit was niet het geval. het was beter, er waren te veel wolken om te zien waar de zon precies was.
u zou natuurlijk denken dat een mens dit wel op voorhand zou zien, helaas zijn we allen van die klungelige stappers dat we tijdens het stappen naar onze voeten moesten kijken om niet te vallen. teleurgesteld teruggekeerd, maar met een heleboel fotos zonder de zon.

de enige volledige dag die we in chang rai spendeerden begon met dhet meest irritante geluidje dat je je kunt inbeelden. KIKIRIKEEEE veel te vroeg in de morgen. omwille van mijn ochtenhumeur dheb ik niet echt veel herinneringen aan die morgen. ons ontbijt bestond uit 7/11 stuff en instant noodels, die helaas niet betekenden dat we op het geplande uur vertrokken.
de eerste 10 minuten gingen vlot en daarna begon het algemeen bekende gesprek: tis deze kant uit --- neen, tis alier ---- neen, eerst volgen we de rechtse afslag en dan moeten we aan de eerstvolgende links afslaan. na een 10 min discussie terug vertrokken zonder dat dmen het eens was over de richting. (ik heb me afzijdig gehouden want op het eind zou ik ons van de kaart hebben doen lopen ) na 3 uur wandelen zijn we het eerste aka dorp tegengekomen, het is echt vreemd om te zien dat er mensen zijn, die maar een 2tal uur van een stad leven, maar een totaal andere leefstijl hebben. daarmee bedoel ik geen electriciteit, geen geharde wegen, huizen van huot enz . De mesen zijn er echter wel bijzonder vriendelijk. helaas spreken ze geen thais, dus onze gesprekken ware handgebonden. in dit eerste dorp waren we uitgenodigd door een oude vrouw om tee te drinken, wat de helft afsloeg uit angst voor een voedselvergiftiging en de andere halft aannam om het als een uitdaging te beschouwen. 1 keer radden bij welke ik zat. ( als je het mis hebt ken je me dan tog niet)
het dorp verlatende deelde ploy mee dat ze geen stap meer kon verzetten en naar het gasthuis zou terugkeren al liftend. wat iedereen opluchte na het veelvuldig horen van het zinnetje > zijn we er bijna?> en kilometer verder zijn we verassend genoeg tegen een bordje gelopen dat ons wist mee te delen dat onze kaartlezer geen slechten was, we zaten op de goeie weg. gelukkig. vandaar de stop om een uitgebreide wortel en brood lunch te eten. met als extra verassing kaas en marsepijn. Mmmmmm.

in de namiddag terug veel heuvelopwaarts en heuvelafwaarts gewandeld (met of zonder een extra persoon als baggage). het laatste dorp was ook iets om niet meteen te vergeten. toe we in het zicht van het dorp kwamen was er een hele bende kinderen die tegen ons begon te roepen, smeken, habaat, wat een slechte uitspreking is van het thaise 5 bath. ik en rachele die op dat moment achterop liepen hebben uiteindelijk onze rugzakken geopend om de chips en oreos te geven. eenmaal die gastjes de verpakking in hun handen kregen liepen ze weg om tegen een muur zo vlug mogelijk alles op te eten. eerlijk toegegeven, dat geeft je toch wel een steek, een gevoel van schaamte en medelijden . de andere teleurgesteld maar begripvol om de oreos waren het snel vergeten toe we de weg zagen die we als laatste 4 km moesten afleggen. zonder dorp in het vooruitzicht, enkel een asvalt weg, zijn we beginnen liften, en geloof het of niet maar de eerste was al prijs een pick up voor 9 man die een heel stuk trager reed eenmaal hij volgelagden was. maar te gelukkig dat we nie tmeer moesten wandelen, maakten we ons daar geen zorgen om. terug in de kamers gedoucht en plannen gemaakt om te eten. na ons laatste avondmaal in chiang rai zijn we stieken maar de 7/11 geslopen om heel veel bier en rum te kopen om een kaartspelletje te spelen.
( hierbij geen verdere uitleg aangezien ook onbevoegden deze blog lezen)
met 10 man in dez kamer in slaap gevallen en smorgens met dezelfde 10 personen wakker geworden op een veel te laat uur dmet een algemeen ochtenhumeur en een smeekbede om een koude douche. het heeft 4 uur geduurd eer we klaar waren om met de songteauw af te dalen om de bus naar bangkok terug te nemen. maar mensen, in dat kleine overige uurtje tog nog iets interessants gedaan. een tempel bezocht.
deze tempel genaamd de witte tempel is nog steeds een niet afgerond project. de reden voor zijn beroemdheid is het schilderwerk in de tempel. afbeeldingen van spiderman, darth vader, bush enz zorgen ervoor dat het een touristische trekplijster is. voor meer uitleg zullen julli emoeten wachten op de fotos, het is moeilijk uit te leggen zonder hen. na dit vluchtig tempelbezoekje afscheid genomen van jasper, die voor 3 dagen zou terugkeren naar oebon om later die avond zelf terug te keren naar bangkok.
lees het vervolg in part 3, ik ben doodmoe en ga slapen .
fandee nong le pi xxxx