hallo mijn liefste lezers,
dit is mijn laatste berichtje uit thailand.
de afgelopen dagen heb ik meer dan eens goodbye moeten zeggen en had ik meer dan 1 krop in mijn keel terwijl ik mijn best deed om niet te bleten.
het heeft een eind geduurd voor ik de moed had om mijn zakken te pakken en dit is gisteravond eindelijk gebeurd.
vandaag is mijn laastste dag in ranong, kheb net mijn speech gegeven, met veel te veel haperingen en unable to look up at the croud. kwas een beetje veel te bang voor het effect op mijn spraakvermogen moest ik dat doen.
kheb mijn attest ontvangen. allemaal A's behalve voor fruit carving and thai dancing, die waren B's.
vanavond verlaat ik ranong om 8 uur, om in bangkok te feesten, en het hotel op zijn kop te zetten met alle afs'ers, om uiteindelijk mijn vlucht terug te nemen.
nog 1 laatste dingetje.
IEDEREEN DIE IN BELGIE HAD GEZEGD DAT IK NOOIT EEN BLOG ZOU KUNNEN BIJHOUDEN. VOILA HET IS GEDAAN.
IK WIL DE UITKOMST VAN DE WEDDENSCHAPPEN.
dikke kus anke, maar momenteel nog steeds ep x
zondag 16 mei 2010
woensdag 12 mei 2010
we zijn er bijna.
aangekomen in kanchanaburi werd ik ontvangen door de gebruikelijke tuk-tuk en taxi drivers. Omdat ik niet wist hoe ver mijn gekozen gasthuis was meegegaan met de goedkoopste. 30 bath voor een half uur in de veel te warme zon. ik was een beetje veel verschoten toen ik zag dat het met de fiets ging zijn. my god!!! ik begon echt medelijden te krijgen met haar. ik had het al warm wat moest zij dan denken van de hitte?! nuja aangekomen in mijn 70 bath gasthuis gedouched en mij op men bed gesmeten voor het eerste uur. ik was doodmoe.
rond 10 uur opgestaan, gegeten mijn lonely planet gelezen en beslist om nog eens de AFS regels te breken en een motorcycle te huren. eerst naar de bridge gaan kijken. dit was eigenlijk een beetje teleurstellend, tis wel leuk om te kunnen zeggen, ik heb het gezien, maar tis niet echt speciaal en op dit moment is het meer een tourist attraction dan iets anders. ze hadden een speciaal treintje die heen en weer gaat voor 30 of 20 bath en massas souvenier shops. het was net alsof ze de geschiedenis ervan vergeten waren. nu, ben er ook over gewandeld en met een thai beginnen babbelen die mij wat uitleg begon te geven en me een kleine rondleiding gaf. hier vind je kogelschoten en daar vind je aanwijzingen dat er bommen vielen en zo kun je de oude van de nieuwe stukken herkennen, enz...
erna heb ik een bezoekje gebracht naar het plaatselijk museum. my god, serieus. 40 bath voor een toegangstiket om niets interessants te zien. een beetje geschiedenis over Thailand aan de hand van muurschilderingen. oude potten en pannen en veel trappen. toen ik eindelijk aan de meer recente gebeurtenissen kwam zag je enkel een zaal met te veel fotos om aangenaam en rustgevend te zijn en niet te vergeten poppen met rooie verf. het heeft niet echt een goeie indruk achtergelaten. dit was dan ook de reden om het 2e museum niet te bezoeken.
in de namiddag had ik zin in een klein avontuurtje en ben ik een 20 km uit de stad gereden naar een of andere tempel, die gewoonweg fantastish was. op het eerste zicht denk je van der is niet veel te zien, maar als je begint met de trappen op te klimmem werd je meer dan aangenaam verrast. het is net alsof je in de mond van een draak loopt op opgeslokt te worden in de tempel.
de tempel in een grot met een oopening in de top was zalig koel en gewoon mooi, belangrijk niet te veel kitch gedoe, wat toch wel zeldzaam is. je kon nog wat verder naar boven klimmen om een prachtig uitzicht kadeau te krijgen over kanchanaburi. een zalig windje en met gratis water, wat, ondanks het feit dat het warm was, heerlijk smaakte. btw ik heb dit gedaan met thaitjes die ik toevallig tegenkwam en me lieten meebidden enz...
na de afdaling genoten van cola met ijs in een zakje vooraleer ik terug ging genieten van de rit terug. 20km door bijna onbewoond gebied en voor 5 bath de rivier oversteken. nog eens door de avondmarkt gewandeld en een mooi afgezonderd plaatsje langs de rivier gevonden om te genieten van de zonsondergang met een tofu snack.
die avond rondlopen op de uitgangsstraat, die zo goed als verlaten was aangezien het druk seizien is afgelopen. beginnen babbelen met een duitser en na geambeteerd worden door een zweed kwam de beslissing om de volgende dag al te vertrekken en de waterval over te slaan.
in de morgen nog een bezoekje aan het kerkhof waar je de oorlogsslachtoffers vind. dit is eigenlijk een beetje speciaal voor thaien aangezien men in het boudhisme altijd de lijken verbrand, geen graven dus in thailand.
volgende stop khorat, heel teleurstellend, ik was er savonds toegekomen en niets, me eigenlijk verschrikkelijk verveeld voor de eerste keer tijdens mijn reizen. vandaar de beslissing om in de morgen naar een nabijgelegen dorpje te trekken om te zien hoe het maken van thaise zijde in zijn werk gaat. een 2 uur tour met terug zo'n fiets gedoe was het echt waard. hij bracht me naar de niet touristische plaatsen waar de mensen echt super vriendelijk waren en waar ik naar hartenlust mocht rondkijken om te ontdekken hoe alles in wen werk gaat.
na een leuk dagje uit wou ik niet terug naar khorat dus ben ik doorgestoken naar khon kaen.
in de avond een ruzie met een fietstaxi die me veel te veel wou doen betalen en een vreemd gesprek over japan met een australier die bier als water drinkt. gegeten langs de straat, ik heb er iets nieuws geleerd,hier vraag je niet om een beetje spicy, hier vraag je niet spicy aub. iedereen die me passeerde zag mij veel te veel water drinken, mijn knalrode mond, tranende ogen en het zweten door een overvloed aan chilli. maar ik wou miet ingeven en heb alles opgegeten. gevolg; ik had voor de rest van de avond helemaal geen honger meer enkel heel veel dorst.
de volgende dag afgesproken met een andere afs student, we hebben waarscheinlijk heel het centrum doorwandeld, met een heel lange stop aan een tempel. we werden opgehouden door een engels sprekende monnik die aan het lesgeven was en ons als assistenten wou. een aangename namiddag. die we hebben verdergezet met meet wandelen en lachen.
dit was de laatste dag voor bangkok.
de volgende morgen in bangkok aangekomen in de overstay, waar iedereen nog lag te maffen. dus gewoon ergens mijn zakken gesmeten en met catu en dragosh afgesproken, de avond doorgebracht met eva en als een blok in slaap gevallen.
de volgende morgen heb ik me een beetje overslapen vandaar dat ik het gezamelijk tempelbezoekje heb gemist en me pas voor lunch bij de rest van de exchange students heb gevoegd. underwear shopping, ice cream eating and photo shooting was op het programma.
teruggekeerd naar de overstay om er samen met de anderen iets te drinken en kletsen met mozz een oude bekende. veel te laat in bed gekropen en veel te vroeg wakker geschud door de engelsman die wou zeggen dat ook hij terug is in de overstay. jeej!!!
aangezien slapen niet meer lukte ben ik naar mijn ex-host-tante vertrokken voor een laatste bezoek. zij heeft me opgehouden voor ongeveer 6 uur, 2 uur bijkletsen en 4 uur aan de luchtafel, twas echt te veel. vooral omdat ik me op dat moment echt slecht begon te voelen. mijn plan om het spitsuur te vermijden was ook mislukt en ik zat dus 2 uur vast in het verkeer. teruggekeerd naar mijn bed en lang geslapen. rond 10 uur opgestaan om te genieten van het typish overstay gezelschap en bijgekletst met toby tot hij in de vroege uurtjes naar birma vertrok. ik ben in de zetel in slaap gevallen (wat denk ik comfortabeler was dan de biljarttafel) en eigenlijk ook dan mijn bed. na een weinig slapen mijn zakken gepakt en in de tegenwoordige tijd beland.
een hele dag verloren omdat de bussen naar ranong al vol waren. al 6 uur gepasseerd en nog 3 te gaan. om in ranong afscheid te nemen voor de volgende 5 dagen. de laatste 2 zullen doorgebracht worden in een afs kamp om van nog meer mensen afscheid te nemen en tja. den is het goodbye thailand.
kben momenteel bijna aan het wenen door er enkel aan te denken. nuja, tis nog niet voorbij.
tot het volgende berichtje en moest je dat missen is het waarscheinlijk tot in belgie. xxxxxxxxxxxxx
aangekomen in kanchanaburi werd ik ontvangen door de gebruikelijke tuk-tuk en taxi drivers. Omdat ik niet wist hoe ver mijn gekozen gasthuis was meegegaan met de goedkoopste. 30 bath voor een half uur in de veel te warme zon. ik was een beetje veel verschoten toen ik zag dat het met de fiets ging zijn. my god!!! ik begon echt medelijden te krijgen met haar. ik had het al warm wat moest zij dan denken van de hitte?! nuja aangekomen in mijn 70 bath gasthuis gedouched en mij op men bed gesmeten voor het eerste uur. ik was doodmoe.
