hij is ook een 19 jarige backpacker. en da wil iets zeggen, er zijn er echt heel weinig.
hem vinden was uiterst makkelijk: heeft u toevallig een jonge gast met rood haar gezien??
het antwoord was: DAAR!
en nog voor de hallos uitgewisseld waren zag ik dat hij een mooi motorcycle accidentje heeft gehad en WHAT HAPPEND???
hij reed te snel op de enige goede baan op het eiland en zag de enige speedbump niet. helaas. teen, been, knie, zij, hand, elleboog en schouder waren heel goed ingepakt. het enige probleem was dat ze in het plaatselijk ziekenhuisje de verbanden maar om de 2 dagen veranderden. gevolg: stinken en een dylan die hele dagen eraan zit te prutsen om zelf zijn verbanden te wisselen.
kmoet zeggen dat het een positieve invloed had op mij. ik begon meer op de weg te letten en ben niet aan 70 per uur over die speedbump gevlogen. :p (over de rest gaan we zwijgen) na een paar colatjes en een paar uur babbelen ben ik vertrokken om nog een beetje rond te zien naar de tempel en vieuwpoints. in de avond heb ik gratis bbq gegeten (niet veel dus) maar het was uiterst gezellig. iedereen had wat alcohol op en daarna feestje. dit helaas zorgde ervoor dat ik mijn motorcyle niet meer terugvond in het eerste half uur en een zeer trage en schuine weg naar huis. bijna in de zee gereden, maar besloten dat de gevolgen misschien minder leuk konden zijn.
smorgens laat opgestaan, bye gezegd tegen dylan en vertrokken naar bangkok.
bangkok is een heel ander verhaal. Ik denk dat iedereen de verhaaltjes al heeft gehoord...
in de morgen alles rustig mijn bagage in de overstay gedropt (een gasthuis waar ik 38 bath per nacht betaalde) en beetje gaan rondtoeren. mijn haar geknipt en afgesproken met catu en dragosh in siam paragon om samen te lunchen. het plan om daar nog een ijsje te gaan eten kon helaas niet meer doorgaan want de red shirts waren op komst. het sluiten van siam is uiterst zeldzaam en wordt enkel in noodgevallen gedaan, vandaar de stormloop.
onze oplossing: MBK dit centrum is een 100m verderop en heeft de reputatie om zelfs tijdens crisisen te openen. een lekker ijsje en dan kwam een melding: beste mensen MBK sluit om 6 uur gelieve u naar de uitgang te begeven. gedaan en er was op dat moment al massas politie op straat, niet normaal. geen bussen meer en taxis weigerden om meters te gebruiken. gevolg, massaal duur. uiteindelijk een tuktuk naar, geloof het of niet, de beruchte brug genomen om daar een goedkope taxi te vinden, geloof het of niet, maar het werkte. op het moment dat wij daar waren waren de rooie druk bezig alles te blokkeren en doen voor het gevecht van de avond. een wel heel lange taxirit, iedereen wou zo snel mogelijk het centrum verlaten en daardoor was OVERAL fille. na een paar uur dus aangekomen in de overstay en vrijwel iedereen had zich op het dak verzameld. ongelofelijk, wij zaten zo ver weg maar konden de bommen en geweerschoten tot daar horen. we dachten er even aan om te gaan kijken, maar hebben het uiteindelijk toch niet gedaan. de meesten onder ons wouden blijven leven.
de stilte die erna kwam tussen 12 en 1h snachts was echt wat je noemt een doodse stilte. scary. echt.
de volgende dag een beetje rondgelopen en gedaan vele afgezette gebieden, weinig volk op straat en een wel heel dikke krant. savonds na het avondeten en na het uitschelden van een tuk tuk driver ( ik had hem duidelijk gezegd ergens goedkoop en vegetarish om te eten, waar brengt hij me, een peperduur visrestaurant, de idioot) terug naar de overstay. een nachtje doorgedaan en in de morgen besloten dat songkran langer moet gevierd worden. we zijn met zen allen plus waterpistolen een dag te vroeg naar kaosan gegaan om een watergevecht te beginnen. helaas niemand aanwezig in de normaal gezien super drukke straat. onze oplossing: 2 straten verder zitten de red shirts te kamperen, laten we ze gaan wassen :p.
neen, geen gevaar voor ons leven die gasten zijn echt cava, tis maar een minderheid die zijn verstand volledig verloren heeft. beetje zitten rondspelen dus. helaas wel een paar mooie wondjes in men voeten van gebroken glas waarvoor je geld krijgt als je het meeneemt.
de weg terug naar ons gasthuis had ook zijn verassingen. we zijn de brug gepasseerd en OMG uitgebrande en in elkaar geslagen auto's, bussen, tanks. overal glas, kleren, op sommige plaatsen gedroogd bloed, hulzen en nog meer daj je gewoon niet kan inbeelden.
da zijn beelden dak nie meer ga vergeten. helaas geen foto's mijn fototoestel was in het gasthuis. nie dak er een nodig had, mja.
na was slaap te hebben ingehaald ben ik terug vertrokken naar ranong, samen met toby (engeland) en mui (frankrijk). de hele dag WATERGEVECHT!!!!!!
