Anke in Thailand

we zijn er bijna.
aangekomen in kanchanaburi werd ik ontvangen door de gebruikelijke tuk-tuk en taxi drivers. Omdat ik niet wist hoe ver mijn gekozen gasthuis was meegegaan met de goedkoopste. 30 bath voor een half uur in de veel te warme zon. ik was een beetje veel verschoten toen ik zag dat het met de fiets ging zijn. my god!!! ik begon echt medelijden te krijgen met haar. ik had het al warm wat moest zij dan denken van de hitte?! nuja aangekomen in mijn 70 bath gasthuis gedouched en mij op men bed gesmeten voor het eerste uur. ik was doodmoe.
rond 10 uur opgestaan, gegeten mijn lonely planet gelezen en beslist om nog eens de AFS regels te breken en een motorcycle te huren. eerst naar de bridge gaan kijken. dit was eigenlijk een beetje teleurstellend, tis wel leuk om te kunnen zeggen, ik heb het gezien, maar tis niet echt speciaal en op dit moment is het meer een tourist attraction dan iets anders. ze hadden een speciaal treintje die heen en weer gaat voor 30 of 20 bath en massas souvenier shops. het was net alsof ze de geschiedenis ervan vergeten waren. nu, ben er ook over gewandeld en met een thai beginnen babbelen die mij wat uitleg begon te geven en me een kleine rondleiding gaf. hier vind je kogelschoten en daar vind je aanwijzingen dat er bommen vielen en zo kun je de oude van de nieuwe stukken herkennen, enz...
erna heb ik een bezoekje gebracht naar het plaatselijk museum. my god, serieus. 40 bath voor een toegangstiket om niets interessants te zien. een beetje geschiedenis over Thailand aan de hand van muurschilderingen. oude potten en pannen en veel trappen. toen ik eindelijk aan de meer recente gebeurtenissen kwam zag je enkel een zaal met te veel fotos om aangenaam en rustgevend te zijn en niet te vergeten poppen met rooie verf. het heeft niet echt een goeie indruk achtergelaten. dit was dan ook de reden om het 2e museum niet te bezoeken.
in de namiddag had ik zin in een klein avontuurtje en ben ik een 20 km uit de stad gereden naar een of andere tempel, die gewoonweg fantastish was. op het eerste zicht denk je van der is niet veel te zien, maar als je begint met de trappen op te klimmem werd je meer dan aangenaam verrast. het is net alsof je in de mond van een draak loopt op opgeslokt te worden in de tempel.
de tempel in een grot met een oopening in de top was zalig koel en gewoon mooi, belangrijk niet te veel kitch gedoe, wat toch wel zeldzaam is. je kon nog wat verder naar boven klimmen om een prachtig uitzicht kadeau te krijgen over kanchanaburi. een zalig windje en met gratis water, wat, ondanks het feit dat het warm was, heerlijk smaakte. btw ik heb dit gedaan met thaitjes die ik toevallig tegenkwam en me lieten meebidden enz...
na de afdaling genoten van cola met ijs in een zakje vooraleer ik terug ging genieten van de rit terug. 20km door bijna onbewoond gebied en voor 5 bath de rivier oversteken. nog eens door de avondmarkt gewandeld en een mooi afgezonderd plaatsje langs de rivier gevonden om te genieten van de zonsondergang met een tofu snack.
die avond rondlopen op de uitgangsstraat, die zo goed als verlaten was aangezien het druk seizien is afgelopen. beginnen babbelen met een duitser en na geambeteerd worden door een zweed kwam de beslissing om de volgende dag al te vertrekken en de waterval over te slaan.
in de morgen nog een bezoekje aan het kerkhof waar je de oorlogsslachtoffers vind. dit is eigenlijk een beetje speciaal voor thaien aangezien men in het boudhisme altijd de lijken verbrand, geen graven dus in thailand.