rond 10 uur opgestaan, gegeten mijn lonely planet gelezen en beslist om nog eens de AFS regels te breken en een motorcycle te huren. eerst naar de bridge gaan kijken. dit was eigenlijk een beetje teleurstellend, tis wel leuk om te kunnen zeggen, ik heb het gezien, maar tis niet echt speciaal en op dit moment is het meer een tourist attraction dan iets anders. ze hadden een speciaal treintje die heen en weer gaat voor 30 of 20 bath en massas souvenier shops. het was net alsof ze de geschiedenis ervan vergeten waren. nu, ben er ook over gewandeld en met een thai beginnen babbelen die mij wat uitleg begon te geven en me een kleine rondleiding gaf. hier vind je kogelschoten en daar vind je aanwijzingen dat er bommen vielen en zo kun je de oude van de nieuwe stukken herkennen, enz...
erna heb ik een bezoekje gebracht naar het plaatselijk museum. my god, serieus. 40 bath voor een toegangstiket om niets interessants te zien. een beetje geschiedenis over Thailand aan de hand van muurschilderingen. oude potten en pannen en veel trappen. toen ik eindelijk aan de meer recente gebeurtenissen kwam zag je enkel een zaal met te veel fotos om aangenaam en rustgevend te zijn en niet te vergeten poppen met rooie verf. het heeft niet echt een goeie indruk achtergelaten. dit was dan ook de reden om het 2e museum niet te bezoeken.
in de namiddag had ik zin in een klein avontuurtje en ben ik een 20 km uit de stad gereden naar een of andere tempel, die gewoonweg fantastish was. op het eerste zicht denk je van der is niet veel te zien, maar als je begint met de trappen op te klimmem werd je meer dan aangenaam verrast. het is net alsof je in de mond van een draak loopt op opgeslokt te worden in de tempel.
de tempel in een grot met een oopening in de top was zalig koel en gewoon mooi, belangrijk niet te veel kitch gedoe, wat toch wel zeldzaam is. je kon nog wat verder naar boven klimmen om een prachtig uitzicht kadeau te krijgen over kanchanaburi. een zalig windje en met gratis water, wat, ondanks het feit dat het warm was, heerlijk smaakte. btw ik heb dit gedaan met thaitjes die ik toevallig tegenkwam en me lieten meebidden enz...
na de afdaling genoten van cola met ijs in een zakje vooraleer ik terug ging genieten van de rit terug. 20km door bijna onbewoond gebied en voor 5 bath de rivier oversteken. nog eens door de avondmarkt gewandeld en een mooi afgezonderd plaatsje langs de rivier gevonden om te genieten van de zonsondergang met een tofu snack.
die avond rondlopen op de uitgangsstraat, die zo goed als verlaten was aangezien het druk seizien is afgelopen. beginnen babbelen met een duitser en na geambeteerd worden door een zweed kwam de beslissing om de volgende dag al te vertrekken en de waterval over te slaan.
in de morgen nog een bezoekje aan het kerkhof waar je de oorlogsslachtoffers vind. dit is eigenlijk een beetje speciaal voor thaien aangezien men in het boudhisme altijd de lijken verbrand, geen graven dus in thailand.
volgende stop khorat, heel teleurstellend, ik was er savonds toegekomen en niets, me eigenlijk verschrikkelijk verveeld voor de eerste keer tijdens mijn reizen. vandaar de beslissing om in de morgen naar een nabijgelegen dorpje te trekken om te zien hoe het maken van thaise zijde in zijn werk gaat. een 2 uur tour met terug zo'n fiets gedoe was het echt waard. hij bracht me naar de niet touristische plaatsen waar de mensen echt super vriendelijk waren en waar ik naar hartenlust mocht rondkijken om te ontdekken hoe alles in wen werk gaat.
na een leuk dagje uit wou ik niet terug naar khorat dus ben ik doorgestoken naar khon kaen.
in de avond een ruzie met een fietstaxi die me veel te veel wou doen betalen en een vreemd gesprek over japan met een australier die bier als water drinkt. gegeten langs de straat, ik heb er iets nieuws geleerd,hier vraag je niet om een beetje spicy, hier vraag je niet spicy aub. iedereen die me passeerde zag mij veel te veel water drinken, mijn knalrode mond, tranende ogen en het zweten door een overvloed aan chilli. maar ik wou miet ingeven en heb alles opgegeten. gevolg; ik had voor de rest van de avond helemaal geen honger meer enkel heel veel dorst.
de volgende dag afgesproken met een andere afs student, we hebben waarscheinlijk heel het centrum doorwandeld, met een heel lange stop aan een tempel. we werden opgehouden door een engels sprekende monnik die aan het lesgeven was en ons als assistenten wou. een aangename namiddag. die we hebben verdergezet met meet wandelen en lachen.
dit was de laatste dag voor bangkok.
de volgende morgen in bangkok aangekomen in de overstay, waar iedereen nog lag te maffen. dus gewoon ergens mijn zakken gesmeten en met catu en dragosh afgesproken, de avond doorgebracht met eva en als een blok in slaap gevallen.
de volgende morgen heb ik me een beetje overslapen vandaar dat ik het gezamelijk tempelbezoekje heb gemist en me pas voor lunch bij de rest van de exchange students heb gevoegd. underwear shopping, ice cream eating and photo shooting was op het programma.
teruggekeerd naar de overstay om er samen met de anderen iets te drinken en kletsen met mozz een oude bekende. veel te laat in bed gekropen en veel te vroeg wakker geschud door de engelsman die wou zeggen dat ook hij terug is in de overstay. jeej!!!
aangezien slapen niet meer lukte ben ik naar mijn ex-host-tante vertrokken voor een laatste bezoek. zij heeft me opgehouden voor ongeveer 6 uur, 2 uur bijkletsen en 4 uur aan de luchtafel, twas echt te veel. vooral omdat ik me op dat moment echt slecht begon te voelen. mijn plan om het spitsuur te vermijden was ook mislukt en ik zat dus 2 uur vast in het verkeer. teruggekeerd naar mijn bed en lang geslapen. rond 10 uur opgestaan om te genieten van het typish overstay gezelschap en bijgekletst met toby tot hij in de vroege uurtjes naar birma vertrok. ik ben in de zetel in slaap gevallen (wat denk ik comfortabeler was dan de biljarttafel) en eigenlijk ook dan mijn bed. na een weinig slapen mijn zakken gepakt en in de tegenwoordige tijd beland.
een hele dag verloren omdat de bussen naar ranong al vol waren. al 6 uur gepasseerd en nog 3 te gaan. om in ranong afscheid te nemen voor de volgende 5 dagen. de laatste 2 zullen doorgebracht worden in een afs kamp om van nog meer mensen afscheid te nemen en tja. den is het goodbye thailand.
kben momenteel bijna aan het wenen door er enkel aan te denken. nuja, tis nog niet voorbij.
tot het volgende berichtje en moest je dat missen is het waarscheinlijk tot in belgie. xxxxxxxxxxxxx
zaterdag 8 mei 2010
ik in chiang mai.
het begon met rondlopen en the lonely planet lezen. tot ik op een moment een interessante passage vond over bamboo saxophones. meteen naar de shop gegaan en een kijkje genomen. wel meteen vastgesteld dat het een beetje duur is dus de winkel traagjes verlaten en naar de tempel tegenover de winkel gewandeld om mijn zinnen te verzetten. dat was vlug gedaan toen ik een donald duck beeld voor een tempel zag staan en ja het foto's nemen begon.
verder gestopt aan een vegetarish restaurant. ja mensen, ik ben het nog altijd niet verleerd.
maar ik moet zeggen dat het overheerlijk was. na een verry nice meal verder gewandeld tot het shopping center omdat ik onderweg een australier tegenkwam die nie kon stoppen me babbelen. irritante vent, nuja ik vriendelijk zijn en naar heel zijn uitleg over the mall luisteren. niet echt dus. het heeft 2 uur geduurd eer ik mij kon excuseren. beetje veder gewandeld langs de marktjes en winkeltjes. beetje souveniertjes opgehaald en uiteindelijk naar de night bazaar gegaan om verder geld te verdoen.
laat gaan slapen heeft als gevolg dat je ook laat opstaat. en ik had nog werk om mijn yearbook page op te sturen. en te maken ook om eerlijk te zijn. eens alles gedaan, toen het al laat was, kon ik het tot mijn frustratie niet versturen, nog heel lang zitten wachten maar geen geluk. veel te veel tijd verdaan met iets wat niet lukte zorgde ervoor dat ik buiten kwam voor een massage en een avondmaal. tussenin een wandeling natuurlijk, kben geen hele luie doos. nog nie.
die avond heb ik me ook ingeschreven om een kookcursus te volgen de volgende dag.
na een avondlijke wandeling en een beetje lezen enzo in slaap gevallen om de volgende dag fris te zijn om te koken.