en niet met waterpistolen, das voor klein kinderen. emmers ijskoud water, da was het echte werk. overal langs de straatkanten stonden er mensen met bakken water erin gigantische ijsblokken. door de straten reden truks met baken achterin samen met mensen die het water eruitgooiden (ik ook op momenten) en ook de motorcycles met zijspannen hadden bakken water mee. geen enkel mens kon droog passeren of hij nu in een auto, bus of op een motorcycle zat. beetje gevaarlijk, vooral het laatste geval, maar het is niet anders. ZALIG en HILARISCH.
wel uitgeput in de avond en als een blok in slaap gevallen. de volgende dag uitgeslapen en voorraden ingeslagen om een nachtje in de brousse door te brengen. plannen waren een beetje anders en het was bij de rivier waar we ons veel te goed in hebben geamuseerd. weeral nat dus, maar ja, het kon ons niet schelen. na weinig slaap teruggewandeld naar ranong en de boot naar koh chang genomen. ik was er wel al eens geweest, maar ander gezelschap en een andere plaats maakten het helemaal anders en even onvergetelijk.
onze eerste zwem in de zee was helaas niet zo aangenaam. gestoken door een sea urchin. na een helse pijnsteek in de voeten en 5 min al dobberend in het water vloeken zijn we naar het dichtstbijzijnde resort gemankt om proberen de stekkers eruit te krijgen. helaas we hebben er een plakker moeten overleggen en wachten tot ze er zelf uitkomen. de volgende dagen het zwemmen steeds uitgesteld maar uiteindelijk hebben we ons toch weer in de zee gewaagd.
een paar fantastische dagen.
na koh chang naar suratthanie. ik heb er mijn kamera laten herstellen en we hebben er afscheid genomen van mui. een paar zakelijke dingen voor toby en uiteindelijk vertrokken naar koh phangan. onze zakken gedropt en half moon gaan vieren. dit feestje zou in belgie groot zijn, maar in vergelijking met de full moon is het niets, en veel te duur. een nachtje doorgedaan met veel dansen en springen. een groot ontbijt en ons naar de andere kant van het eiland bewogen. tegen ko ma. geweldig om te snorkelen. ja beste mensen, ik ben in water gesprongen dat vol zat met vissen. achteraf wel opmerkingen gekregen dak gelijk een spast was, maar tkan me geen barst schelen. mijn angst overwonnen, alle, voor het grootste deel. toen we die zwaardvisachte vissen zagen was ik nu toch niet meer zo'n held. alle begin is moeilijk. de volgende 2 dagen waren niet echt anders. wel 1 avond een bike gehuurd om naar de andere kant van het eiland te krossen om op de markt te kunnen eten en goedkope tequila te halen. ja, we kunnen het gewoon niet laten :p. zalige tijden. jammer dat we ook dit plaatsje achter ons lieten en ons naar kao sok national park begaven. nacht 1 in een echt zalige bungalow met superlieve mensen. de gast die de bar openhield was gewoon hilarish, als ik thuis kom moet je me eraan herinneren dat ik sexy jungle uitleg.
een nachtje slapen en een 2e kampeertocht voor de boeg. deze wat minder succesvol. het begon al bij het begin. wij vragen: excuseer waar kunnen we onze tent opslaan?? of ze wisten het niet of ze zeiden ga naar daar, uiteindelijk begonnen we aan een enorme klim van 2 uur enkel bergop om, jawel aan de andere kant van het visitorcenter uit te komen. wat aan de andere kant van de stroom was. ER WAS EEN BRUG!!!!! niemand had even zin om dat te melden??
tijdens het opzetten van de tent ging ik beee!!! leeches. ik had er in totaal 4 op mijn been en trekken hielp niet. lopen naar de aansteker en toby mijn benen gaan verbranden. ( alle de leeches op mijn benen). tent opgezet en een 2e wandelpoging. we waren aan waterval 1, wat je amper een waterval kunt noemen, en regen. natuurlijk. terugkeren. bij de tent gezien dat hij niet volledig gesloten was. met andere woorden water inside. geen droge kleren voor de nacht en toby, die zijn laptop koste wat kost wou meenemen ook volledig nat. half depressief een restaurantje gaan zoeken. dit was het beste moment van de dag, het was lekker en goedkoop. samen met een biertje had het ons helemaal opgevrolijkt. helaas de regen maakte de vloer slipperig en ja hoor ik had een geweldig pijnlijke van op mijn gat. (nu zoveel dagen later doet het nog zeer) om de dag een beetje te vergeten bevriend geworden met de rest van de tequila.
opgestaan, zo goed als geen slaap gehad en nog een kleine wandeling gemaakt voor een ochtendduik in een poel ergens in het regenwoud. (dit is de enige douche die we zouden krijgen in de komende 2 dagen) op de middag onze zakken opgehaald en doorgestoken naar chiang mai wat ons heel wat tijd heeft gekost. de eerste avond in chiang mai ons geinstaleerd in een gasthuis, ik, toby en daniel ook van engeland. goed gegeten en gaan slapen. in de ochtend afscheid genomen want zij zouden naar laos gaan en ik bleef in chiang mai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten