liefste lezers,
ik ben nu zo momenteel al een paar maandjes terug en tja, kheb me uiteindlijk kunnen bezighouden. Thailand is iets wat iets wat ik dagelijks mis. alle mensen, de cultuur, de sfeer en je eigen individualiteit.
eerste weekjes te veel thuis zijn. ik was zeer blij dat ik geen 20 duizend keer hetzelfde heb moeten vertellen. mijn ouders, familie en vrienden kennen me dus nog steeds. maar hoe langer hoe meer men er begint op te letten dat dingen echt wel zijn veranderd. mensen zijn veranderd en jij bent veranderd. het is een beetje een eenzame zomer op dat vlak. ik heb het gevoel niet meer mee te kunnen.
nu ik ben al eens een weekje naar Italie ontsnapt om mijn persoonlijke, gratis logees te gebruiken. het was zalig de mensen terug te zien.
er is een studiekeuze beslist en een kamp.
er is hier en daar wat gewerkt en mijn vriendjes zijn eens naar belgie afgekomen.
we missen het allemaal. tot de volgende in de wetenschap dat ik niet alleen ben.
dikke kussen Anke
helaas geen epp meer. xxx
zondag 1 augustus 2010
vrijdag 4 juni 2010
back in belgium
helaas beste mensen,
ik ben terug in belgie. mijn aankomstcomitee was geweldig maar het gevoel dat ik niet meer in thailand was kwam pas veel later.
massas maten met vreemde hoedjes en een spandoek stonden me luidruchtig op te wachten in zaventem, ik had geen woordjes over. enkel veel knuffels en minuten staren naar de gezichten.
eindelijk in ons huisje was er kaastafel (en brood met choco)
heerlijk om iedereen terug te zien.
nu 2 weken later lijkt het een eeuwigheid geleden dat ik in thailand was. dat ik er voor een jaar heb verbleven lijkt bijna onmogelijk. ik mis thailand enorm en kwil terug.
ik mis al mijn vrienden van ginder.
ik ben wel ergens blij om terug te zijn, maar er is momenteel een grote vervelingsplaag. de meeste mensen zitten in de examens en hebben geen tijd om eens goe bij te babbelen.
ik grijp elke mogelijkheid aan om ergens naartoe te gaan. vandaar dat ik binnenkort naar italie vertrek.
heel gelukkig dak terug iets te doen heb de zondagmorgen.
ik zou nog veel dingen kunnen schrijven, maar de kern is.
ik heb een jaar gehad met ups en downs.
het was een mega great super jaar.
ik mis thailand, maar ben ook wel blij om mensen te mogen knuffelen.
ik zou meteen terug gaan moest ik een tiket krijgen of de lotto winnen.
ik mis mijn vrienden.
nuja, ik hou me me bezig met een studierichting kiezen.
kussen en dank je om een heel jaartje mijn blog te volgen.
Anke terug in Belgie
zondag 16 mei 2010
bye bye thailand
hallo mijn liefste lezers,
dit is mijn laatste berichtje uit thailand.
de afgelopen dagen heb ik meer dan eens goodbye moeten zeggen en had ik meer dan 1 krop in mijn keel terwijl ik mijn best deed om niet te bleten.
het heeft een eind geduurd voor ik de moed had om mijn zakken te pakken en dit is gisteravond eindelijk gebeurd.
vandaag is mijn laastste dag in ranong, kheb net mijn speech gegeven, met veel te veel haperingen en unable to look up at the croud. kwas een beetje veel te bang voor het effect op mijn spraakvermogen moest ik dat doen.
kheb mijn attest ontvangen. allemaal A's behalve voor fruit carving and thai dancing, die waren B's.
vanavond verlaat ik ranong om 8 uur, om in bangkok te feesten, en het hotel op zijn kop te zetten met alle afs'ers, om uiteindelijk mijn vlucht terug te nemen.
nog 1 laatste dingetje.
IEDEREEN DIE IN BELGIE HAD GEZEGD DAT IK NOOIT EEN BLOG ZOU KUNNEN BIJHOUDEN. VOILA HET IS GEDAAN.
IK WIL DE UITKOMST VAN DE WEDDENSCHAPPEN.
dikke kus anke, maar momenteel nog steeds ep x
dit is mijn laatste berichtje uit thailand.
de afgelopen dagen heb ik meer dan eens goodbye moeten zeggen en had ik meer dan 1 krop in mijn keel terwijl ik mijn best deed om niet te bleten.
het heeft een eind geduurd voor ik de moed had om mijn zakken te pakken en dit is gisteravond eindelijk gebeurd.
vandaag is mijn laastste dag in ranong, kheb net mijn speech gegeven, met veel te veel haperingen en unable to look up at the croud. kwas een beetje veel te bang voor het effect op mijn spraakvermogen moest ik dat doen.
kheb mijn attest ontvangen. allemaal A's behalve voor fruit carving and thai dancing, die waren B's.
vanavond verlaat ik ranong om 8 uur, om in bangkok te feesten, en het hotel op zijn kop te zetten met alle afs'ers, om uiteindelijk mijn vlucht terug te nemen.
nog 1 laatste dingetje.
IEDEREEN DIE IN BELGIE HAD GEZEGD DAT IK NOOIT EEN BLOG ZOU KUNNEN BIJHOUDEN. VOILA HET IS GEDAAN.
IK WIL DE UITKOMST VAN DE WEDDENSCHAPPEN.
dikke kus anke, maar momenteel nog steeds ep x
woensdag 12 mei 2010
we zijn er bijna.
aangekomen in kanchanaburi werd ik ontvangen door de gebruikelijke tuk-tuk en taxi drivers. Omdat ik niet wist hoe ver mijn gekozen gasthuis was meegegaan met de goedkoopste. 30 bath voor een half uur in de veel te warme zon. ik was een beetje veel verschoten toen ik zag dat het met de fiets ging zijn. my god!!! ik begon echt medelijden te krijgen met haar. ik had het al warm wat moest zij dan denken van de hitte?! nuja aangekomen in mijn 70 bath gasthuis gedouched en mij op men bed gesmeten voor het eerste uur. ik was doodmoe.
rond 10 uur opgestaan, gegeten mijn lonely planet gelezen en beslist om nog eens de AFS regels te breken en een motorcycle te huren. eerst naar de bridge gaan kijken. dit was eigenlijk een beetje teleurstellend, tis wel leuk om te kunnen zeggen, ik heb het gezien, maar tis niet echt speciaal en op dit moment is het meer een tourist attraction dan iets anders. ze hadden een speciaal treintje die heen en weer gaat voor 30 of 20 bath en massas souvenier shops. het was net alsof ze de geschiedenis ervan vergeten waren. nu, ben er ook over gewandeld en met een thai beginnen babbelen die mij wat uitleg begon te geven en me een kleine rondleiding gaf. hier vind je kogelschoten en daar vind je aanwijzingen dat er bommen vielen en zo kun je de oude van de nieuwe stukken herkennen, enz...
erna heb ik een bezoekje gebracht naar het plaatselijk museum. my god, serieus. 40 bath voor een toegangstiket om niets interessants te zien. een beetje geschiedenis over Thailand aan de hand van muurschilderingen. oude potten en pannen en veel trappen. toen ik eindelijk aan de meer recente gebeurtenissen kwam zag je enkel een zaal met te veel fotos om aangenaam en rustgevend te zijn en niet te vergeten poppen met rooie verf. het heeft niet echt een goeie indruk achtergelaten. dit was dan ook de reden om het 2e museum niet te bezoeken.
in de namiddag had ik zin in een klein avontuurtje en ben ik een 20 km uit de stad gereden naar een of andere tempel, die gewoonweg fantastish was. op het eerste zicht denk je van der is niet veel te zien, maar als je begint met de trappen op te klimmem werd je meer dan aangenaam verrast. het is net alsof je in de mond van een draak loopt op opgeslokt te worden in de tempel.
de tempel in een grot met een oopening in de top was zalig koel en gewoon mooi, belangrijk niet te veel kitch gedoe, wat toch wel zeldzaam is. je kon nog wat verder naar boven klimmen om een prachtig uitzicht kadeau te krijgen over kanchanaburi. een zalig windje en met gratis water, wat, ondanks het feit dat het warm was, heerlijk smaakte. btw ik heb dit gedaan met thaitjes die ik toevallig tegenkwam en me lieten meebidden enz...
na de afdaling genoten van cola met ijs in een zakje vooraleer ik terug ging genieten van de rit terug. 20km door bijna onbewoond gebied en voor 5 bath de rivier oversteken. nog eens door de avondmarkt gewandeld en een mooi afgezonderd plaatsje langs de rivier gevonden om te genieten van de zonsondergang met een tofu snack.
die avond rondlopen op de uitgangsstraat, die zo goed als verlaten was aangezien het druk seizien is afgelopen. beginnen babbelen met een duitser en na geambeteerd worden door een zweed kwam de beslissing om de volgende dag al te vertrekken en de waterval over te slaan.
in de morgen nog een bezoekje aan het kerkhof waar je de oorlogsslachtoffers vind. dit is eigenlijk een beetje speciaal voor thaien aangezien men in het boudhisme altijd de lijken verbrand, geen graven dus in thailand.
volgende stop khorat, heel teleurstellend, ik was er savonds toegekomen en niets, me eigenlijk verschrikkelijk verveeld voor de eerste keer tijdens mijn reizen. vandaar de beslissing om in de morgen naar een nabijgelegen dorpje te trekken om te zien hoe het maken van thaise zijde in zijn werk gaat. een 2 uur tour met terug zo'n fiets gedoe was het echt waard. hij bracht me naar de niet touristische plaatsen waar de mensen echt super vriendelijk waren en waar ik naar hartenlust mocht rondkijken om te ontdekken hoe alles in wen werk gaat.
na een leuk dagje uit wou ik niet terug naar khorat dus ben ik doorgestoken naar khon kaen.
in de avond een ruzie met een fietstaxi die me veel te veel wou doen betalen en een vreemd gesprek over japan met een australier die bier als water drinkt. gegeten langs de straat, ik heb er iets nieuws geleerd,hier vraag je niet om een beetje spicy, hier vraag je niet spicy aub. iedereen die me passeerde zag mij veel te veel water drinken, mijn knalrode mond, tranende ogen en het zweten door een overvloed aan chilli. maar ik wou miet ingeven en heb alles opgegeten. gevolg; ik had voor de rest van de avond helemaal geen honger meer enkel heel veel dorst.
de volgende dag afgesproken met een andere afs student, we hebben waarscheinlijk heel het centrum doorwandeld, met een heel lange stop aan een tempel. we werden opgehouden door een engels sprekende monnik die aan het lesgeven was en ons als assistenten wou. een aangename namiddag. die we hebben verdergezet met meet wandelen en lachen.
dit was de laatste dag voor bangkok.
de volgende morgen in bangkok aangekomen in de overstay, waar iedereen nog lag te maffen. dus gewoon ergens mijn zakken gesmeten en met catu en dragosh afgesproken, de avond doorgebracht met eva en als een blok in slaap gevallen.
de volgende morgen heb ik me een beetje overslapen vandaar dat ik het gezamelijk tempelbezoekje heb gemist en me pas voor lunch bij de rest van de exchange students heb gevoegd. underwear shopping, ice cream eating and photo shooting was op het programma.
teruggekeerd naar de overstay om er samen met de anderen iets te drinken en kletsen met mozz een oude bekende. veel te laat in bed gekropen en veel te vroeg wakker geschud door de engelsman die wou zeggen dat ook hij terug is in de overstay. jeej!!!
aangezien slapen niet meer lukte ben ik naar mijn ex-host-tante vertrokken voor een laatste bezoek. zij heeft me opgehouden voor ongeveer 6 uur, 2 uur bijkletsen en 4 uur aan de luchtafel, twas echt te veel. vooral omdat ik me op dat moment echt slecht begon te voelen. mijn plan om het spitsuur te vermijden was ook mislukt en ik zat dus 2 uur vast in het verkeer. teruggekeerd naar mijn bed en lang geslapen. rond 10 uur opgestaan om te genieten van het typish overstay gezelschap en bijgekletst met toby tot hij in de vroege uurtjes naar birma vertrok. ik ben in de zetel in slaap gevallen (wat denk ik comfortabeler was dan de biljarttafel) en eigenlijk ook dan mijn bed. na een weinig slapen mijn zakken gepakt en in de tegenwoordige tijd beland.
een hele dag verloren omdat de bussen naar ranong al vol waren. al 6 uur gepasseerd en nog 3 te gaan. om in ranong afscheid te nemen voor de volgende 5 dagen. de laatste 2 zullen doorgebracht worden in een afs kamp om van nog meer mensen afscheid te nemen en tja. den is het goodbye thailand.
kben momenteel bijna aan het wenen door er enkel aan te denken. nuja, tis nog niet voorbij.
tot het volgende berichtje en moest je dat missen is het waarscheinlijk tot in belgie. xxxxxxxxxxxxx
aangekomen in kanchanaburi werd ik ontvangen door de gebruikelijke tuk-tuk en taxi drivers. Omdat ik niet wist hoe ver mijn gekozen gasthuis was meegegaan met de goedkoopste. 30 bath voor een half uur in de veel te warme zon. ik was een beetje veel verschoten toen ik zag dat het met de fiets ging zijn. my god!!! ik begon echt medelijden te krijgen met haar. ik had het al warm wat moest zij dan denken van de hitte?! nuja aangekomen in mijn 70 bath gasthuis gedouched en mij op men bed gesmeten voor het eerste uur. ik was doodmoe.
rond 10 uur opgestaan, gegeten mijn lonely planet gelezen en beslist om nog eens de AFS regels te breken en een motorcycle te huren. eerst naar de bridge gaan kijken. dit was eigenlijk een beetje teleurstellend, tis wel leuk om te kunnen zeggen, ik heb het gezien, maar tis niet echt speciaal en op dit moment is het meer een tourist attraction dan iets anders. ze hadden een speciaal treintje die heen en weer gaat voor 30 of 20 bath en massas souvenier shops. het was net alsof ze de geschiedenis ervan vergeten waren. nu, ben er ook over gewandeld en met een thai beginnen babbelen die mij wat uitleg begon te geven en me een kleine rondleiding gaf. hier vind je kogelschoten en daar vind je aanwijzingen dat er bommen vielen en zo kun je de oude van de nieuwe stukken herkennen, enz...
erna heb ik een bezoekje gebracht naar het plaatselijk museum. my god, serieus. 40 bath voor een toegangstiket om niets interessants te zien. een beetje geschiedenis over Thailand aan de hand van muurschilderingen. oude potten en pannen en veel trappen. toen ik eindelijk aan de meer recente gebeurtenissen kwam zag je enkel een zaal met te veel fotos om aangenaam en rustgevend te zijn en niet te vergeten poppen met rooie verf. het heeft niet echt een goeie indruk achtergelaten. dit was dan ook de reden om het 2e museum niet te bezoeken.
in de namiddag had ik zin in een klein avontuurtje en ben ik een 20 km uit de stad gereden naar een of andere tempel, die gewoonweg fantastish was. op het eerste zicht denk je van der is niet veel te zien, maar als je begint met de trappen op te klimmem werd je meer dan aangenaam verrast. het is net alsof je in de mond van een draak loopt op opgeslokt te worden in de tempel.
de tempel in een grot met een oopening in de top was zalig koel en gewoon mooi, belangrijk niet te veel kitch gedoe, wat toch wel zeldzaam is. je kon nog wat verder naar boven klimmen om een prachtig uitzicht kadeau te krijgen over kanchanaburi. een zalig windje en met gratis water, wat, ondanks het feit dat het warm was, heerlijk smaakte. btw ik heb dit gedaan met thaitjes die ik toevallig tegenkwam en me lieten meebidden enz...
na de afdaling genoten van cola met ijs in een zakje vooraleer ik terug ging genieten van de rit terug. 20km door bijna onbewoond gebied en voor 5 bath de rivier oversteken. nog eens door de avondmarkt gewandeld en een mooi afgezonderd plaatsje langs de rivier gevonden om te genieten van de zonsondergang met een tofu snack.
die avond rondlopen op de uitgangsstraat, die zo goed als verlaten was aangezien het druk seizien is afgelopen. beginnen babbelen met een duitser en na geambeteerd worden door een zweed kwam de beslissing om de volgende dag al te vertrekken en de waterval over te slaan.
in de morgen nog een bezoekje aan het kerkhof waar je de oorlogsslachtoffers vind. dit is eigenlijk een beetje speciaal voor thaien aangezien men in het boudhisme altijd de lijken verbrand, geen graven dus in thailand.
volgende stop khorat, heel teleurstellend, ik was er savonds toegekomen en niets, me eigenlijk verschrikkelijk verveeld voor de eerste keer tijdens mijn reizen. vandaar de beslissing om in de morgen naar een nabijgelegen dorpje te trekken om te zien hoe het maken van thaise zijde in zijn werk gaat. een 2 uur tour met terug zo'n fiets gedoe was het echt waard. hij bracht me naar de niet touristische plaatsen waar de mensen echt super vriendelijk waren en waar ik naar hartenlust mocht rondkijken om te ontdekken hoe alles in wen werk gaat.
na een leuk dagje uit wou ik niet terug naar khorat dus ben ik doorgestoken naar khon kaen.
in de avond een ruzie met een fietstaxi die me veel te veel wou doen betalen en een vreemd gesprek over japan met een australier die bier als water drinkt. gegeten langs de straat, ik heb er iets nieuws geleerd,hier vraag je niet om een beetje spicy, hier vraag je niet spicy aub. iedereen die me passeerde zag mij veel te veel water drinken, mijn knalrode mond, tranende ogen en het zweten door een overvloed aan chilli. maar ik wou miet ingeven en heb alles opgegeten. gevolg; ik had voor de rest van de avond helemaal geen honger meer enkel heel veel dorst.
de volgende dag afgesproken met een andere afs student, we hebben waarscheinlijk heel het centrum doorwandeld, met een heel lange stop aan een tempel. we werden opgehouden door een engels sprekende monnik die aan het lesgeven was en ons als assistenten wou. een aangename namiddag. die we hebben verdergezet met meet wandelen en lachen.
dit was de laatste dag voor bangkok.
de volgende morgen in bangkok aangekomen in de overstay, waar iedereen nog lag te maffen. dus gewoon ergens mijn zakken gesmeten en met catu en dragosh afgesproken, de avond doorgebracht met eva en als een blok in slaap gevallen.
de volgende morgen heb ik me een beetje overslapen vandaar dat ik het gezamelijk tempelbezoekje heb gemist en me pas voor lunch bij de rest van de exchange students heb gevoegd. underwear shopping, ice cream eating and photo shooting was op het programma.
teruggekeerd naar de overstay om er samen met de anderen iets te drinken en kletsen met mozz een oude bekende. veel te laat in bed gekropen en veel te vroeg wakker geschud door de engelsman die wou zeggen dat ook hij terug is in de overstay. jeej!!!
aangezien slapen niet meer lukte ben ik naar mijn ex-host-tante vertrokken voor een laatste bezoek. zij heeft me opgehouden voor ongeveer 6 uur, 2 uur bijkletsen en 4 uur aan de luchtafel, twas echt te veel. vooral omdat ik me op dat moment echt slecht begon te voelen. mijn plan om het spitsuur te vermijden was ook mislukt en ik zat dus 2 uur vast in het verkeer. teruggekeerd naar mijn bed en lang geslapen. rond 10 uur opgestaan om te genieten van het typish overstay gezelschap en bijgekletst met toby tot hij in de vroege uurtjes naar birma vertrok. ik ben in de zetel in slaap gevallen (wat denk ik comfortabeler was dan de biljarttafel) en eigenlijk ook dan mijn bed. na een weinig slapen mijn zakken gepakt en in de tegenwoordige tijd beland.
een hele dag verloren omdat de bussen naar ranong al vol waren. al 6 uur gepasseerd en nog 3 te gaan. om in ranong afscheid te nemen voor de volgende 5 dagen. de laatste 2 zullen doorgebracht worden in een afs kamp om van nog meer mensen afscheid te nemen en tja. den is het goodbye thailand.
kben momenteel bijna aan het wenen door er enkel aan te denken. nuja, tis nog niet voorbij.
tot het volgende berichtje en moest je dat missen is het waarscheinlijk tot in belgie. xxxxxxxxxxxxx
zaterdag 8 mei 2010
ik in chiang mai.
het begon met rondlopen en the lonely planet lezen. tot ik op een moment een interessante passage vond over bamboo saxophones. meteen naar de shop gegaan en een kijkje genomen. wel meteen vastgesteld dat het een beetje duur is dus de winkel traagjes verlaten en naar de tempel tegenover de winkel gewandeld om mijn zinnen te verzetten. dat was vlug gedaan toen ik een donald duck beeld voor een tempel zag staan en ja het foto's nemen begon.
verder gestopt aan een vegetarish restaurant. ja mensen, ik ben het nog altijd niet verleerd.
maar ik moet zeggen dat het overheerlijk was. na een verry nice meal verder gewandeld tot het shopping center omdat ik onderweg een australier tegenkwam die nie kon stoppen me babbelen. irritante vent, nuja ik vriendelijk zijn en naar heel zijn uitleg over the mall luisteren. niet echt dus. het heeft 2 uur geduurd eer ik mij kon excuseren. beetje veder gewandeld langs de marktjes en winkeltjes. beetje souveniertjes opgehaald en uiteindelijk naar de night bazaar gegaan om verder geld te verdoen.
laat gaan slapen heeft als gevolg dat je ook laat opstaat. en ik had nog werk om mijn yearbook page op te sturen. en te maken ook om eerlijk te zijn. eens alles gedaan, toen het al laat was, kon ik het tot mijn frustratie niet versturen, nog heel lang zitten wachten maar geen geluk. veel te veel tijd verdaan met iets wat niet lukte zorgde ervoor dat ik buiten kwam voor een massage en een avondmaal. tussenin een wandeling natuurlijk, kben geen hele luie doos. nog nie.
die avond heb ik me ook ingeschreven om een kookcursus te volgen de volgende dag.
na een avondlijke wandeling en een beetje lezen enzo in slaap gevallen om de volgende dag fris te zijn om te koken.
dit was echt een plezante afwisseling, rustig heel wat gerechten koken green curry, som tam, fried banana, tofu met red curry en nog een paar dingetjes. een aangenaam rustig dagje. gedaan om 3 uur en een enorme tour gedaan, elke tempel die ik tegenkwam binnengelopen en gefotografeerd. mezelf op een pizza getrakteerd en vroeg in mijn bedje gekropen. rond 12 of 1 uur dus. terug lang geslapen en een kalm dagje de zondagsmarkt gedaan. toen ik mijn aankopen terug naar mijn hostel wou brengen werd ik echter opgehouden door een aangename oude bekende. de ier van ko pajam. vreemd genoeg niet afgesproken en ja na een paar lange seconden elkaar verbaasd aankijken was de rest van mijn namiddag beslist. die heb ik doorgebracht op 20 meter van mijn hostel met aangenaam gezelschap, bier en herlijke currie. tot heel laat in de nacht. mijn laatste nacht in chiang mai. opgestaan tussen 9 en 10 om nog een laatste souvenier in te slaan en een bustiket te kopen naar sukkhothai.
aankomst ik sukkhothai was irritant, meteen thaitjes die peperdure gasthuizen aan te bieden. ideoten, zie ik eruit alsof ik een 300bath gasthuis kan betalen neen. na mij 1000 keer verzekerd te hebben dat er geen goedkopere plaats was dan de hunne ben ik gaan rondwandelen om hun het tegendeel te bewijzen. 120 bath was veel beter. eten op de avondmarkt een nachtje slaap en de volgende morgen opstaan om een dagje rond te fietsen in the old city.
het begon fantastisch. 30 bath voor een fiets en geen regen met koud water in mijn zak, wat moet een mens nog meer. het antwoord kwam na een paar uur, een paar kilometer en heel wat foto's. PLATTE BAND!!! altijd ik. 3 kilometer terugwandelen zorgde ervoor dat ik eer paar dingetjes heb gemist, maar niet getreurd, ik heb nog veel gezien en veel foto's zijn het gevolg. ook foto's van mijn platte band. die avond nog verder getrokken naar bangkok om niet veel meer te zien dan het busstation. volgende stop kanchanaburi. velen zullen dit dorpje beter kennen als ik ga zeggen dat de bridge over the river kwai zich daar bevind.
(waarover ik de volgende keer meer ga vertellen. dikke zoen ikke. )
dinsdag 4 mei 2010
vervolg
in de namiddag had ik afgesproken met dylan, een ier die ik eerder op koh phangan had ontmoet.
hij is ook een 19 jarige backpacker. en da wil iets zeggen, er zijn er echt heel weinig.
hem vinden was uiterst makkelijk: heeft u toevallig een jonge gast met rood haar gezien??
het antwoord was: DAAR!
en nog voor de hallos uitgewisseld waren zag ik dat hij een mooi motorcycle accidentje heeft gehad en WHAT HAPPEND???
hij reed te snel op de enige goede baan op het eiland en zag de enige speedbump niet. helaas. teen, been, knie, zij, hand, elleboog en schouder waren heel goed ingepakt. het enige probleem was dat ze in het plaatselijk ziekenhuisje de verbanden maar om de 2 dagen veranderden. gevolg: stinken en een dylan die hele dagen eraan zit te prutsen om zelf zijn verbanden te wisselen.
kmoet zeggen dat het een positieve invloed had op mij. ik begon meer op de weg te letten en ben niet aan 70 per uur over die speedbump gevlogen. :p (over de rest gaan we zwijgen) na een paar colatjes en een paar uur babbelen ben ik vertrokken om nog een beetje rond te zien naar de tempel en vieuwpoints. in de avond heb ik gratis bbq gegeten (niet veel dus) maar het was uiterst gezellig. iedereen had wat alcohol op en daarna feestje. dit helaas zorgde ervoor dat ik mijn motorcyle niet meer terugvond in het eerste half uur en een zeer trage en schuine weg naar huis. bijna in de zee gereden, maar besloten dat de gevolgen misschien minder leuk konden zijn.
smorgens laat opgestaan, bye gezegd tegen dylan en vertrokken naar bangkok.
bangkok is een heel ander verhaal. Ik denk dat iedereen de verhaaltjes al heeft gehoord...
in de morgen alles rustig mijn bagage in de overstay gedropt (een gasthuis waar ik 38 bath per nacht betaalde) en beetje gaan rondtoeren. mijn haar geknipt en afgesproken met catu en dragosh in siam paragon om samen te lunchen. het plan om daar nog een ijsje te gaan eten kon helaas niet meer doorgaan want de red shirts waren op komst. het sluiten van siam is uiterst zeldzaam en wordt enkel in noodgevallen gedaan, vandaar de stormloop.
onze oplossing: MBK dit centrum is een 100m verderop en heeft de reputatie om zelfs tijdens crisisen te openen. een lekker ijsje en dan kwam een melding: beste mensen MBK sluit om 6 uur gelieve u naar de uitgang te begeven. gedaan en er was op dat moment al massas politie op straat, niet normaal. geen bussen meer en taxis weigerden om meters te gebruiken. gevolg, massaal duur. uiteindelijk een tuktuk naar, geloof het of niet, de beruchte brug genomen om daar een goedkope taxi te vinden, geloof het of niet, maar het werkte. op het moment dat wij daar waren waren de rooie druk bezig alles te blokkeren en doen voor het gevecht van de avond. een wel heel lange taxirit, iedereen wou zo snel mogelijk het centrum verlaten en daardoor was OVERAL fille. na een paar uur dus aangekomen in de overstay en vrijwel iedereen had zich op het dak verzameld. ongelofelijk, wij zaten zo ver weg maar konden de bommen en geweerschoten tot daar horen. we dachten er even aan om te gaan kijken, maar hebben het uiteindelijk toch niet gedaan. de meesten onder ons wouden blijven leven.
hij is ook een 19 jarige backpacker. en da wil iets zeggen, er zijn er echt heel weinig.
hem vinden was uiterst makkelijk: heeft u toevallig een jonge gast met rood haar gezien??
het antwoord was: DAAR!
en nog voor de hallos uitgewisseld waren zag ik dat hij een mooi motorcycle accidentje heeft gehad en WHAT HAPPEND???
hij reed te snel op de enige goede baan op het eiland en zag de enige speedbump niet. helaas. teen, been, knie, zij, hand, elleboog en schouder waren heel goed ingepakt. het enige probleem was dat ze in het plaatselijk ziekenhuisje de verbanden maar om de 2 dagen veranderden. gevolg: stinken en een dylan die hele dagen eraan zit te prutsen om zelf zijn verbanden te wisselen.
kmoet zeggen dat het een positieve invloed had op mij. ik begon meer op de weg te letten en ben niet aan 70 per uur over die speedbump gevlogen. :p (over de rest gaan we zwijgen) na een paar colatjes en een paar uur babbelen ben ik vertrokken om nog een beetje rond te zien naar de tempel en vieuwpoints. in de avond heb ik gratis bbq gegeten (niet veel dus) maar het was uiterst gezellig. iedereen had wat alcohol op en daarna feestje. dit helaas zorgde ervoor dat ik mijn motorcyle niet meer terugvond in het eerste half uur en een zeer trage en schuine weg naar huis. bijna in de zee gereden, maar besloten dat de gevolgen misschien minder leuk konden zijn.
smorgens laat opgestaan, bye gezegd tegen dylan en vertrokken naar bangkok.
bangkok is een heel ander verhaal. Ik denk dat iedereen de verhaaltjes al heeft gehoord...
in de morgen alles rustig mijn bagage in de overstay gedropt (een gasthuis waar ik 38 bath per nacht betaalde) en beetje gaan rondtoeren. mijn haar geknipt en afgesproken met catu en dragosh in siam paragon om samen te lunchen. het plan om daar nog een ijsje te gaan eten kon helaas niet meer doorgaan want de red shirts waren op komst. het sluiten van siam is uiterst zeldzaam en wordt enkel in noodgevallen gedaan, vandaar de stormloop.
onze oplossing: MBK dit centrum is een 100m verderop en heeft de reputatie om zelfs tijdens crisisen te openen. een lekker ijsje en dan kwam een melding: beste mensen MBK sluit om 6 uur gelieve u naar de uitgang te begeven. gedaan en er was op dat moment al massas politie op straat, niet normaal. geen bussen meer en taxis weigerden om meters te gebruiken. gevolg, massaal duur. uiteindelijk een tuktuk naar, geloof het of niet, de beruchte brug genomen om daar een goedkope taxi te vinden, geloof het of niet, maar het werkte. op het moment dat wij daar waren waren de rooie druk bezig alles te blokkeren en doen voor het gevecht van de avond. een wel heel lange taxirit, iedereen wou zo snel mogelijk het centrum verlaten en daardoor was OVERAL fille. na een paar uur dus aangekomen in de overstay en vrijwel iedereen had zich op het dak verzameld. ongelofelijk, wij zaten zo ver weg maar konden de bommen en geweerschoten tot daar horen. we dachten er even aan om te gaan kijken, maar hebben het uiteindelijk toch niet gedaan. de meesten onder ons wouden blijven leven.
de stilte die erna kwam tussen 12 en 1h snachts was echt wat je noemt een doodse stilte. scary. echt.
de volgende dag een beetje rondgelopen en gedaan vele afgezette gebieden, weinig volk op straat en een wel heel dikke krant. savonds na het avondeten en na het uitschelden van een tuk tuk driver ( ik had hem duidelijk gezegd ergens goedkoop en vegetarish om te eten, waar brengt hij me, een peperduur visrestaurant, de idioot) terug naar de overstay. een nachtje doorgedaan en in de morgen besloten dat songkran langer moet gevierd worden. we zijn met zen allen plus waterpistolen een dag te vroeg naar kaosan gegaan om een watergevecht te beginnen. helaas niemand aanwezig in de normaal gezien super drukke straat. onze oplossing: 2 straten verder zitten de red shirts te kamperen, laten we ze gaan wassen :p.
neen, geen gevaar voor ons leven die gasten zijn echt cava, tis maar een minderheid die zijn verstand volledig verloren heeft. beetje zitten rondspelen dus. helaas wel een paar mooie wondjes in men voeten van gebroken glas waarvoor je geld krijgt als je het meeneemt.
de weg terug naar ons gasthuis had ook zijn verassingen. we zijn de brug gepasseerd en OMG uitgebrande en in elkaar geslagen auto's, bussen, tanks. overal glas, kleren, op sommige plaatsen gedroogd bloed, hulzen en nog meer daj je gewoon niet kan inbeelden.
da zijn beelden dak nie meer ga vergeten. helaas geen foto's mijn fototoestel was in het gasthuis. nie dak er een nodig had, mja.
na was slaap te hebben ingehaald ben ik terug vertrokken naar ranong, samen met toby (engeland) en mui (frankrijk). de hele dag WATERGEVECHT!!!!!!
en niet met waterpistolen, das voor klein kinderen. emmers ijskoud water, da was het echte werk. overal langs de straatkanten stonden er mensen met bakken water erin gigantische ijsblokken. door de straten reden truks met baken achterin samen met mensen die het water eruitgooiden (ik ook op momenten) en ook de motorcycles met zijspannen hadden bakken water mee. geen enkel mens kon droog passeren of hij nu in een auto, bus of op een motorcycle zat. beetje gevaarlijk, vooral het laatste geval, maar het is niet anders. ZALIG en HILARISCH.
wel uitgeput in de avond en als een blok in slaap gevallen. de volgende dag uitgeslapen en voorraden ingeslagen om een nachtje in de brousse door te brengen. plannen waren een beetje anders en het was bij de rivier waar we ons veel te goed in hebben geamuseerd. weeral nat dus, maar ja, het kon ons niet schelen. na weinig slaap teruggewandeld naar ranong en de boot naar koh chang genomen. ik was er wel al eens geweest, maar ander gezelschap en een andere plaats maakten het helemaal anders en even onvergetelijk.
onze eerste zwem in de zee was helaas niet zo aangenaam. gestoken door een sea urchin. na een helse pijnsteek in de voeten en 5 min al dobberend in het water vloeken zijn we naar het dichtstbijzijnde resort gemankt om proberen de stekkers eruit te krijgen. helaas we hebben er een plakker moeten overleggen en wachten tot ze er zelf uitkomen. de volgende dagen het zwemmen steeds uitgesteld maar uiteindelijk hebben we ons toch weer in de zee gewaagd.
een paar fantastische dagen.
na koh chang naar suratthanie. ik heb er mijn kamera laten herstellen en we hebben er afscheid genomen van mui. een paar zakelijke dingen voor toby en uiteindelijk vertrokken naar koh phangan. onze zakken gedropt en half moon gaan vieren. dit feestje zou in belgie groot zijn, maar in vergelijking met de full moon is het niets, en veel te duur. een nachtje doorgedaan met veel dansen en springen. een groot ontbijt en ons naar de andere kant van het eiland bewogen. tegen ko ma. geweldig om te snorkelen. ja beste mensen, ik ben in water gesprongen dat vol zat met vissen. achteraf wel opmerkingen gekregen dak gelijk een spast was, maar tkan me geen barst schelen. mijn angst overwonnen, alle, voor het grootste deel. toen we die zwaardvisachte vissen zagen was ik nu toch niet meer zo'n held. alle begin is moeilijk. de volgende 2 dagen waren niet echt anders. wel 1 avond een bike gehuurd om naar de andere kant van het eiland te krossen om op de markt te kunnen eten en goedkope tequila te halen. ja, we kunnen het gewoon niet laten :p. zalige tijden. jammer dat we ook dit plaatsje achter ons lieten en ons naar kao sok national park begaven. nacht 1 in een echt zalige bungalow met superlieve mensen. de gast die de bar openhield was gewoon hilarish, als ik thuis kom moet je me eraan herinneren dat ik sexy jungle uitleg.
een nachtje slapen en een 2e kampeertocht voor de boeg. deze wat minder succesvol. het begon al bij het begin. wij vragen: excuseer waar kunnen we onze tent opslaan?? of ze wisten het niet of ze zeiden ga naar daar, uiteindelijk begonnen we aan een enorme klim van 2 uur enkel bergop om, jawel aan de andere kant van het visitorcenter uit te komen. wat aan de andere kant van de stroom was. ER WAS EEN BRUG!!!!! niemand had even zin om dat te melden??
tijdens het opzetten van de tent ging ik beee!!! leeches. ik had er in totaal 4 op mijn been en trekken hielp niet. lopen naar de aansteker en toby mijn benen gaan verbranden. ( alle de leeches op mijn benen). tent opgezet en een 2e wandelpoging. we waren aan waterval 1, wat je amper een waterval kunt noemen, en regen. natuurlijk. terugkeren. bij de tent gezien dat hij niet volledig gesloten was. met andere woorden water inside. geen droge kleren voor de nacht en toby, die zijn laptop koste wat kost wou meenemen ook volledig nat. half depressief een restaurantje gaan zoeken. dit was het beste moment van de dag, het was lekker en goedkoop. samen met een biertje had het ons helemaal opgevrolijkt. helaas de regen maakte de vloer slipperig en ja hoor ik had een geweldig pijnlijke van op mijn gat. (nu zoveel dagen later doet het nog zeer) om de dag een beetje te vergeten bevriend geworden met de rest van de tequila.
opgestaan, zo goed als geen slaap gehad en nog een kleine wandeling gemaakt voor een ochtendduik in een poel ergens in het regenwoud. (dit is de enige douche die we zouden krijgen in de komende 2 dagen) op de middag onze zakken opgehaald en doorgestoken naar chiang mai wat ons heel wat tijd heeft gekost. de eerste avond in chiang mai ons geinstaleerd in een gasthuis, ik, toby en daniel ook van engeland. goed gegeten en gaan slapen. in de ochtend afscheid genomen want zij zouden naar laos gaan en ik bleef in chiang mai.
maandag 3 mei 2010
oeps
hallo allemaal,
ik heb net opgemerkt dat ik het blogschrijven alweer heb laten liggen tot het laatste moment.
na de paar dagen rust na mijn independant travel ben ik inderdaad terug vertrokken.
begonnen bij koh payam. aangekomen om te horen dat mijn schoolvriendin die op dat eilandje leeft in bangkok was op het moment. helaas. stap 2 een motorcycle huren. das nog eens een manier om een eiland rond te trekken, vooral een eiland met zeer slechte betonnen weggetjes tot aardewegels tot strand. niet de ideale plaats om te leren, maar kheb het toch gedaan. heel traagjes rijden met een enorme rugzak op de rug. ( in het begin) na enkele minuutjes gewenning begon ik het warm te vinden en besloot wat meer wind te maken. met andere woorden een beetje rapper gaan rijden. op het moment dat het strand in zicht kwam was ik zo druk bezig met het uitzicht dat mijn drivingskills eronder leden. ik zal het gewoon zeggen. ik zag het strand niet aankomen en er was een boem en dan een tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. wat wil zeggen ik en mijn motorcycle zijn gevallen, natuurlijk ik op de clakson. vandaar dat er opeens 20 gezichten mijn richting uitkeken en ik met een rood getint gezicht opstond en voorzichtjes vertrok. de volgende 2 uur gebabbeld mezelf een bungalow gezocht en iets gegeten.
(morgen vertel ik verder, ik kan niet meer de muggen eten me op en het is niet echt aangenaam voor mij slaapwel. xx)
ik heb net opgemerkt dat ik het blogschrijven alweer heb laten liggen tot het laatste moment.
na de paar dagen rust na mijn independant travel ben ik inderdaad terug vertrokken.
begonnen bij koh payam. aangekomen om te horen dat mijn schoolvriendin die op dat eilandje leeft in bangkok was op het moment. helaas. stap 2 een motorcycle huren. das nog eens een manier om een eiland rond te trekken, vooral een eiland met zeer slechte betonnen weggetjes tot aardewegels tot strand. niet de ideale plaats om te leren, maar kheb het toch gedaan. heel traagjes rijden met een enorme rugzak op de rug. ( in het begin) na enkele minuutjes gewenning begon ik het warm te vinden en besloot wat meer wind te maken. met andere woorden een beetje rapper gaan rijden. op het moment dat het strand in zicht kwam was ik zo druk bezig met het uitzicht dat mijn drivingskills eronder leden. ik zal het gewoon zeggen. ik zag het strand niet aankomen en er was een boem en dan een tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. wat wil zeggen ik en mijn motorcycle zijn gevallen, natuurlijk ik op de clakson. vandaar dat er opeens 20 gezichten mijn richting uitkeken en ik met een rood getint gezicht opstond en voorzichtjes vertrok. de volgende 2 uur gebabbeld mezelf een bungalow gezocht en iets gegeten.
(morgen vertel ik verder, ik kan niet meer de muggen eten me op en het is niet echt aangenaam voor mij slaapwel. xx)
dinsdag 20 april 2010
woensdag 7 april 2010
part 4
ko lipe,
een uurtje met de boot van ko tar utao met een touristische tussenstop in ko gai (the egg iseland) wat btw echt een fantastisch klein eilandje is. de aankomst in ko lipe was great, het regende! wat eigenlijk niet echt zo great was, was het gedropt worden ergens op een platform een 300km van het eiland omdat er geen pier is + om de lokale bootowners geld te laten verdienen. twas verdorie nog een keer 50 bath om aan land te geraken, afzetters. eenmaal aan land ETEN, allemaal razende honger na 3 dagen overleven op on ze eigen kookkunsten en dus 3 uur aan een stuk in da restaurantje doorgebracht. Verder naar een goedkoop overnachtingsplekje gezocht, wat niet bestond. oplossing met al onze zakken naar de andere kant van het eiland tjoolen om 2 bungalows (1 voor 6 en 1 voor 5 personen), voor 800 bath per nacht te huren. de rest van de dag, chillen !!! en couscous eten na 50 bth te hebben betaald voor warm water, ideoten. savonds naar het hoofdstrang gewandeld om te genieten van een welverdiende coctail en een beetje vuurspuwende mensen. de volgende dag na het slapen met 6 in 1 dubbel bed (ja het is mogelijk), zijn hebben we een ochtenduik genomen om te ontbijten met koekjes de rest van jde jam en sapalot o ja, de mama niet vergeten. ons basisvoedsel tijdens de reis was gewoon mama. de hele dag niets gedaan, beetje boekjes lenen zonder vragen en zonder de intentie om ze terug te brengen, ook beetje boekjes kopen en heerlijke fruitchakes met mozarella-pesto broodjes eten. kheb er ook aan gedach t om een tatoo te zetten, maar dhet risico dak dan in belgie niet meer binnen mag was te groot. ddie dag ook afscheid genomen van onze allerliefste dragosh. snif snif.
savonds na de snorkelprestaties van de jongens terug naar de coctails, ( op mijn kosten) want k wou mijn verjaardag op mijn laatste dag als 18-jarige vieren. helaas, iedereen om de een of andere reden veel te moe, in slaap gevallen op de matten van de bar. nuja, kato en eva waren teruggeslopen naar de hut om mijn verjaardagscadeau te halen, en dus helaas pindakaas, iedereen terug wakker. hun cadeau een massas groote schelp die op zijn minst 5 kg zwaar is door iedereen getekend. maar ondanks vervoerproblemen en voetgevaar vind ik hem super. uiteindelijk gaan slapen. ZZZZzzzzz......
volende dag op ko lipe een mega ontbijt: boterkoeken, pudding, mango en donuts. verder een luie voormiddag op het strand met geleende mentos en geleend water om ons mentaal voor te bereiden op de voor mij geheimgehouden boottocht naar een letterlijk onbewoond eiland. (tussendoor een massage for free van cato)
op dat onbewoond eiland, de beste verjaardagstaart ever, chokolade!!! slechter nieuws, mijn camerageheugen is vol, probleem, vooral omdat ik mijn fotos om de een of andere reden niet naar mijn I pod kon overzetten. vanaf dan een beetje op de anderen gerekend. na zonsondergang kwam de boot ons terug oppikken en begonnen de eerste grapjes van voel je je nie oud??? ge bent de oudste in de groep, ge zou de verantwoordelijkste moeten zijn maar helaas ontbreekt er nog iets. grrrrr JASPER!!! door gebrek aan centjes was het een heel sidmpel avondeten, maar daarom niet minder lekker en waren de cactails om te delen, het was tijd om de zakken te pakken aangezien er geen ATM op het eiland was.
de laatste ochtend in ko lipe, nog meer boeken 'lenen' en mentos en water, tijdens ons ontbijt van pannekoeken met banaan en honing. b ye ko lipe en hallo hat yai, de pot terug gebrachtnaar zijn oorspronkelijke verblijfplaats en de bus genomen naar de pier van surat. daar werden we om 3 uur smorgens gedropt, er was niets en niemand. oplossing, de mat uithalen en op de grond slapen gelijk een bende daklozen, (fotos op facebook) verder geslapen op de boot naar ko taruatao. aankomen was de hel massas farangs die komen voor de full moon met massas thaien die je niet alleen laten tot je een taxi neemt, wat we uiteindelijk hebben gedaanomdat het stappen een beetje te ver was. dan overstappen op taxiboot, waar we niet op hadden gerekend. eerste vraagprijs 1800 voor iedereen. antwoord, neen, we gaan wel wandelen, 2 bod 100 bath per persoon komt op 900: neen. 3de bod 450 voor iedereen, antwoord, neen. beginnen wandelen maar na een 200 meter al opgegeven en met hangende pootjes terugkeren naar de boot. 450 voor iedereen: ok.
maar er waren 3 onozelaars die wouden wandelen nadat hun verzekerd was dat het maar een goed uurtje stappen was. NEEN ze hebben er 4 uur over gedaan met een halve fles water onder de blakende thaise zon. aangekomen als een paar zombies smekend om water hebben ze ons een heel avontuur verteld en ons verzekerd dat het wandelen met baggage niet te doen was. wij: lachen natuurlijk. de r est van de dag zonnen en chillen, savonds verder doen en een hele conversatie met een ier en zijn zwijn. iedereen op tijd naar bed, uitgesloten mijzelf. het was 1h30 tegen ik in de bungalow kwam en door plaatsgebrek letterlijk op de deurmat heb geslapen, auw, dat was voelbaar de volgende dag.
dag van de full moon: opgestaan en met een pickup naar het partystrand pijnlijk voor je cullo. en eva haar legs want we zaten letterlijk dubbelgevouwen in de bak. aangekomen zoeken voor stokage voor ons baggage. uiteindelijk hebben we 300 bath betaald voor een kamer volledig uit glas, ideaal om je om te kleden, maar we mochten douchen, wat beter was dan we hadden verwacht. een motorcycle gehuurd op daniel op te pikken . we zijn erin geslaagd om 3 accidenten te hebben op 1 dag.
1) rachele in botsing met een ander waar ze ook the common money i kwijtgespeeld. na een ritje terug de common gevonden in de ander zijn bike. rachele in de lucht springen van opluchting.
2) eva die het rijden eens wou proberen h ad moeite om sebastian te houden en is tegen een muur gecrasht
3) martin had het parkeren niet onder de knie en is bijna stilstaand gestuikt.
tussen al deze valpartijtjes door was het terug tijd voor een verjaardagskeek, legs is ook 19, de arme schat. iedereen vol gegeten, dan gereedgemaakt voor de full moon en voor de jongens neonbodypainting. everybody redy!!!
full moon is een heel strand met enkel party alcohol en dansen, veel dansen. en o a pringen in vuurtouwen, probeersels om vuurspuwen. (achter de schermen veel kotsen en andere dingen)
en party tot zonsopgang. terugwandelend naar de kamer om een beetje beenrust vlak voor het vertrek naar chumporn kom ik tog wel de ier tegen. ipv beenrust nog een uur op het strand zitten om dronken farangs te zien passeren.
2 dagen zonder slaap en dan de boot op met martin. in stukken en beetjes slapen, om toe te komen en te horen dat er geen vans naar ranong zijn omwille van te weinig volk. ergens geslapen uit luiigheid, vraag me niet waar, maar ik heb geslapen. de volgende dag aankomst in ranong.
SLAPEN en SLAPEN en nog meer SLAPEN.
nu, na een week uitrusen en helpen met mijn gastmama in het restaurant zi jn er plannen om morgen terug te gaan naar ko payam en door te trekken naar bangkok om te zien waar ik uitkom. slaapwel en tot de fotos
dit was mijn independant travel.
xxxxx
een uurtje met de boot van ko tar utao met een touristische tussenstop in ko gai (the egg iseland) wat btw echt een fantastisch klein eilandje is. de aankomst in ko lipe was great, het regende! wat eigenlijk niet echt zo great was, was het gedropt worden ergens op een platform een 300km van het eiland omdat er geen pier is + om de lokale bootowners geld te laten verdienen. twas verdorie nog een keer 50 bath om aan land te geraken, afzetters. eenmaal aan land ETEN, allemaal razende honger na 3 dagen overleven op on ze eigen kookkunsten en dus 3 uur aan een stuk in da restaurantje doorgebracht. Verder naar een goedkoop overnachtingsplekje gezocht, wat niet bestond. oplossing met al onze zakken naar de andere kant van het eiland tjoolen om 2 bungalows (1 voor 6 en 1 voor 5 personen), voor 800 bath per nacht te huren. de rest van de dag, chillen !!! en couscous eten na 50 bth te hebben betaald voor warm water, ideoten. savonds naar het hoofdstrang gewandeld om te genieten van een welverdiende coctail en een beetje vuurspuwende mensen. de volgende dag na het slapen met 6 in 1 dubbel bed (ja het is mogelijk), zijn hebben we een ochtenduik genomen om te ontbijten met koekjes de rest van jde jam en sapalot o ja, de mama niet vergeten. ons basisvoedsel tijdens de reis was gewoon mama. de hele dag niets gedaan, beetje boekjes lenen zonder vragen en zonder de intentie om ze terug te brengen, ook beetje boekjes kopen en heerlijke fruitchakes met mozarella-pesto broodjes eten. kheb er ook aan gedach t om een tatoo te zetten, maar dhet risico dak dan in belgie niet meer binnen mag was te groot. ddie dag ook afscheid genomen van onze allerliefste dragosh. snif snif.
savonds na de snorkelprestaties van de jongens terug naar de coctails, ( op mijn kosten) want k wou mijn verjaardag op mijn laatste dag als 18-jarige vieren. helaas, iedereen om de een of andere reden veel te moe, in slaap gevallen op de matten van de bar. nuja, kato en eva waren teruggeslopen naar de hut om mijn verjaardagscadeau te halen, en dus helaas pindakaas, iedereen terug wakker. hun cadeau een massas groote schelp die op zijn minst 5 kg zwaar is door iedereen getekend. maar ondanks vervoerproblemen en voetgevaar vind ik hem super. uiteindelijk gaan slapen. ZZZZzzzzz......
volende dag op ko lipe een mega ontbijt: boterkoeken, pudding, mango en donuts. verder een luie voormiddag op het strand met geleende mentos en geleend water om ons mentaal voor te bereiden op de voor mij geheimgehouden boottocht naar een letterlijk onbewoond eiland. (tussendoor een massage for free van cato)
op dat onbewoond eiland, de beste verjaardagstaart ever, chokolade!!! slechter nieuws, mijn camerageheugen is vol, probleem, vooral omdat ik mijn fotos om de een of andere reden niet naar mijn I pod kon overzetten. vanaf dan een beetje op de anderen gerekend. na zonsondergang kwam de boot ons terug oppikken en begonnen de eerste grapjes van voel je je nie oud??? ge bent de oudste in de groep, ge zou de verantwoordelijkste moeten zijn maar helaas ontbreekt er nog iets. grrrrr JASPER!!! door gebrek aan centjes was het een heel sidmpel avondeten, maar daarom niet minder lekker en waren de cactails om te delen, het was tijd om de zakken te pakken aangezien er geen ATM op het eiland was.
de laatste ochtend in ko lipe, nog meer boeken 'lenen' en mentos en water, tijdens ons ontbijt van pannekoeken met banaan en honing. b ye ko lipe en hallo hat yai, de pot terug gebrachtnaar zijn oorspronkelijke verblijfplaats en de bus genomen naar de pier van surat. daar werden we om 3 uur smorgens gedropt, er was niets en niemand. oplossing, de mat uithalen en op de grond slapen gelijk een bende daklozen, (fotos op facebook) verder geslapen op de boot naar ko taruatao. aankomen was de hel massas farangs die komen voor de full moon met massas thaien die je niet alleen laten tot je een taxi neemt, wat we uiteindelijk hebben gedaanomdat het stappen een beetje te ver was. dan overstappen op taxiboot, waar we niet op hadden gerekend. eerste vraagprijs 1800 voor iedereen. antwoord, neen, we gaan wel wandelen, 2 bod 100 bath per persoon komt op 900: neen. 3de bod 450 voor iedereen, antwoord, neen. beginnen wandelen maar na een 200 meter al opgegeven en met hangende pootjes terugkeren naar de boot. 450 voor iedereen: ok.
maar er waren 3 onozelaars die wouden wandelen nadat hun verzekerd was dat het maar een goed uurtje stappen was. NEEN ze hebben er 4 uur over gedaan met een halve fles water onder de blakende thaise zon. aangekomen als een paar zombies smekend om water hebben ze ons een heel avontuur verteld en ons verzekerd dat het wandelen met baggage niet te doen was. wij: lachen natuurlijk. de r est van de dag zonnen en chillen, savonds verder doen en een hele conversatie met een ier en zijn zwijn. iedereen op tijd naar bed, uitgesloten mijzelf. het was 1h30 tegen ik in de bungalow kwam en door plaatsgebrek letterlijk op de deurmat heb geslapen, auw, dat was voelbaar de volgende dag.
dag van de full moon: opgestaan en met een pickup naar het partystrand pijnlijk voor je cullo. en eva haar legs want we zaten letterlijk dubbelgevouwen in de bak. aangekomen zoeken voor stokage voor ons baggage. uiteindelijk hebben we 300 bath betaald voor een kamer volledig uit glas, ideaal om je om te kleden, maar we mochten douchen, wat beter was dan we hadden verwacht. een motorcycle gehuurd op daniel op te pikken . we zijn erin geslaagd om 3 accidenten te hebben op 1 dag.
1) rachele in botsing met een ander waar ze ook the common money i kwijtgespeeld. na een ritje terug de common gevonden in de ander zijn bike. rachele in de lucht springen van opluchting.
2) eva die het rijden eens wou proberen h ad moeite om sebastian te houden en is tegen een muur gecrasht
3) martin had het parkeren niet onder de knie en is bijna stilstaand gestuikt.
tussen al deze valpartijtjes door was het terug tijd voor een verjaardagskeek, legs is ook 19, de arme schat. iedereen vol gegeten, dan gereedgemaakt voor de full moon en voor de jongens neonbodypainting. everybody redy!!!
full moon is een heel strand met enkel party alcohol en dansen, veel dansen. en o a pringen in vuurtouwen, probeersels om vuurspuwen. (achter de schermen veel kotsen en andere dingen)
en party tot zonsopgang. terugwandelend naar de kamer om een beetje beenrust vlak voor het vertrek naar chumporn kom ik tog wel de ier tegen. ipv beenrust nog een uur op het strand zitten om dronken farangs te zien passeren.
2 dagen zonder slaap en dan de boot op met martin. in stukken en beetjes slapen, om toe te komen en te horen dat er geen vans naar ranong zijn omwille van te weinig volk. ergens geslapen uit luiigheid, vraag me niet waar, maar ik heb geslapen. de volgende dag aankomst in ranong.
SLAPEN en SLAPEN en nog meer SLAPEN.
nu, na een week uitrusen en helpen met mijn gastmama in het restaurant zi jn er plannen om morgen terug te gaan naar ko payam en door te trekken naar bangkok om te zien waar ik uitkom. slaapwel en tot de fotos
dit was mijn independant travel.
xxxxx
dinsdag 6 april 2010
part 3
hoi allemaal even gedult er is een klein berichtje voor men mama.
(mijn allerliefste belgische mama. ik doe mijn best om alles neer te typen en niet te veel over te slaan, vandaar de toch wel lange berichtjes. en geloof het of niet, maar het neemt wat tijd in beslag. ik zi t nu amper een paar dagen ver en het grootste deel moet nog komen. ik heb u ook al ingelicht dat het moeilijk gaat om fotos op fb te zetten, maar ik doe mijn best.)
waar was ik gebleven. in Bankok. eenmaal aangekomen begonnen we bijna te smeken om een douche na een veel te lange busrit. saying goodbye to sebastian die voor 3 dagen terug naar zijn gastfamilie vertrok en hijgend van vermoeidheid een van gezocht die naar het huis van rachele leidde. ( haar gastmoeder had ons allen uitgenodigd om de nacht in hun huis door te brengen, wat wij allemeel enorm handig vonden. na de van was het wachten op de trein en de laatste 100 meters slepen om bijna een gevecht te beginnen over wie eerst mocht douchen. opgelucht en niet meer plakend van het zweet kwam er een 2e strorm naar de ontbijttafel. een goeie douche en een niet zoon stevig ontbijt zorgden ervoor dat we niet meer zeurden over dde was en een heel luie filmkijkende, keeketende en computergebruikende namiddag beleefden. wat in feite niet veranderde tot we gingen slapen omdat iedereen tijdens de film in slaap viel.
dag 2 in bangkok begon met het weg en weer lopen op de spullen terug in the pakken en onze weg vinden naar causan road, om daar onze bagage te droppen, te eten en kalmpjes aan onze weg te zoeken naar het placebo concert.
de grootste teleurstelling!!!! na de tikets in voorverkoop te kopen wisten ze ons mee te delen dat er geen personen onder 20j binnenmochten. na een hevige discussie en de ingang een 20 min te blokkeren hebben ze eindelijk hun gedacht veranderd toen we ons geld terug eisten.
eenmaal binnen begonnen er dan toch wel een paar zich als komplete idioten te gedragen wat miss beweisde dat ze voor bepaalde personen die 20j leeftijdsgrens hadden opgesteld. ach ja, wat kan een mens er aan doen, na een tijdje begon iedereen mee te doen. Dit trok de nodige media attentie, waar wij ons echter niets van aantrokken. Na een hele avond roepen en springen zijn we terug afgedaald naar causan om te beginnen met tequila shots en clubbing tot 6 in de morgen. wat achterafgezien geen goed idee was omdat dit een van de laatste goede nachtrust zou geweest zijn voor de rest van de trip. een ander obstakel was dat ik mijn bed niet kon vinden toen ik binnenkwam. De grond dus maar gebruikt. dit tot ik door een schaterend gelach wakker werd. ze waren met me aant lachen, de geestigaards. blijkbaar hadden ze een bed voor mij en alina gepland, en de jongnes meegedeeld dat ze op de grond moesten slapen. de uitkomst was, alina alleen in een groot bed en geen dekens genoeg om iedereen op de grond een slaapplaats te geven. kan gebeuren.
uiteindelijk na nog een luie dag en swensens ijsjes ons naar de zuidelijke busterminal gesleurd om de bus naar hat yai te nemen. MAAR!!! aalaarmm toen de telefoon ging en jasper wist mee te delen dat hij de bus zou missen. the red shirts hadden busverkeer tegengehouden waardoor hij een vliegtuig moest nemen en te laat kwam. een minimale domper. zijn tiket gelukkig kunnen inwisselen voor de volgende dag. (O ja, dragosh h eeft zich bij de groep aangesloten en ploy is weggevallen)
In HatYai. van de bus springen en stemming houden. blijven we in hat Yai om op Jasper te wachten of niet??? wat doe je met gelijkstand??? het antwoord was opsplitsen . 5 personen vertrokken naar de eilandjes en 5 bleven. en gelukkig maar want na een paar uurtjes kregen we telefoon. "kunnen jullie AUB een heel veel eten meenemen ???? we zijn aant kamperen op het strand en tzou goedkoper zijn mochten we ons eigen eten koken op kampvuur. " (tijdens dit telefoontje was ik helaas ergens aan het ronddolen aangezien ik de weg terug niet meer vond)
wij dus voor een 2e keer naar de supermarkt getjoold om heel, heel veel spaghettie,rijst,oatmeal, mama, 11 kersttomaatjes, rum en nog veel meer proviand in te slaan. in het hotel is het besef gekomen dat we geen potten hebben, wat een klein probleempje kan veroorzaken als je van plan bent om op kampvuur te koken. gelukkig is het slapen in het ostblok gasthuis van pas gekomen. de vuilinsbak was een of andere oude vergeten pot, die smeekte om mee te mogen op avontuur. uitkuisen en inpakken was de boodschap.
( dit was het begin van een nieuw tijdperk: borrowing whitout asking and without having the intention of ever returning it is minus one karma point)
Eindelijk slapen om de volgende dag vroeg op te staan, nog maar ens een 7/11 ontbijt te eten en jasper zoeken plus niet te vergeten een heleboel zakken sleuren.
OEFA eindelijk aangekomen op de pier, dnog wat meer inkopen gedaan, en gewacht.....
op de boot boek gelezen en gebruind , niet veel speciaals.
op het eiland koh tarutao, wat eigenlijk een national park is zijn we vergeten om te betalen, wat ons een stelletje illegalen maaktje, gelukkig nooit gevonden. de anderen gebeld om ons met de zakken te helpen en naar de veel te blauwe zee gedoken. later kwamen de verhaaltjes van stelende apen en the secret of the seas.
een slaatje voor lunch met puddig en 11 kersttomaatjes. AROI. (geen apen)
s avonds spaghettie1!!!!! met te weinig saus maar door de honger was het een van de beste maaltijden ooit. de bin op het vuur om de spaghettie te koken eenmaal die gekookt was alles in 1 groote pot. ( gelijk da wij zouden weggen een teile) met 1 groote lepel om door te geven. na alles op te eten een nachtelijke duik genomen om al rennend terug te keren toen we begonnen te beseffen dat het regende. shit, problem. 2 tenten voor 11 man en die tenten stonden vol met zakken. optie 2 we slapen in de toiletgebouwen of optie 3 we nemen de rum en een doos koekjes om onder het afdak voor de shop te slapen. uiteindelik kozen we voor optie 3, en ik moet eerlijk zijn dat we op dat moment content waren dat we de rum hadden, het hield ons warm en we vielen zonder veel moeite in slaap op de grond zonder kussens dekens of zachte ondergrond.
wel allen wakker geworden met een houten kop. gedouchd, ons verplaatst naar het strand om verder te slapen en besloten om te ontbijten r ond 12 uur, omdat de shop dan terug sluit en we ongezien gebruik konden maken van de brander en ketel om water te koken. oatmeal in dez plastieken pot als gisteravond en gebruik maken van dezelfde methode, eten en doorgeven.
supervol geen lunch gegeten en gewacht tot dunch om de mama gereed te maken.
die dag eigenlijk nieks gedaan behalve slapen en eten en zwemmen ( voor de meisjes + dragosh) maar voor de jongens een extra activiteit. kokosnoot jacht. na een uur te proberen om tot boven een palmboom te klimmen en te failen hebben ze besloten het halve eiland te doorzoeken tot ze er een vonden die wel mogelijk was om te beklimmen.
wij lachen en ongestoord verder lezen tot ze een paar uur later terug kwamen met een kokosnoot ( met een gat in) en verschillende schrammen en kleine wondjes op voeten en benen. nog meer lachen, en zij teleurgsteld :p.
die avond was echter wel de maks, we hebben heel de kookbazaar, water en matten meegenomen op de nacht aan de andere kant van het strand door te brengennaast een gigantisch kampvuur.
terug een nachtelijke duik genomen, maar nu moet ik eerlijk zijn, onze vrouwelogica klopte op dat moment ook niet. aangezien we geen extra kleren hadden meegenomen wouwden we zo weinig mogelijk natmaken, vandaar dat we besloten hadden om topless ge gaan zwemmen. helaas kwam het besef tot groot genoegen van de jongens, dat onze bikinitops meteen gingen nat worden op het moment we ze terug aandeden eenmaal uit het water. katze dus. nuja veel konden we er niet meer aan doen. 2 smart moment was toen we uit het water kwamen. wij lopen naar de plaats waar we ze dhadden achtergelatenom ze niet te vinden. furieus omdat het eerste wat in ons opkwam was dat de jongens ze hadden wij blijven staan, bibberen. Dragosh die een beetje medelij had was ze terug gaan vragen om met lege handen terug te komen en zeggen dat ze ze niet hebben. meer furiositeit, na een kwartier 20 min wachten had rachele een ingeving. HE, COULD IT BE THE STUFF OVER THERE??!!
jap mensen ons gerief lag op nog geen 10 meter van ons. terugkerend onder daverend gelach zijn we maar aan de rum begonnen. eenmaal die op was, gaan slapen.
de volgende morgen, een kort ontbijt, inpakken en wegwezen, naar ko lipe, onze volgende stop waar je meer over zult horen int volgend berichtje.
btw, ik was vergeten te vermelden, er waren echt stelende apen, onze appels, mijn vegitarische mama en dragosh zijn toiletzak. die dieven !!! minus karma points..
(mijn allerliefste belgische mama. ik doe mijn best om alles neer te typen en niet te veel over te slaan, vandaar de toch wel lange berichtjes. en geloof het of niet, maar het neemt wat tijd in beslag. ik zi t nu amper een paar dagen ver en het grootste deel moet nog komen. ik heb u ook al ingelicht dat het moeilijk gaat om fotos op fb te zetten, maar ik doe mijn best.)
waar was ik gebleven. in Bankok. eenmaal aangekomen begonnen we bijna te smeken om een douche na een veel te lange busrit. saying goodbye to sebastian die voor 3 dagen terug naar zijn gastfamilie vertrok en hijgend van vermoeidheid een van gezocht die naar het huis van rachele leidde. ( haar gastmoeder had ons allen uitgenodigd om de nacht in hun huis door te brengen, wat wij allemeel enorm handig vonden. na de van was het wachten op de trein en de laatste 100 meters slepen om bijna een gevecht te beginnen over wie eerst mocht douchen. opgelucht en niet meer plakend van het zweet kwam er een 2e strorm naar de ontbijttafel. een goeie douche en een niet zoon stevig ontbijt zorgden ervoor dat we niet meer zeurden over dde was en een heel luie filmkijkende, keeketende en computergebruikende namiddag beleefden. wat in feite niet veranderde tot we gingen slapen omdat iedereen tijdens de film in slaap viel.
dag 2 in bangkok begon met het weg en weer lopen op de spullen terug in the pakken en onze weg vinden naar causan road, om daar onze bagage te droppen, te eten en kalmpjes aan onze weg te zoeken naar het placebo concert.
de grootste teleurstelling!!!! na de tikets in voorverkoop te kopen wisten ze ons mee te delen dat er geen personen onder 20j binnenmochten. na een hevige discussie en de ingang een 20 min te blokkeren hebben ze eindelijk hun gedacht veranderd toen we ons geld terug eisten.
eenmaal binnen begonnen er dan toch wel een paar zich als komplete idioten te gedragen wat miss beweisde dat ze voor bepaalde personen die 20j leeftijdsgrens hadden opgesteld. ach ja, wat kan een mens er aan doen, na een tijdje begon iedereen mee te doen. Dit trok de nodige media attentie, waar wij ons echter niets van aantrokken. Na een hele avond roepen en springen zijn we terug afgedaald naar causan om te beginnen met tequila shots en clubbing tot 6 in de morgen. wat achterafgezien geen goed idee was omdat dit een van de laatste goede nachtrust zou geweest zijn voor de rest van de trip. een ander obstakel was dat ik mijn bed niet kon vinden toen ik binnenkwam. De grond dus maar gebruikt. dit tot ik door een schaterend gelach wakker werd. ze waren met me aant lachen, de geestigaards. blijkbaar hadden ze een bed voor mij en alina gepland, en de jongnes meegedeeld dat ze op de grond moesten slapen. de uitkomst was, alina alleen in een groot bed en geen dekens genoeg om iedereen op de grond een slaapplaats te geven. kan gebeuren.
uiteindelijk na nog een luie dag en swensens ijsjes ons naar de zuidelijke busterminal gesleurd om de bus naar hat yai te nemen. MAAR!!! aalaarmm toen de telefoon ging en jasper wist mee te delen dat hij de bus zou missen. the red shirts hadden busverkeer tegengehouden waardoor hij een vliegtuig moest nemen en te laat kwam. een minimale domper. zijn tiket gelukkig kunnen inwisselen voor de volgende dag. (O ja, dragosh h eeft zich bij de groep aangesloten en ploy is weggevallen)
In HatYai. van de bus springen en stemming houden. blijven we in hat Yai om op Jasper te wachten of niet??? wat doe je met gelijkstand??? het antwoord was opsplitsen . 5 personen vertrokken naar de eilandjes en 5 bleven. en gelukkig maar want na een paar uurtjes kregen we telefoon. "kunnen jullie AUB een heel veel eten meenemen ???? we zijn aant kamperen op het strand en tzou goedkoper zijn mochten we ons eigen eten koken op kampvuur. " (tijdens dit telefoontje was ik helaas ergens aan het ronddolen aangezien ik de weg terug niet meer vond)
wij dus voor een 2e keer naar de supermarkt getjoold om heel, heel veel spaghettie,rijst,oatmeal, mama, 11 kersttomaatjes, rum en nog veel meer proviand in te slaan. in het hotel is het besef gekomen dat we geen potten hebben, wat een klein probleempje kan veroorzaken als je van plan bent om op kampvuur te koken. gelukkig is het slapen in het ostblok gasthuis van pas gekomen. de vuilinsbak was een of andere oude vergeten pot, die smeekte om mee te mogen op avontuur. uitkuisen en inpakken was de boodschap.
( dit was het begin van een nieuw tijdperk: borrowing whitout asking and without having the intention of ever returning it is minus one karma point)
Eindelijk slapen om de volgende dag vroeg op te staan, nog maar ens een 7/11 ontbijt te eten en jasper zoeken plus niet te vergeten een heleboel zakken sleuren.
OEFA eindelijk aangekomen op de pier, dnog wat meer inkopen gedaan, en gewacht.....
op de boot boek gelezen en gebruind , niet veel speciaals.
op het eiland koh tarutao, wat eigenlijk een national park is zijn we vergeten om te betalen, wat ons een stelletje illegalen maaktje, gelukkig nooit gevonden. de anderen gebeld om ons met de zakken te helpen en naar de veel te blauwe zee gedoken. later kwamen de verhaaltjes van stelende apen en the secret of the seas.
een slaatje voor lunch met puddig en 11 kersttomaatjes. AROI. (geen apen)
s avonds spaghettie1!!!!! met te weinig saus maar door de honger was het een van de beste maaltijden ooit. de bin op het vuur om de spaghettie te koken eenmaal die gekookt was alles in 1 groote pot. ( gelijk da wij zouden weggen een teile) met 1 groote lepel om door te geven. na alles op te eten een nachtelijke duik genomen om al rennend terug te keren toen we begonnen te beseffen dat het regende. shit, problem. 2 tenten voor 11 man en die tenten stonden vol met zakken. optie 2 we slapen in de toiletgebouwen of optie 3 we nemen de rum en een doos koekjes om onder het afdak voor de shop te slapen. uiteindelik kozen we voor optie 3, en ik moet eerlijk zijn dat we op dat moment content waren dat we de rum hadden, het hield ons warm en we vielen zonder veel moeite in slaap op de grond zonder kussens dekens of zachte ondergrond.
wel allen wakker geworden met een houten kop. gedouchd, ons verplaatst naar het strand om verder te slapen en besloten om te ontbijten r ond 12 uur, omdat de shop dan terug sluit en we ongezien gebruik konden maken van de brander en ketel om water te koken. oatmeal in dez plastieken pot als gisteravond en gebruik maken van dezelfde methode, eten en doorgeven.
supervol geen lunch gegeten en gewacht tot dunch om de mama gereed te maken.
die dag eigenlijk nieks gedaan behalve slapen en eten en zwemmen ( voor de meisjes + dragosh) maar voor de jongens een extra activiteit. kokosnoot jacht. na een uur te proberen om tot boven een palmboom te klimmen en te failen hebben ze besloten het halve eiland te doorzoeken tot ze er een vonden die wel mogelijk was om te beklimmen.
wij lachen en ongestoord verder lezen tot ze een paar uur later terug kwamen met een kokosnoot ( met een gat in) en verschillende schrammen en kleine wondjes op voeten en benen. nog meer lachen, en zij teleurgsteld :p.
die avond was echter wel de maks, we hebben heel de kookbazaar, water en matten meegenomen op de nacht aan de andere kant van het strand door te brengennaast een gigantisch kampvuur.
terug een nachtelijke duik genomen, maar nu moet ik eerlijk zijn, onze vrouwelogica klopte op dat moment ook niet. aangezien we geen extra kleren hadden meegenomen wouwden we zo weinig mogelijk natmaken, vandaar dat we besloten hadden om topless ge gaan zwemmen. helaas kwam het besef tot groot genoegen van de jongens, dat onze bikinitops meteen gingen nat worden op het moment we ze terug aandeden eenmaal uit het water. katze dus. nuja veel konden we er niet meer aan doen. 2 smart moment was toen we uit het water kwamen. wij lopen naar de plaats waar we ze dhadden achtergelatenom ze niet te vinden. furieus omdat het eerste wat in ons opkwam was dat de jongens ze hadden wij blijven staan, bibberen. Dragosh die een beetje medelij had was ze terug gaan vragen om met lege handen terug te komen en zeggen dat ze ze niet hebben. meer furiositeit, na een kwartier 20 min wachten had rachele een ingeving. HE, COULD IT BE THE STUFF OVER THERE??!!
jap mensen ons gerief lag op nog geen 10 meter van ons. terugkerend onder daverend gelach zijn we maar aan de rum begonnen. eenmaal die op was, gaan slapen.
de volgende morgen, een kort ontbijt, inpakken en wegwezen, naar ko lipe, onze volgende stop waar je meer over zult horen int volgend berichtje.
btw, ik was vergeten te vermelden, er waren echt stelende apen, onze appels, mijn vegitarische mama en dragosh zijn toiletzak. die dieven !!! minus karma points..
zondag 4 april 2010
part 2
neen, beste mensen, een enkele trip naar bangkok , een betoging en een nacht op de bus wa niet de volledige reis. (clifhangers zijn altijd leuk, tis daarmee)
Ok, nu u weet dat ik de reis naar chiang mai heb overleefd zal ik mijn verhaal verder zetten.
eenmaal aangekomen, was het voornamelijk wachten op nieuws van jasper die rechtstreeks naar chaing rai zo u komen. het eerste nieuws dat we kregen was niet echt positief. hij had zijn aansluiting in chiang mai gemist, hierdoor hadden wij een volledige voormiddag te vullen met ons ontbijt. wat achteraf niet slecht erg bleek te zijn. de geuren van zeer zeldzaam vers gebakken brood en koekjes vulden onze neuzen, waardoor we als gehipnotiseerden in de richting van de bakkerij toeliepen. na een 3 uur lang ontbuit met didd, brood, koekjes, pannekoeken, warme choko en taart hebben we de gevel voor het bakkerijtje onveilig gemaakt met kaarten (wat in thailand een klein beetje verboden is) tot de aankomst van Jasper.
heel ons boeltje gepakt en op een non airco bus gesprongen die al boordevol zat zonder 10 farangs met hun zakken om vervolgens een so ngteauw te nemen maar een afgelegen plaatsje in de bergen.
het overdleven van wagenziekte was voor sommigen geen makkie, vandaar de oprechte blijdschap dat we aangekomen waren. het zien van zalig grote bedden had ons op dat moment volledig beoverd en na een haal lange tijd ben ik in mijn bed gestort om te slapen.
Helaas, na nog geen klein uurtje besloten een 3tal ddat we niet onze hele namiddag konden luieren. Vandaar het idee om de zonsondergang te bekijken een paar kilometer meer in de lucht bij de tempel. na 1000 en zoveel trappen bereikt een mens de tempel om te horen dat we eigenlijk nog een eindje moeten wandelen voor het de moeite waard is. buiten adem is iedereen uiteindelijk opgestaan om de trip verder te zetten. het zou wel heel ironisch geweest zijn om te moeten meedelen dat de zon al onder was vooraleer we aankwamen, dus dit was niet het geval. het was beter, er waren te veel wolken om te zien waar de zon precies was.
u zou natuurlijk denken dat een mens dit wel op voorhand zou zien, helaas zijn we allen van die klungelige stappers dat we tijdens het stappen naar onze voeten moesten kijken om niet te vallen. teleurgesteld teruggekeerd, maar met een heleboel fotos zonder de zon.
de enige volledige dag die we in chang rai spendeerden begon met dhet meest irritante geluidje dat je je kunt inbeelden. KIKIRIKEEEE veel te vroeg in de morgen. omwille van mijn ochtenhumeur dheb ik niet echt veel herinneringen aan die morgen. ons ontbijt bestond uit 7/11 stuff en instant noodels, die helaas niet betekenden dat we op het geplande uur vertrokken.
de eerste 10 minuten gingen vlot en daarna begon het algemeen bekende gesprek: tis deze kant uit --- neen, tis alier ---- neen, eerst volgen we de rechtse afslag en dan moeten we aan de eerstvolgende links afslaan. na een 10 min discussie terug vertrokken zonder dat dmen het eens was over de richting. (ik heb me afzijdig gehouden want op het eind zou ik ons van de kaart hebben doen lopen ) na 3 uur wandelen zijn we het eerste aka dorp tegengekomen, het is echt vreemd om te zien dat er mensen zijn, die maar een 2tal uur van een stad leven, maar een totaal andere leefstijl hebben. daarmee bedoel ik geen electriciteit, geen geharde wegen, huizen van huot enz . De mesen zijn er echter wel bijzonder vriendelijk. helaas spreken ze geen thais, dus onze gesprekken ware handgebonden. in dit eerste dorp waren we uitgenodigd door een oude vrouw om tee te drinken, wat de helft afsloeg uit angst voor een voedselvergiftiging en de andere halft aannam om het als een uitdaging te beschouwen. 1 keer radden bij welke ik zat. ( als je het mis hebt ken je me dan tog niet)
het dorp verlatende deelde ploy mee dat ze geen stap meer kon verzetten en naar het gasthuis zou terugkeren al liftend. wat iedereen opluchte na het veelvuldig horen van het zinnetje > zijn we er bijna?> en kilometer verder zijn we verassend genoeg tegen een bordje gelopen dat ons wist mee te delen dat onze kaartlezer geen slechten was, we zaten op de goeie weg. gelukkig. vandaar de stop om een uitgebreide wortel en brood lunch te eten. met als extra verassing kaas en marsepijn. Mmmmmm.
in de namiddag terug veel heuvelopwaarts en heuvelafwaarts gewandeld (met of zonder een extra persoon als baggage). het laatste dorp was ook iets om niet meteen te vergeten. toe we in het zicht van het dorp kwamen was er een hele bende kinderen die tegen ons begon te roepen, smeken, habaat, wat een slechte uitspreking is van het thaise 5 bath. ik en rachele die op dat moment achterop liepen hebben uiteindelijk onze rugzakken geopend om de chips en oreos te geven. eenmaal die gastjes de verpakking in hun handen kregen liepen ze weg om tegen een muur zo vlug mogelijk alles op te eten. eerlijk toegegeven, dat geeft je toch wel een steek, een gevoel van schaamte en medelijden . de andere teleurgesteld maar begripvol om de oreos waren het snel vergeten toe we de weg zagen die we als laatste 4 km moesten afleggen. zonder dorp in het vooruitzicht, enkel een asvalt weg, zijn we beginnen liften, en geloof het of niet maar de eerste was al prijs een pick up voor 9 man die een heel stuk trager reed eenmaal hij volgelagden was. maar te gelukkig dat we nie tmeer moesten wandelen, maakten we ons daar geen zorgen om. terug in de kamers gedoucht en plannen gemaakt om te eten. na ons laatste avondmaal in chiang rai zijn we stieken maar de 7/11 geslopen om heel veel bier en rum te kopen om een kaartspelletje te spelen.
( hierbij geen verdere uitleg aangezien ook onbevoegden deze blog lezen)
met 10 man in dez kamer in slaap gevallen en smorgens met dezelfde 10 personen wakker geworden op een veel te laat uur dmet een algemeen ochtenhumeur en een smeekbede om een koude douche. het heeft 4 uur geduurd eer we klaar waren om met de songteauw af te dalen om de bus naar bangkok terug te nemen. maar mensen, in dat kleine overige uurtje tog nog iets interessants gedaan. een tempel bezocht.
deze tempel genaamd de witte tempel is nog steeds een niet afgerond project. de reden voor zijn beroemdheid is het schilderwerk in de tempel. afbeeldingen van spiderman, darth vader, bush enz zorgen ervoor dat het een touristische trekplijster is. voor meer uitleg zullen julli emoeten wachten op de fotos, het is moeilijk uit te leggen zonder hen. na dit vluchtig tempelbezoekje afscheid genomen van jasper, die voor 3 dagen zou terugkeren naar oebon om later die avond zelf terug te keren naar bangkok.
lees het vervolg in part 3, ik ben doodmoe en ga slapen .
fandee nong le pi xxxx
Ok, nu u weet dat ik de reis naar chiang mai heb overleefd zal ik mijn verhaal verder zetten.
eenmaal aangekomen, was het voornamelijk wachten op nieuws van jasper die rechtstreeks naar chaing rai zo u komen. het eerste nieuws dat we kregen was niet echt positief. hij had zijn aansluiting in chiang mai gemist, hierdoor hadden wij een volledige voormiddag te vullen met ons ontbijt. wat achteraf niet slecht erg bleek te zijn. de geuren van zeer zeldzaam vers gebakken brood en koekjes vulden onze neuzen, waardoor we als gehipnotiseerden in de richting van de bakkerij toeliepen. na een 3 uur lang ontbuit met didd, brood, koekjes, pannekoeken, warme choko en taart hebben we de gevel voor het bakkerijtje onveilig gemaakt met kaarten (wat in thailand een klein beetje verboden is) tot de aankomst van Jasper.
heel ons boeltje gepakt en op een non airco bus gesprongen die al boordevol zat zonder 10 farangs met hun zakken om vervolgens een so ngteauw te nemen maar een afgelegen plaatsje in de bergen.
het overdleven van wagenziekte was voor sommigen geen makkie, vandaar de oprechte blijdschap dat we aangekomen waren. het zien van zalig grote bedden had ons op dat moment volledig beoverd en na een haal lange tijd ben ik in mijn bed gestort om te slapen.
Helaas, na nog geen klein uurtje besloten een 3tal ddat we niet onze hele namiddag konden luieren. Vandaar het idee om de zonsondergang te bekijken een paar kilometer meer in de lucht bij de tempel. na 1000 en zoveel trappen bereikt een mens de tempel om te horen dat we eigenlijk nog een eindje moeten wandelen voor het de moeite waard is. buiten adem is iedereen uiteindelijk opgestaan om de trip verder te zetten. het zou wel heel ironisch geweest zijn om te moeten meedelen dat de zon al onder was vooraleer we aankwamen, dus dit was niet het geval. het was beter, er waren te veel wolken om te zien waar de zon precies was.
u zou natuurlijk denken dat een mens dit wel op voorhand zou zien, helaas zijn we allen van die klungelige stappers dat we tijdens het stappen naar onze voeten moesten kijken om niet te vallen. teleurgesteld teruggekeerd, maar met een heleboel fotos zonder de zon.
de enige volledige dag die we in chang rai spendeerden begon met dhet meest irritante geluidje dat je je kunt inbeelden. KIKIRIKEEEE veel te vroeg in de morgen. omwille van mijn ochtenhumeur dheb ik niet echt veel herinneringen aan die morgen. ons ontbijt bestond uit 7/11 stuff en instant noodels, die helaas niet betekenden dat we op het geplande uur vertrokken.
de eerste 10 minuten gingen vlot en daarna begon het algemeen bekende gesprek: tis deze kant uit --- neen, tis alier ---- neen, eerst volgen we de rechtse afslag en dan moeten we aan de eerstvolgende links afslaan. na een 10 min discussie terug vertrokken zonder dat dmen het eens was over de richting. (ik heb me afzijdig gehouden want op het eind zou ik ons van de kaart hebben doen lopen ) na 3 uur wandelen zijn we het eerste aka dorp tegengekomen, het is echt vreemd om te zien dat er mensen zijn, die maar een 2tal uur van een stad leven, maar een totaal andere leefstijl hebben. daarmee bedoel ik geen electriciteit, geen geharde wegen, huizen van huot enz . De mesen zijn er echter wel bijzonder vriendelijk. helaas spreken ze geen thais, dus onze gesprekken ware handgebonden. in dit eerste dorp waren we uitgenodigd door een oude vrouw om tee te drinken, wat de helft afsloeg uit angst voor een voedselvergiftiging en de andere halft aannam om het als een uitdaging te beschouwen. 1 keer radden bij welke ik zat. ( als je het mis hebt ken je me dan tog niet)
het dorp verlatende deelde ploy mee dat ze geen stap meer kon verzetten en naar het gasthuis zou terugkeren al liftend. wat iedereen opluchte na het veelvuldig horen van het zinnetje > zijn we er bijna?> en kilometer verder zijn we verassend genoeg tegen een bordje gelopen dat ons wist mee te delen dat onze kaartlezer geen slechten was, we zaten op de goeie weg. gelukkig. vandaar de stop om een uitgebreide wortel en brood lunch te eten. met als extra verassing kaas en marsepijn. Mmmmmm.
in de namiddag terug veel heuvelopwaarts en heuvelafwaarts gewandeld (met of zonder een extra persoon als baggage). het laatste dorp was ook iets om niet meteen te vergeten. toe we in het zicht van het dorp kwamen was er een hele bende kinderen die tegen ons begon te roepen, smeken, habaat, wat een slechte uitspreking is van het thaise 5 bath. ik en rachele die op dat moment achterop liepen hebben uiteindelijk onze rugzakken geopend om de chips en oreos te geven. eenmaal die gastjes de verpakking in hun handen kregen liepen ze weg om tegen een muur zo vlug mogelijk alles op te eten. eerlijk toegegeven, dat geeft je toch wel een steek, een gevoel van schaamte en medelijden . de andere teleurgesteld maar begripvol om de oreos waren het snel vergeten toe we de weg zagen die we als laatste 4 km moesten afleggen. zonder dorp in het vooruitzicht, enkel een asvalt weg, zijn we beginnen liften, en geloof het of niet maar de eerste was al prijs een pick up voor 9 man die een heel stuk trager reed eenmaal hij volgelagden was. maar te gelukkig dat we nie tmeer moesten wandelen, maakten we ons daar geen zorgen om. terug in de kamers gedoucht en plannen gemaakt om te eten. na ons laatste avondmaal in chiang rai zijn we stieken maar de 7/11 geslopen om heel veel bier en rum te kopen om een kaartspelletje te spelen.
( hierbij geen verdere uitleg aangezien ook onbevoegden deze blog lezen)
met 10 man in dez kamer in slaap gevallen en smorgens met dezelfde 10 personen wakker geworden op een veel te laat uur dmet een algemeen ochtenhumeur en een smeekbede om een koude douche. het heeft 4 uur geduurd eer we klaar waren om met de songteauw af te dalen om de bus naar bangkok terug te nemen. maar mensen, in dat kleine overige uurtje tog nog iets interessants gedaan. een tempel bezocht.
deze tempel genaamd de witte tempel is nog steeds een niet afgerond project. de reden voor zijn beroemdheid is het schilderwerk in de tempel. afbeeldingen van spiderman, darth vader, bush enz zorgen ervoor dat het een touristische trekplijster is. voor meer uitleg zullen julli emoeten wachten op de fotos, het is moeilijk uit te leggen zonder hen. na dit vluchtig tempelbezoekje afscheid genomen van jasper, die voor 3 dagen zou terugkeren naar oebon om later die avond zelf terug te keren naar bangkok.
lees het vervolg in part 3, ik ben doodmoe en ga slapen .
fandee nong le pi xxxx
zaterdag 3 april 2010
part one
dag beste lezers,
Ik ben eindelijk volledig hersteld van mijn laatste avontuur.
Vergeef me als ik niet alles in 1 berichtje krijg, maar ik zal mijn best doen.
1) vertrek van thuis. samen met sebastian naar Chumporn vertrokken omdat we beiden het gevaar inzagen van een 10 uur lange busrit met enkel elkaars gezelschap. ( er zou er maar 1 aankomen) in chumporn een dagje niets gedaan genoten van de mister donut en het bevuilen van hun tafels.
O ja, ik mag zeker de heerlijke mozarella salade niet vergeten. AROI!!!!
om 8H30 na het illigaal kaartspelen in de bushalte eindelijk samen met Alexander op de bus gestapt. na een half uurtje is Martin erbij gekomen en was het gevaar om elkaar uit te moorden volledig verdwenen.
Na een zeer lange maar korte nacht op de bus zijn we met al onze baggage naar mochid het noordelijke busstation gegaan, daar onze nacht verdergezet als een paar clochards op handdoeken in het park. Heerlijk. ( de anderen daarna jaloers gemaakt omdat zij de vorige keer buiten waren geschopt omdat ze sliepen in het park)
Rond 10 uur een douche genomen in het plaatselijk toilet en onze bagage gedropt om de seua deeing te zoeken (the red shirts) die op dat moment hun betoging in Bangkok gestart waren. momenteel kunt u ze nog steeds terug vinden 2 blokken van causan road.
na een lang zoeken hebben we ze eindelijk gevonden. het is ongelofelijk. die mensen zitten gewoon aan de straatkant te eten, slapen, dansen en roepen, natuurlijk. maar waar ik wel het meest van verschoten was, is het feit dat er zelfs massage wordt gegeven. ABNORMAAL.
nuja, na een lange dag en veel wandelen de anderen: rachele, catuxa,alina, ploy en eva ontmoet om samen de bus naar het noorden,Chiang Rai te nemen, 12 uur bus, niet veel slapen en veel veel bijkletsen.
Ik ben eindelijk volledig hersteld van mijn laatste avontuur.
Vergeef me als ik niet alles in 1 berichtje krijg, maar ik zal mijn best doen.
1) vertrek van thuis. samen met sebastian naar Chumporn vertrokken omdat we beiden het gevaar inzagen van een 10 uur lange busrit met enkel elkaars gezelschap. ( er zou er maar 1 aankomen) in chumporn een dagje niets gedaan genoten van de mister donut en het bevuilen van hun tafels.
O ja, ik mag zeker de heerlijke mozarella salade niet vergeten. AROI!!!!
om 8H30 na het illigaal kaartspelen in de bushalte eindelijk samen met Alexander op de bus gestapt. na een half uurtje is Martin erbij gekomen en was het gevaar om elkaar uit te moorden volledig verdwenen.
Na een zeer lange maar korte nacht op de bus zijn we met al onze baggage naar mochid het noordelijke busstation gegaan, daar onze nacht verdergezet als een paar clochards op handdoeken in het park. Heerlijk. ( de anderen daarna jaloers gemaakt omdat zij de vorige keer buiten waren geschopt omdat ze sliepen in het park)
Rond 10 uur een douche genomen in het plaatselijk toilet en onze bagage gedropt om de seua deeing te zoeken (the red shirts) die op dat moment hun betoging in Bangkok gestart waren. momenteel kunt u ze nog steeds terug vinden 2 blokken van causan road.
na een lang zoeken hebben we ze eindelijk gevonden. het is ongelofelijk. die mensen zitten gewoon aan de straatkant te eten, slapen, dansen en roepen, natuurlijk. maar waar ik wel het meest van verschoten was, is het feit dat er zelfs massage wordt gegeven. ABNORMAAL.
nuja, na een lange dag en veel wandelen de anderen: rachele, catuxa,alina, ploy en eva ontmoet om samen de bus naar het noorden,Chiang Rai te nemen, 12 uur bus, niet veel slapen en veel veel bijkletsen.
maandag 22 maart 2010
beste mensen,
ik zal het kort houden.
het is ongelofelijk warm.
ik heb net proviand ingeslagen om 4 dagen met 11 personen op een eiland te overleven.
het zal de max worden.
morgen moeten we alles met 5 van de 11 naar de boot slepen.
dit, omdat er al 6 op het eiland aanwezig zijn.
we hebben ons plat gelachen toe we hoorden dat ze daar zonder eten in de regen zitten.
en zonder licht.
maar nu dodo doen in hatyai,
tot de volgende iets langer berichtje.
groetjes Ikke,
btw chiang rai is de max!!!
ik zal het kort houden.
het is ongelofelijk warm.
ik heb net proviand ingeslagen om 4 dagen met 11 personen op een eiland te overleven.
het zal de max worden.
morgen moeten we alles met 5 van de 11 naar de boot slepen.
dit, omdat er al 6 op het eiland aanwezig zijn.
we hebben ons plat gelachen toe we hoorden dat ze daar zonder eten in de regen zitten.
en zonder licht.
maar nu dodo doen in hatyai,
tot de volgende iets langer berichtje.
groetjes Ikke,
btw chiang rai is de max!!!
zaterdag 13 maart 2010
bye bye
hey allemaal,
het zal terug een berichtje zijn voor een paar weekjes, morgen vertrek ik op independant travel voor 2-3 weken, tis te zien wanneer ik thuis geraak. :p
ik vrees dat die weekjes voorbij zullen vliegen en daarna is het helaas cht niet meer lang voor ik terug naar belgie kom om jullie terug het leven zuur te maken, vooral dan voor al mijn vriendjes en vriendinnetjes die in de blok of in de examens zitten.
tot ziens
ikke XXX
het zal terug een berichtje zijn voor een paar weekjes, morgen vertrek ik op independant travel voor 2-3 weken, tis te zien wanneer ik thuis geraak. :p
ik vrees dat die weekjes voorbij zullen vliegen en daarna is het helaas cht niet meer lang voor ik terug naar belgie kom om jullie terug het leven zuur te maken, vooral dan voor al mijn vriendjes en vriendinnetjes die in de blok of in de examens zitten.
tot ziens
ikke XXX
donderdag 11 maart 2010
koh chang, geen gezever, dit is op een van de drukste momenten van de dag getrokken :p
das ik en catuxca in bkk tijdens de picknick
zonsondergang op koh changpick nick met veel afsers in dja du dja park bkk, sanouk maak!!!
this is a nicer part of phuket, but a long way with the bus.tis is koh payam
market near phuket temple
and this is phuket temple
and this is phuket temple
de mensjes van australie op de dachtocht bi koh phi phi ( onze benen, verschrikkelijk)
dit is het beroemde strand van phuket, verschrikkelijk als je het mij vraagt.
en dit is hoe mensen eruit zien als ze een hele nacht liggend in een soort hangmat op een dak van een hostel nutteloze conversatie3s voeren, maar een zeer goede tijd hebben.
vervolg
ok, dus ik was in phuket.
na de eerste nacht niet slapen ben ik met een australish meisje en 2 australische jongens naar koh phi phi vertrokken, na een uur zoeken voor een kamer dhebben we het opgegeven en ons samen in een te kleine kamer gestort, wat achteraf niet echt een slecht idee was aangezien we de kamer nu niet echt veel hebben gezien.
in de namiddag zijn we gaan rondtoeren per boor, gaan snorkelen en kayaken, en een of ander eilandje bezoeken dplus natuurlijk een sunset on the boat.
op de boor was het eigenlijk wel amusant ik was de enige die thais kon babbelen dus dhebben we ons goed dgeamuseerd met het in de wart brengen van de andere buitenlanders. en dat met een van die geschifte thaien te doen was echt de max.
tja, savonds uitgan e. beachparty!!!!!
de volgende ochtend een kleine kater en onze eigen weg gegaan de gasten naar bkk ik naar huket en het meisje naar krabi. ( btw ik was verschrikkelik verbrand)
verder heb ik in phuket de tempel bezocht een beetje geshopt een film weest gaan kijken en tja stranden gedaan.
ik ga het niet te veel hebben over het avonduitstapje naar patong anders valt mama van haar stoel :p
helaas wel veel te vroeg moeten weggaan. maar kmoet eerlik zeggen phuket is duur en absoluut nie mooi, ge zijt paraplus beu gezien.
back in ranong evedn uitblazen en daarna een uitstapje gemakt naar een van de lokale eilandjes, namelik koh payam, ook heel relaxd maar helaas terug verbrand. ze hebben er echter wel de lekkerste bananenpannekoek Mmmmm....
de volgende dag teruggekeerd en dan 2dagen bij een vriendin gelogeerd. (help me herinneren dat ik mijn dvds moet terugvragen)
na de girlsnights naar bangkok gegaan. beetje winkelen beetje gaan eten met oude bekenden een enorm postpakket naar belgie opsturen en een zalige picknick in het dpark om de verjaardag van alina en eva te vieren, samen met een heleboel andere afsers natuurlijk.
ondertussen ben ik terug i ranong, samen met sebastian (de belgische waal) en hebben we het andere lokale eilandje op stelten gezet. (koh chang) eigenlik veel geluierd, in de zee gezwommen, boek gelezen, terug veel gegeten ( op dat vlak ben ik helemaal thais, de hele dag door eten) en savonds relaxen aan de bar.
wonder boven w2onder niet verbrand.
en dan zijn we terug in ranong aangekomen met een groot schuldgevoel omdat ik julli eniet eerder over mijn nieuwe avonturtjes heb ingelicht.
dus nu dat dat gedaan is ga ik verder reizen.
dikke kussen Anke xxxxx
na de eerste nacht niet slapen ben ik met een australish meisje en 2 australische jongens naar koh phi phi vertrokken, na een uur zoeken voor een kamer dhebben we het opgegeven en ons samen in een te kleine kamer gestort, wat achteraf niet echt een slecht idee was aangezien we de kamer nu niet echt veel hebben gezien.
in de namiddag zijn we gaan rondtoeren per boor, gaan snorkelen en kayaken, en een of ander eilandje bezoeken dplus natuurlijk een sunset on the boat.
op de boor was het eigenlijk wel amusant ik was de enige die thais kon babbelen dus dhebben we ons goed dgeamuseerd met het in de wart brengen van de andere buitenlanders. en dat met een van die geschifte thaien te doen was echt de max.
tja, savonds uitgan e. beachparty!!!!!
de volgende ochtend een kleine kater en onze eigen weg gegaan de gasten naar bkk ik naar huket en het meisje naar krabi. ( btw ik was verschrikkelik verbrand)
verder heb ik in phuket de tempel bezocht een beetje geshopt een film weest gaan kijken en tja stranden gedaan.
ik ga het niet te veel hebben over het avonduitstapje naar patong anders valt mama van haar stoel :p
helaas wel veel te vroeg moeten weggaan. maar kmoet eerlik zeggen phuket is duur en absoluut nie mooi, ge zijt paraplus beu gezien.
back in ranong evedn uitblazen en daarna een uitstapje gemakt naar een van de lokale eilandjes, namelik koh payam, ook heel relaxd maar helaas terug verbrand. ze hebben er echter wel de lekkerste bananenpannekoek Mmmmm....
de volgende dag teruggekeerd en dan 2dagen bij een vriendin gelogeerd. (help me herinneren dat ik mijn dvds moet terugvragen)
na de girlsnights naar bangkok gegaan. beetje winkelen beetje gaan eten met oude bekenden een enorm postpakket naar belgie opsturen en een zalige picknick in het dpark om de verjaardag van alina en eva te vieren, samen met een heleboel andere afsers natuurlijk.
ondertussen ben ik terug i ranong, samen met sebastian (de belgische waal) en hebben we het andere lokale eilandje op stelten gezet. (koh chang) eigenlik veel geluierd, in de zee gezwommen, boek gelezen, terug veel gegeten ( op dat vlak ben ik helemaal thais, de hele dag door eten) en savonds relaxen aan de bar.
wonder boven w2onder niet verbrand.
en dan zijn we terug in ranong aangekomen met een groot schuldgevoel omdat ik julli eniet eerder over mijn nieuwe avonturtjes heb ingelicht.
dus nu dat dat gedaan is ga ik verder reizen.
dikke kussen Anke xxxxx
zaterdag 13 februari 2010
graduation
hallo allemaal,
jaja, ik ben voor de 2e en laatste keer afgestudeerd.
in thailand is het echt helamaal anders dan in Belgie.
eerst en vooral gaat iedereen naar voren op het podium en is er een leerkracht die een bloem op je bloes gaat spelden en je feleciteren enzo.
daarna gaan alle 6des door een gang gemaakt door iedereen van de andere jaren en die geven dan bloemen en knuffels en snoep aan iedereen die passeert van de 6des.
daarna is het onderling bloemetjes tellen en even rust. wat wel vreemd is, is da ze ook onder elkaar cadeaus gaan uitwisselen en 9 op de 10 keer ist een of andere grote knuffel, hello kitty of devil of doreamon achtig gedoe. beetje voor de kindjes als je het mij vraagt.
in de namiddag heb je een hele ceremonie met afscheidspeeches van leerkrachten en de directeur, en natuurlijk ook sommige leerlingen.
en eens dat gedaan is is het veel geluk armbandjes aankrijgen en een bleitscene. ( heb er eerlijk gezegd aan meegedaan, zoo verleidelijk)
veel knufels en i love you's.
ergens vind ik het echt massas jammer dak al die mensen moet achterlaten, maar ik ga proberen ermee in contact te blijven.
momenteel verblijf ik in phuket, kheb gisteren een korte kennismaking gehad en ik verbleef voor 1 n8 in een hostel. kheb super aangename mensen leren kennen en kvind het massas jammer da we nie samen verder kunnen reizen, das dus iets voor op mijn te doen lijstje. gaan reizen en zien waar ik ga uitkomen, ja mama kheb het te paken gekregen. ik ga vandaag naar kho phiphi oversteken gisteravond rond 12 h beslist. khen niet geslapen en ik ben verbazingwekkend genoeg nie moe. neen, niet gaan fuiven, enkel lang lang babbelen over de meest onnozele onderwerpen.
later xxx
zondag 7 februari 2010
zaterdag 30 januari 2010
terugkomst van chiang mai
hoi allemaal.
ik ben dus ongeveer 1 dag terug van een weekje chiang mai met alle andere afs-ers.
ik heb me daar supergoe geamuseerd. eerst 2 dagen bus om er te geraken en dan de eerste dag olifantenrit, oxencart en op een bamboevlot op de rivier gaan BRUINEN :p
we hebben daarna ook een soort van mengeling tussen bungeejump en deadride gedaan.
(waar er natuurlijk een duitser zen pols moest breken)
savonds zijn we met zen allen naar een typisch chang mai restaurant geweest, waar ze dan ook verschillende thaise dansen showden tijdens het eten.
de volgende dag zijn we begonnen met een bezoek aan een tempel. met btw veel te veel trappen.
lunchen in een restaurant waar je een soort van boete moest betalen als je je bord niet uitat. en de namiddag doorgebracht in het umbrellavillage. en natuurlijk stond er ergens shoppen op het programma. da was dus voor savonds.
die avond feestje bouwen in het hotel. en de volgende morgen onze roes uitslapen op de bus. savonds gestopt om een historisch park te bezoeken en te slapen ( terug feestje) en dan van iedereen afscheid genomen om nog mijn 24 uur reizen naar ranong verder te zetten.
depresiviteit om terug te keren naar ranong.
en het werd nog erger toen ik, 5 min na mijn aankomst te horen kreeg dak de volgende dag moest van familie veranderen. heb een halve dag mijn valiezen gepakt en de andere halve dag voornamelijk geporbeerd om afs te bereiken.
wat me uiteindelik gelukt is. zelfs zij wisten nie dak moest veranderen vandaag. twas een organisatie tussen mijn advisor, coordinator en host. kben der nie echt zo content mee. dusja hopen da afs me een beetje helpt om vlug te kunnen oveschakelen naar vrijwilligerswerk.
da zo het voornaamste.
O ja, in mijn nieuwe familie heb ik totaal geen internet dus msn, skype en fb zullen minderen.
(voor de afsers. de dichtste 7 is een uur met de auto. da wil dus zeggen dak int ol van flutol zit. )
kussen Anke แอ็ป
ik ben dus ongeveer 1 dag terug van een weekje chiang mai met alle andere afs-ers.
ik heb me daar supergoe geamuseerd. eerst 2 dagen bus om er te geraken en dan de eerste dag olifantenrit, oxencart en op een bamboevlot op de rivier gaan BRUINEN :p
we hebben daarna ook een soort van mengeling tussen bungeejump en deadride gedaan.
(waar er natuurlijk een duitser zen pols moest breken)
savonds zijn we met zen allen naar een typisch chang mai restaurant geweest, waar ze dan ook verschillende thaise dansen showden tijdens het eten.
de volgende dag zijn we begonnen met een bezoek aan een tempel. met btw veel te veel trappen.
lunchen in een restaurant waar je een soort van boete moest betalen als je je bord niet uitat. en de namiddag doorgebracht in het umbrellavillage. en natuurlijk stond er ergens shoppen op het programma. da was dus voor savonds.
die avond feestje bouwen in het hotel. en de volgende morgen onze roes uitslapen op de bus. savonds gestopt om een historisch park te bezoeken en te slapen ( terug feestje) en dan van iedereen afscheid genomen om nog mijn 24 uur reizen naar ranong verder te zetten.
depresiviteit om terug te keren naar ranong.
en het werd nog erger toen ik, 5 min na mijn aankomst te horen kreeg dak de volgende dag moest van familie veranderen. heb een halve dag mijn valiezen gepakt en de andere halve dag voornamelijk geporbeerd om afs te bereiken.
wat me uiteindelik gelukt is. zelfs zij wisten nie dak moest veranderen vandaag. twas een organisatie tussen mijn advisor, coordinator en host. kben der nie echt zo content mee. dusja hopen da afs me een beetje helpt om vlug te kunnen oveschakelen naar vrijwilligerswerk.
da zo het voornaamste.
O ja, in mijn nieuwe familie heb ik totaal geen internet dus msn, skype en fb zullen minderen.
(voor de afsers. de dichtste 7 is een uur met de auto. da wil dus zeggen dak int ol van flutol zit. )
kussen Anke แอ็ป
zaterdag 23 januari 2010
kou jaj mai?
sawadie ka,
one nee chan pai chiang mai gap pheuan naklien AFS.
krab ranong athid na.
ti ni sabaai sabaai.
bye bye
eap x
zondag 17 januari 2010
alweer een weekje voorbij
hey daar belgen allemaal,
der is niet zoveel bijzonder gebeurd, maar ik vond dat de nieuwjaarsviering in school er wel bij mocht.
eers en vooral niemand had mij iets gezegd (zoals gewoonlijk)
ik kwam toe op school en zag een massa aan zakjes vol me eten,champoo, drinken, kleren,...
al die dingen zerden geschonken aan de monniken die dat op hun beurt dan terug doorgeven aan de armeren. verder was de gewone gebedsmomentje in de ochtendceremonie geleid door die monniken (veel te lang dus) en achteraf een soort van weiding.
iedereen in een grote rij der langs lopen en nat worden. weeral iets voor good luck denk ik.
daarna werden de trucks gevuld me al het eten. JAWEL meer dan 1.
om de ochtendceremonie te beeindigen is er gelijk een soort lottotrekking gehouden voor cadeautjes die de school weggeeft aan de leerlingen.
erna moet iedereen normaal gezien naar de les, maar de 5des en 6des kregen nog de gelegenheid om bloed te geven. da hebben er een heel aantal gedaan (ikke ook, wat voor de nodige opschudding zorgde) iedereen wou me zien liggen in een veldbed dat te kort was of was benauwd dak iets ging krijgen. hilarish. en natuurlijk zijn er degenen die een beetje veel aandacht willen en beginnen te gillen door maar een naald te zien, maar die het toch willen doen. het had wel een groot voordeel, kheb de ganse dag geen les hoeven te volgen. 1)het bloed geven wa meer dan een uur uitgelopen dus kwamen we te laat voor de lunch. geluk bij een ongeluk, sommige van de leerkrachten hebben ons mee naar buiten genomen om te lunchen :). en na heel traag te eten hebben we al onze lessen gemist. het laatste uur vrij, dus wa geluierd en dan naar huis.
buiten school ben ik nog steeds bezig met de massage en breng ik veel tijd door in de fitness, wat niet echt een effect schijnt te hebben.
volgende zondag naar chiang mai, dus dan zul je het een weekje zonder me moeten stellen, maat da zou zel moeten lukken, kheb het al eens langer verzaakt.
kussen ikke. xxx
der is niet zoveel bijzonder gebeurd, maar ik vond dat de nieuwjaarsviering in school er wel bij mocht.
eers en vooral niemand had mij iets gezegd (zoals gewoonlijk)
ik kwam toe op school en zag een massa aan zakjes vol me eten,champoo, drinken, kleren,...
al die dingen zerden geschonken aan de monniken die dat op hun beurt dan terug doorgeven aan de armeren. verder was de gewone gebedsmomentje in de ochtendceremonie geleid door die monniken (veel te lang dus) en achteraf een soort van weiding.
iedereen in een grote rij der langs lopen en nat worden. weeral iets voor good luck denk ik.
daarna werden de trucks gevuld me al het eten. JAWEL meer dan 1.
om de ochtendceremonie te beeindigen is er gelijk een soort lottotrekking gehouden voor cadeautjes die de school weggeeft aan de leerlingen.
erna moet iedereen normaal gezien naar de les, maar de 5des en 6des kregen nog de gelegenheid om bloed te geven. da hebben er een heel aantal gedaan (ikke ook, wat voor de nodige opschudding zorgde) iedereen wou me zien liggen in een veldbed dat te kort was of was benauwd dak iets ging krijgen. hilarish. en natuurlijk zijn er degenen die een beetje veel aandacht willen en beginnen te gillen door maar een naald te zien, maar die het toch willen doen. het had wel een groot voordeel, kheb de ganse dag geen les hoeven te volgen. 1)het bloed geven wa meer dan een uur uitgelopen dus kwamen we te laat voor de lunch. geluk bij een ongeluk, sommige van de leerkrachten hebben ons mee naar buiten genomen om te lunchen :). en na heel traag te eten hebben we al onze lessen gemist. het laatste uur vrij, dus wa geluierd en dan naar huis.
buiten school ben ik nog steeds bezig met de massage en breng ik veel tijd door in de fitness, wat niet echt een effect schijnt te hebben.
volgende zondag naar chiang mai, dus dan zul je het een weekje zonder me moeten stellen, maat da zou zel moeten lukken, kheb het al eens langer verzaakt.
kussen ikke. xxx
maandag 11 januari 2010
zondag 10 januari 2010
om mama tevreden te stellen.
hallo daar.
wel om mijn mama in belgië een beetje tevreden te stellen heb ik besloten een heel kort, en overbodig berichtje te posten.
de laatste weken is er niet echt super veel gebeurd.
het nieuws is gekomen dat Ian, de AFS volonteer hoogswaarscheinlijk zal verhuizen naar phuket.
dus blijf ik alleen achter in Ranong. verder heb ik het gevoel dat het regenseizoen alweer begonnen is. alhoewel ik beter zou moeten weten, in ranong is het nog niet geeindigd.
heb momenteel ook 2 vrije dagen op school, lekker luieren. helaas is het luieren in huis, want het huis is gesloten en zonder sleutel kan je binnen nog buiten.
en tja, das zo ongeveer alles.
dikke kussen uit Ranong.
vrijdag 1 januari 2010
weekje weg met de advisor.
hallo belgenlandje.
vorige week ben ik een weekje afwezig geweest door een bezoekje te brengen aan de thuisprovincie van mijn advisor, Songkla. Dit omdat haar nicht ging trouwen en ze mij ook heeft uitgenodigd. tis ongeveer 7 uur rijden van ranong.
eenmaal aangekomen meteen helpen me al het werk da moet gedaan worden. want het huwelijk zou de volgende dag plaats vinden.
een thais huwelijk duurt 2 of 3 dagen. dag 1 heb je de traditionele thaise ceremonie.
die word gedaan in aanwezigheid van monniken. daarin heb je ook het uitwisselen van ringen maar wat ik een beetje vreemd vond is hetverbinden van de handen en de hoofden. voor geluk enzo. ook gaat de bruid en bruidegom nog een laatste keer danku zeggen tegen de ouders en nogmaals hun toestemming en "zegen" vragen.
Dit natuurlijk gepaard gaande met uitzonderlijk veel eten.
(typish thais)
dag 2 vindt plaats in een hotel. dit lijkt meer op de westerse ceremonies. ze draagt de westerse bruidsjurk en dingen van het snijden van de taart en de bruidsmeisjes enzo is aanwezig. met natuurlijk het veeel eten.
helaas geen dansen, maar wel karaoke.
de volgende dag ben ik met familie van men advisor meegeweest naar een lagere school aangezien zij veel te veel opruimwerk hadden. daar heb ik een hele dag intervieuws moeten geven, liedjes zingen en dansen,... soms echt wel genant, maar dan denk ik maar van, ik kom hier maar 1 keer, en de volgende keer gaan ze me niet meer herkennen.
dus me helemaal laten gaan. het was grappig :p.
de laatste volledige dag gaan shoppen in hat yai en naar de zee geweest.
kheb me enorm geamuseerd. de volgende dag helaas naar huis, na nog welgeteld 7 familiebezoekjes. (weeral eten, als je weet dat elke thai bezoek eten aanbied).
de rit naar huis vooral geslapen. eenmaal thuis lang gewacht tot nieuwjaar. die ik helaas alleen in mijn kamer heb doorgebracht. dank je mama voor het nieuwe boek die me gezelschap hield.
tis niet dak enorm veel heimwee heb gehad tijdens de feestdagen, enkel wat activiteit gemist. want ook kerstdag is in een waas van niets voorbijgegaan.
nu nog 4 maand en 20 dagen tot Belgie. tis toch wel een vreemd gevoel ondanks het niet echt te vieren is in die ene dag een enorme tijd gepasseerd.
dikke kussen tot binnenkort en HAPPY NEW YEAR!!!!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