dit was echt een plezante afwisseling, rustig heel wat gerechten koken green curry, som tam, fried banana, tofu met red curry en nog een paar dingetjes. een aangenaam rustig dagje. gedaan om 3 uur en een enorme tour gedaan, elke tempel die ik tegenkwam binnengelopen en gefotografeerd. mezelf op een pizza getrakteerd en vroeg in mijn bedje gekropen. rond 12 of 1 uur dus. terug lang geslapen en een kalm dagje de zondagsmarkt gedaan. toen ik mijn aankopen terug naar mijn hostel wou brengen werd ik echter opgehouden door een aangename oude bekende. de ier van ko pajam. vreemd genoeg niet afgesproken en ja na een paar lange seconden elkaar verbaasd aankijken was de rest van mijn namiddag beslist. die heb ik doorgebracht op 20 meter van mijn hostel met aangenaam gezelschap, bier en herlijke currie. tot heel laat in de nacht. mijn laatste nacht in chiang mai. opgestaan tussen 9 en 10 om nog een laatste souvenier in te slaan en een bustiket te kopen naar sukkhothai.
aankomst ik sukkhothai was irritant, meteen thaitjes die peperdure gasthuizen aan te bieden. ideoten, zie ik eruit alsof ik een 300bath gasthuis kan betalen neen. na mij 1000 keer verzekerd te hebben dat er geen goedkopere plaats was dan de hunne ben ik gaan rondwandelen om hun het tegendeel te bewijzen. 120 bath was veel beter. eten op de avondmarkt een nachtje slaap en de volgende morgen opstaan om een dagje rond te fietsen in the old city.
het begon fantastisch. 30 bath voor een fiets en geen regen met koud water in mijn zak, wat moet een mens nog meer. het antwoord kwam na een paar uur, een paar kilometer en heel wat foto's. PLATTE BAND!!! altijd ik. 3 kilometer terugwandelen zorgde ervoor dat ik eer paar dingetjes heb gemist, maar niet getreurd, ik heb nog veel gezien en veel foto's zijn het gevolg. ook foto's van mijn platte band. die avond nog verder getrokken naar bangkok om niet veel meer te zien dan het busstation. volgende stop kanchanaburi. velen zullen dit dorpje beter kennen als ik ga zeggen dat de bridge over the river kwai zich daar bevind.
(waarover ik de volgende keer meer ga vertellen. dikke zoen ikke. )
dinsdag 4 mei 2010
vervolg
in de namiddag had ik afgesproken met dylan, een ier die ik eerder op koh phangan had ontmoet.
hij is ook een 19 jarige backpacker. en da wil iets zeggen, er zijn er echt heel weinig.
hem vinden was uiterst makkelijk: heeft u toevallig een jonge gast met rood haar gezien??
het antwoord was: DAAR!
en nog voor de hallos uitgewisseld waren zag ik dat hij een mooi motorcycle accidentje heeft gehad en WHAT HAPPEND???
hij reed te snel op de enige goede baan op het eiland en zag de enige speedbump niet. helaas. teen, been, knie, zij, hand, elleboog en schouder waren heel goed ingepakt. het enige probleem was dat ze in het plaatselijk ziekenhuisje de verbanden maar om de 2 dagen veranderden. gevolg: stinken en een dylan die hele dagen eraan zit te prutsen om zelf zijn verbanden te wisselen.
kmoet zeggen dat het een positieve invloed had op mij. ik begon meer op de weg te letten en ben niet aan 70 per uur over die speedbump gevlogen. :p (over de rest gaan we zwijgen) na een paar colatjes en een paar uur babbelen ben ik vertrokken om nog een beetje rond te zien naar de tempel en vieuwpoints. in de avond heb ik gratis bbq gegeten (niet veel dus) maar het was uiterst gezellig. iedereen had wat alcohol op en daarna feestje. dit helaas zorgde ervoor dat ik mijn motorcyle niet meer terugvond in het eerste half uur en een zeer trage en schuine weg naar huis. bijna in de zee gereden, maar besloten dat de gevolgen misschien minder leuk konden zijn.
smorgens laat opgestaan, bye gezegd tegen dylan en vertrokken naar bangkok.
bangkok is een heel ander verhaal. Ik denk dat iedereen de verhaaltjes al heeft gehoord...
in de morgen alles rustig mijn bagage in de overstay gedropt (een gasthuis waar ik 38 bath per nacht betaalde) en beetje gaan rondtoeren. mijn haar geknipt en afgesproken met catu en dragosh in siam paragon om samen te lunchen. het plan om daar nog een ijsje te gaan eten kon helaas niet meer doorgaan want de red shirts waren op komst. het sluiten van siam is uiterst zeldzaam en wordt enkel in noodgevallen gedaan, vandaar de stormloop.