volgende stop khorat, heel teleurstellend, ik was er savonds toegekomen en niets, me eigenlijk verschrikkelijk verveeld voor de eerste keer tijdens mijn reizen. vandaar de beslissing om in de morgen naar een nabijgelegen dorpje te trekken om te zien hoe het maken van thaise zijde in zijn werk gaat. een 2 uur tour met terug zo'n fiets gedoe was het echt waard. hij bracht me naar de niet touristische plaatsen waar de mensen echt super vriendelijk waren en waar ik naar hartenlust mocht rondkijken om te ontdekken hoe alles in wen werk gaat.
na een leuk dagje uit wou ik niet terug naar khorat dus ben ik doorgestoken naar khon kaen.
in de avond een ruzie met een fietstaxi die me veel te veel wou doen betalen en een vreemd gesprek over japan met een australier die bier als water drinkt. gegeten langs de straat, ik heb er iets nieuws geleerd,hier vraag je niet om een beetje spicy, hier vraag je niet spicy aub. iedereen die me passeerde zag mij veel te veel water drinken, mijn knalrode mond, tranende ogen en het zweten door een overvloed aan chilli. maar ik wou miet ingeven en heb alles opgegeten. gevolg; ik had voor de rest van de avond helemaal geen honger meer enkel heel veel dorst.
de volgende dag afgesproken met een andere afs student, we hebben waarscheinlijk heel het centrum doorwandeld, met een heel lange stop aan een tempel. we werden opgehouden door een engels sprekende monnik die aan het lesgeven was en ons als assistenten wou. een aangename namiddag. die we hebben verdergezet met meet wandelen en lachen.
dit was de laatste dag voor bangkok.
de volgende morgen in bangkok aangekomen in de overstay, waar iedereen nog lag te maffen. dus gewoon ergens mijn zakken gesmeten en met catu en dragosh afgesproken, de avond doorgebracht met eva en als een blok in slaap gevallen.
de volgende morgen heb ik me een beetje overslapen vandaar dat ik het gezamelijk tempelbezoekje heb gemist en me pas voor lunch bij de rest van de exchange students heb gevoegd. underwear shopping, ice cream eating and photo shooting was op het programma.
teruggekeerd naar de overstay om er samen met de anderen iets te drinken en kletsen met mozz een oude bekende. veel te laat in bed gekropen en veel te vroeg wakker geschud door de engelsman die wou zeggen dat ook hij terug is in de overstay. jeej!!!
aangezien slapen niet meer lukte ben ik naar mijn ex-host-tante vertrokken voor een laatste bezoek. zij heeft me opgehouden voor ongeveer 6 uur, 2 uur bijkletsen en 4 uur aan de luchtafel, twas echt te veel. vooral omdat ik me op dat moment echt slecht begon te voelen. mijn plan om het spitsuur te vermijden was ook mislukt en ik zat dus 2 uur vast in het verkeer. teruggekeerd naar mijn bed en lang geslapen. rond 10 uur opgestaan om te genieten van het typish overstay gezelschap en bijgekletst met toby tot hij in de vroege uurtjes naar birma vertrok. ik ben in de zetel in slaap gevallen (wat denk ik comfortabeler was dan de biljarttafel) en eigenlijk ook dan mijn bed. na een weinig slapen mijn zakken gepakt en in de tegenwoordige tijd beland.
een hele dag verloren omdat de bussen naar ranong al vol waren. al 6 uur gepasseerd en nog 3 te gaan. om in ranong afscheid te nemen voor de volgende 5 dagen. de laatste 2 zullen doorgebracht worden in een afs kamp om van nog meer mensen afscheid te nemen en tja. den is het goodbye thailand.
kben momenteel bijna aan het wenen door er enkel aan te denken. nuja, tis nog niet voorbij.
tot het volgende berichtje en moest je dat missen is het waarscheinlijk tot in belgie. xxxxxxxxxxxxx