onze oplossing: MBK dit centrum is een 100m verderop en heeft de reputatie om zelfs tijdens crisisen te openen. een lekker ijsje en dan kwam een melding: beste mensen MBK sluit om 6 uur gelieve u naar de uitgang te begeven. gedaan en er was op dat moment al massas politie op straat, niet normaal. geen bussen meer en taxis weigerden om meters te gebruiken. gevolg, massaal duur. uiteindelijk een tuktuk naar, geloof het of niet, de beruchte brug genomen om daar een goedkope taxi te vinden, geloof het of niet, maar het werkte. op het moment dat wij daar waren waren de rooie druk bezig alles te blokkeren en doen voor het gevecht van de avond. een wel heel lange taxirit, iedereen wou zo snel mogelijk het centrum verlaten en daardoor was OVERAL fille. na een paar uur dus aangekomen in de overstay en vrijwel iedereen had zich op het dak verzameld. ongelofelijk, wij zaten zo ver weg maar konden de bommen en geweerschoten tot daar horen. we dachten er even aan om te gaan kijken, maar hebben het uiteindelijk toch niet gedaan. de meesten onder ons wouden blijven leven.
hij is ook een 19 jarige backpacker. en da wil iets zeggen, er zijn er echt heel weinig.
hem vinden was uiterst makkelijk: heeft u toevallig een jonge gast met rood haar gezien??
het antwoord was: DAAR!
en nog voor de hallos uitgewisseld waren zag ik dat hij een mooi motorcycle accidentje heeft gehad en WHAT HAPPEND???
hij reed te snel op de enige goede baan op het eiland en zag de enige speedbump niet. helaas. teen, been, knie, zij, hand, elleboog en schouder waren heel goed ingepakt. het enige probleem was dat ze in het plaatselijk ziekenhuisje de verbanden maar om de 2 dagen veranderden. gevolg: stinken en een dylan die hele dagen eraan zit te prutsen om zelf zijn verbanden te wisselen.
kmoet zeggen dat het een positieve invloed had op mij. ik begon meer op de weg te letten en ben niet aan 70 per uur over die speedbump gevlogen. :p (over de rest gaan we zwijgen) na een paar colatjes en een paar uur babbelen ben ik vertrokken om nog een beetje rond te zien naar de tempel en vieuwpoints. in de avond heb ik gratis bbq gegeten (niet veel dus) maar het was uiterst gezellig. iedereen had wat alcohol op en daarna feestje. dit helaas zorgde ervoor dat ik mijn motorcyle niet meer terugvond in het eerste half uur en een zeer trage en schuine weg naar huis. bijna in de zee gereden, maar besloten dat de gevolgen misschien minder leuk konden zijn.
smorgens laat opgestaan, bye gezegd tegen dylan en vertrokken naar bangkok.
bangkok is een heel ander verhaal. Ik denk dat iedereen de verhaaltjes al heeft gehoord...
in de morgen alles rustig mijn bagage in de overstay gedropt (een gasthuis waar ik 38 bath per nacht betaalde) en beetje gaan rondtoeren. mijn haar geknipt en afgesproken met catu en dragosh in siam paragon om samen te lunchen. het plan om daar nog een ijsje te gaan eten kon helaas niet meer doorgaan want de red shirts waren op komst. het sluiten van siam is uiterst zeldzaam en wordt enkel in noodgevallen gedaan, vandaar de stormloop.
onze oplossing: MBK dit centrum is een 100m verderop en heeft de reputatie om zelfs tijdens crisisen te openen. een lekker ijsje en dan kwam een melding: beste mensen MBK sluit om 6 uur gelieve u naar de uitgang te begeven. gedaan en er was op dat moment al massas politie op straat, niet normaal. geen bussen meer en taxis weigerden om meters te gebruiken. gevolg, massaal duur. uiteindelijk een tuktuk naar, geloof het of niet, de beruchte brug genomen om daar een goedkope taxi te vinden, geloof het of niet, maar het werkte. op het moment dat wij daar waren waren de rooie druk bezig alles te blokkeren en doen voor het gevecht van de avond. een wel heel lange taxirit, iedereen wou zo snel mogelijk het centrum verlaten en daardoor was OVERAL fille. na een paar uur dus aangekomen in de overstay en vrijwel iedereen had zich op het dak verzameld. ongelofelijk, wij zaten zo ver weg maar konden de bommen en geweerschoten tot daar horen. we dachten er even aan om te gaan kijken, maar hebben het uiteindelijk toch niet gedaan. de meesten onder ons wouden blijven leven.
de stilte die erna kwam tussen 12 en 1h snachts was echt wat je noemt een doodse stilte. scary. echt.
de volgende dag een beetje rondgelopen en gedaan vele afgezette gebieden, weinig volk op straat en een wel heel dikke krant. savonds na het avondeten en na het uitschelden van een tuk tuk driver ( ik had hem duidelijk gezegd ergens goedkoop en vegetarish om te eten, waar brengt hij me, een peperduur visrestaurant, de idioot) terug naar de overstay. een nachtje doorgedaan en in de morgen besloten dat songkran langer moet gevierd worden. we zijn met zen allen plus waterpistolen een dag te vroeg naar kaosan gegaan om een watergevecht te beginnen. helaas niemand aanwezig in de normaal gezien super drukke straat. onze oplossing: 2 straten verder zitten de red shirts te kamperen, laten we ze gaan wassen :p.
neen, geen gevaar voor ons leven die gasten zijn echt cava, tis maar een minderheid die zijn verstand volledig verloren heeft. beetje zitten rondspelen dus. helaas wel een paar mooie wondjes in men voeten van gebroken glas waarvoor je geld krijgt als je het meeneemt.
de weg terug naar ons gasthuis had ook zijn verassingen. we zijn de brug gepasseerd en OMG uitgebrande en in elkaar geslagen auto's, bussen, tanks. overal glas, kleren, op sommige plaatsen gedroogd bloed, hulzen en nog meer daj je gewoon niet kan inbeelden.
da zijn beelden dak nie meer ga vergeten. helaas geen foto's mijn fototoestel was in het gasthuis. nie dak er een nodig had, mja.
na was slaap te hebben ingehaald ben ik terug vertrokken naar ranong, samen met toby (engeland) en mui (frankrijk). de hele dag WATERGEVECHT!!!!!!
en niet met waterpistolen, das voor klein kinderen. emmers ijskoud water, da was het echte werk. overal langs de straatkanten stonden er mensen met bakken water erin gigantische ijsblokken. door de straten reden truks met baken achterin samen met mensen die het water eruitgooiden (ik ook op momenten) en ook de motorcycles met zijspannen hadden bakken water mee. geen enkel mens kon droog passeren of hij nu in een auto, bus of op een motorcycle zat. beetje gevaarlijk, vooral het laatste geval, maar het is niet anders. ZALIG en HILARISCH.
wel uitgeput in de avond en als een blok in slaap gevallen. de volgende dag uitgeslapen en voorraden ingeslagen om een nachtje in de brousse door te brengen. plannen waren een beetje anders en het was bij de rivier waar we ons veel te goed in hebben geamuseerd. weeral nat dus, maar ja, het kon ons niet schelen. na weinig slaap teruggewandeld naar ranong en de boot naar koh chang genomen. ik was er wel al eens geweest, maar ander gezelschap en een andere plaats maakten het helemaal anders en even onvergetelijk.
onze eerste zwem in de zee was helaas niet zo aangenaam. gestoken door een sea urchin. na een helse pijnsteek in de voeten en 5 min al dobberend in het water vloeken zijn we naar het dichtstbijzijnde resort gemankt om proberen de stekkers eruit te krijgen. helaas we hebben er een plakker moeten overleggen en wachten tot ze er zelf uitkomen. de volgende dagen het zwemmen steeds uitgesteld maar uiteindelijk hebben we ons toch weer in de zee gewaagd.
een paar fantastische dagen.
na koh chang naar suratthanie. ik heb er mijn kamera laten herstellen en we hebben er afscheid genomen van mui. een paar zakelijke dingen voor toby en uiteindelijk vertrokken naar koh phangan. onze zakken gedropt en half moon gaan vieren. dit feestje zou in belgie groot zijn, maar in vergelijking met de full moon is het niets, en veel te duur. een nachtje doorgedaan met veel dansen en springen. een groot ontbijt en ons naar de andere kant van het eiland bewogen. tegen ko ma. geweldig om te snorkelen. ja beste mensen, ik ben in water gesprongen dat vol zat met vissen. achteraf wel opmerkingen gekregen dak gelijk een spast was, maar tkan me geen barst schelen. mijn angst overwonnen, alle, voor het grootste deel. toen we die zwaardvisachte vissen zagen was ik nu toch niet meer zo'n held. alle begin is moeilijk. de volgende 2 dagen waren niet echt anders. wel 1 avond een bike gehuurd om naar de andere kant van het eiland te krossen om op de markt te kunnen eten en goedkope tequila te halen. ja, we kunnen het gewoon niet laten :p. zalige tijden. jammer dat we ook dit plaatsje achter ons lieten en ons naar kao sok national park begaven. nacht 1 in een echt zalige bungalow met superlieve mensen. de gast die de bar openhield was gewoon hilarish, als ik thuis kom moet je me eraan herinneren dat ik sexy jungle uitleg.
een nachtje slapen en een 2e kampeertocht voor de boeg. deze wat minder succesvol. het begon al bij het begin. wij vragen: excuseer waar kunnen we onze tent opslaan?? of ze wisten het niet of ze zeiden ga naar daar, uiteindelijk begonnen we aan een enorme klim van 2 uur enkel bergop om, jawel aan de andere kant van het visitorcenter uit te komen. wat aan de andere kant van de stroom was. ER WAS EEN BRUG!!!!! niemand had even zin om dat te melden??
tijdens het opzetten van de tent ging ik beee!!! leeches. ik had er in totaal 4 op mijn been en trekken hielp niet. lopen naar de aansteker en toby mijn benen gaan verbranden. ( alle de leeches op mijn benen). tent opgezet en een 2e wandelpoging. we waren aan waterval 1, wat je amper een waterval kunt noemen, en regen. natuurlijk. terugkeren. bij de tent gezien dat hij niet volledig gesloten was. met andere woorden water inside. geen droge kleren voor de nacht en toby, die zijn laptop koste wat kost wou meenemen ook volledig nat. half depressief een restaurantje gaan zoeken. dit was het beste moment van de dag, het was lekker en goedkoop. samen met een biertje had het ons helemaal opgevrolijkt. helaas de regen maakte de vloer slipperig en ja hoor ik had een geweldig pijnlijke van op mijn gat. (nu zoveel dagen later doet het nog zeer) om de dag een beetje te vergeten bevriend geworden met de rest van de tequila.
opgestaan, zo goed als geen slaap gehad en nog een kleine wandeling gemaakt voor een ochtendduik in een poel ergens in het regenwoud. (dit is de enige douche die we zouden krijgen in de komende 2 dagen) op de middag onze zakken opgehaald en doorgestoken naar chiang mai wat ons heel wat tijd heeft gekost. de eerste avond in chiang mai ons geinstaleerd in een gasthuis, ik, toby en daniel ook van engeland. goed gegeten en gaan slapen. in de ochtend afscheid genomen want zij zouden naar laos gaan en ik bleef in chiang mai.
maandag 3 mei 2010
oeps
hallo allemaal,
ik heb net opgemerkt dat ik het blogschrijven alweer heb laten liggen tot het laatste moment.
na de paar dagen rust na mijn independant travel ben ik inderdaad terug vertrokken.
begonnen bij koh payam. aangekomen om te horen dat mijn schoolvriendin die op dat eilandje leeft in bangkok was op het moment. helaas. stap 2 een motorcycle huren. das nog eens een manier om een eiland rond te trekken, vooral een eiland met zeer slechte betonnen weggetjes tot aardewegels tot strand. niet de ideale plaats om te leren, maar kheb het toch gedaan. heel traagjes rijden met een enorme rugzak op de rug. ( in het begin) na enkele minuutjes gewenning begon ik het warm te vinden en besloot wat meer wind te maken. met andere woorden een beetje rapper gaan rijden. op het moment dat het strand in zicht kwam was ik zo druk bezig met het uitzicht dat mijn drivingskills eronder leden. ik zal het gewoon zeggen. ik zag het strand niet aankomen en er was een boem en dan een tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. wat wil zeggen ik en mijn motorcycle zijn gevallen, natuurlijk ik op de clakson. vandaar dat er opeens 20 gezichten mijn richting uitkeken en ik met een rood getint gezicht opstond en voorzichtjes vertrok. de volgende 2 uur gebabbeld mezelf een bungalow gezocht en iets gegeten.
(morgen vertel ik verder, ik kan niet meer de muggen eten me op en het is niet echt aangenaam voor mij slaapwel. xx)
ik heb net opgemerkt dat ik het blogschrijven alweer heb laten liggen tot het laatste moment.
na de paar dagen rust na mijn independant travel ben ik inderdaad terug vertrokken.
begonnen bij koh payam. aangekomen om te horen dat mijn schoolvriendin die op dat eilandje leeft in bangkok was op het moment. helaas. stap 2 een motorcycle huren. das nog eens een manier om een eiland rond te trekken, vooral een eiland met zeer slechte betonnen weggetjes tot aardewegels tot strand. niet de ideale plaats om te leren, maar kheb het toch gedaan. heel traagjes rijden met een enorme rugzak op de rug. ( in het begin) na enkele minuutjes gewenning begon ik het warm te vinden en besloot wat meer wind te maken. met andere woorden een beetje rapper gaan rijden. op het moment dat het strand in zicht kwam was ik zo druk bezig met het uitzicht dat mijn drivingskills eronder leden. ik zal het gewoon zeggen. ik zag het strand niet aankomen en er was een boem en dan een tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. wat wil zeggen ik en mijn motorcycle zijn gevallen, natuurlijk ik op de clakson. vandaar dat er opeens 20 gezichten mijn richting uitkeken en ik met een rood getint gezicht opstond en voorzichtjes vertrok. de volgende 2 uur gebabbeld mezelf een bungalow gezocht en iets gegeten.
(morgen vertel ik verder, ik kan niet meer de muggen eten me op en het is niet echt aangenaam voor mij slaapwel. xx)
Abonneren op:
Posts (Atom)
